27 marca w Słubickim Miejskim Ośrodku Kultury odbyła się oficjalna prezentacja dwujęzycznej książki „Makom tow – dobre miejsce” o historii cmentarza żydowskiego w Słubicach.
Główny autor książki Eckard Reiß z Towarzystwa Historycznego we Frankfurcie nad Odrą wyjawił, że dzieje słubickiego kirkutu dokumentuje już od 1965 r. Głos w spotkaniu moderowanym przez Stephana Felsberga z Instytutu Historii Stosowanej zabrali m.in. były wojewoda lubuski Andrzej Korski oraz Andrzej Kirmiel z Lubuskiej Fundacji Judaica.
Szef MSZ Radosław Sikorski nie musi przepraszać polonijnego biznesmena z Urugwaju Jana Kobylańskiego za nazwanie go "antysemitą i typem spod ciemnej gwiazdy" - orzekł dziś Sąd Okręgowy w Warszawie. - Proces bezspornie wykazał antysemickie poglądy Jana Kobylańskiego, wobec czego określenie go przez Radosława Sikorskiego "antysemitą i typem spod ciemnej gwiazdy" może być określane jako łagodne - tak sąd uzasadnił oddalenie pozwu biznesmena wobec szefa MSZ.
Tom Segev swoją książką "Siódmy milion" pokazuje mieszkańcom Izraela ciemne strony ich historii. Dla niektórych jest izraelskim odpowiednikiem Jana Tomasza Grossa. Budzi wiele kontrowersji i skrajnych emocji. Właśnie przyjechał do Polski, by mówić o historii, jej trudnych aspektach oraz współczesnym spojrzeniu na Holokaust.
Żydzi, którzy przed wojną wyjechali do Palestyny mieli swoje problemy, a dziejąca się w Europie Zagłada do nich nie należała. Dlaczego ta sprawa była im daleka? Co było dla nich ważniejsze?
Rozważmy
absurdalność następującego oświadczenia: „znam ortodoksyjnego Żyda, który
pracuje w czasie szabatu, regularnie jada wieprzowinę, nigdy nie nakłada
tefilin, ani się nie modli, ani nie studiuje Tory, zdradza swą małżonkę, chodzi
z nieokrytą głową, albo spożywa jedzenie w czasie święta Jom
Kippur". Nasuwa się oczywiste i słuszne pytanie: na jakiej podstawie
określamy tego osobnika jako ortodoksyjnego Żyda?
Pasjonująca opowieść o historii Jerozolimy na tle wojen, powstań oraz
losów jej królów, cesarzy, zdobywców oraz proroków, świętych, pisarzy,
poetów, którzy tworzyli, burzyli, odbudowywali i spisywali dzieje
Świętego Miasta. Od króla Dawida, Salomona, Heroda do Ariela Szarona; od
Abrahama do Jezusa i Mahometa; od Józefa Flawiusza do Amosa Oza; od
narodzin judaizmu, chrześcijaństwa i islamu do konfliktu
izraelsko-palestyńskiego.
Jerozolimski hotel American Colony był wprawdzie niedawno
tymczasową siedzibą wysłannika tzw. kwartetu bliskowschodniego Tony'ego Blaira,
ale od dziesięcioleci jest przede wszystkim miejscem tłumnie odwiedzanym przez
dyplomatów, dziennikarzy, szpiegów czy wyrafinowanych turystów. Hotel American
Colony wielokrotnie służył jako miejsce dialogu. Dialog międzyreligijny,
spotkania kulturalne, a nawet polityczne negocjacje arabsko-żydowskie to stały
element teraźniejszości tego uroczego budynku.
Strefa Gazy boryka się z przerwami w dostawie
elektryczności. Dlaczego? Hamas wykłócał się z Egiptem o ceny paliwa, które
jest używane do produkcji prądu dla 1.7 miliona mieszkańców Strefy Gazy. W
efekcie Kair zakręcił kurek.Przywódcy Hamasu przypuścili medialny atak na
władze Autonomii Palestyńskiej z Ramallah twierdząc, że ludzie Abbasa knuli z
Izraelem i Egiptem.
Zaczynamy lekturę księgi Wajikra, trzeciej księgi Chumaszu. Wajikra wprowadza nas do nowego świata: świata ofiar, będącego głównym tematem pojawiającym się na kartach księgi. Księga Bereszit wprowadzała nas do pierwszego etapu historii ludu żydowskiego; Księga Szemot zapoznawała nas z najważniejszymi wydarzeniami w dziejach ludu: rozproszeniem i odkupieniem. Dzięki Księdze Wajikra wejdziemy w żydowskie życie w szczególe, w żydowski dom. Bereszit i Szemot to dziedzina historii. Wajikra to świat praw i nakazów.
Tora nie wyjaśnia potrzeby składania ofiar i dlatego, w późniejszym czasie pojawia się tak wiele interpretacji. Różni badacze i komentatorzy starali się zrozumieć, co było celem składania ofiar i dlaczego Tora nakazuje nam ów rytuał.
Pomimo, że współczesny człowiek jest bardzo oddalony od tematyki składania ofiar, należy studiować i pogłębiać swe zrozumienie tego nakazu, tak ważnego dla wielu pokoleń w historii żydowskiego ludu.
Pierwszą ofiarą jaką znamy jest Kain i Abel. Kiedy Kain i Abel złożyli swą ofiarę, nie robili tego z powodu przykazania ale działali zgodnie z ich osobistymi potrzebami i uczuciami: skierowania się w kierunku czegoś transcendentnego w ich życiu. Pierwsza ofiara nie została żłożona by oczyścić się z grzechu, symbolizując, że ofiara to psychologiczna i religijna potrzeba człowieka, a nie B-ga.
Nawet jeśli pierwsze ofiary na tym świecie oparte były na tej naturalnej potrzebie, czego konsekwencją było wykonanie aktu ofiary, Tora uznała, że konieczne jest by ustalić zasady dotyczące sposobu składania ofiar, prowadząc człowieka w jego religijnym życiu.
Wydaje się, że ofiara związana jest z trzema elementami: dawanie, symboliczna reprezentacja i przybliżanie się.
Pierwszy element składania ofiary to dawanie, rezygnacja z czegoś, na rzecz Stwórcy, czegoś, co chcemy dać Stwórcy. Tora nie rozróżnia pomiędzy różnymi rodzajami dawania: „jeden daje dużo, inny daje mało, lecz istotną rzeczą jest by serce aspirowało do Niebios”. Rzeczywiście, rodzaj składanej ofiary nie jest ważny, istotny jest wysiłek jaki człowiek wkłada w rezygnację z części swego posiadania. Dlatego też czasami mała ofiara biednego człowieka, dla którego dużym wysiłkiem jest zrzeczenie się czegoś na rzecz ofiary, jest postrzegana za bardziej wartościową od pokaźnej ofiary bogatego człowieka. Ofiara to ofiarowanie swego ducha i serca. Ofiary dawane B-gu wymagały, przede wszystkim, woli człowieka. Nie ważne, czy ofiara była dużej wielkości czy małej, liczyła się intencja i to ona wynosiła człowieka ku B-gu.
Drugie podejście do tematu ofiar to symboliczna reprezentacja, jako że ofiara reprezentowała osobistą ofiarę, składanie ofiar zastępowało osobistą ofiarę. Człowiek przynoszący ofiarę winien rozważyć, że to on sam powinien zostać złożony na ołtarzu. Oznacza to, że ofiarą nie jest ten, który usunął grzech, ale jego serce i decyzja, by nie powtórzyć już więcej tego grzechu. Ceremoniał złożenia ofiary ma wywołać ów psychologiczny efekt i związaną z nim symboliką jest obudzenie grzesznika i pobudzenie go do moralnej i duchowej przemiany.
Przybliżanie się wyrażone jest w samej ofierze będącej aktem religijnym, którego celem jest zbliżenie się do Boskości. Religia charakteryzuje się bliskością z obiektem religijnym, a nie jedynie wiarą. W każdej religii istnieje możliwość zbliżenia się lub oddalenia. B-g jest blisko człowieka, wedle subiektywnego punktu widzenia, osobistego, i daleko, wedle punktu widzenia obiektywnego. Celem złożenia ofiary jest wywołanie religijnego doświadczenia, doświadczenia bycia blisko.
Hebrajski termin na ofiarę – “korban” – pochodzi od słowa “karaw”, oznaczającego przybliżanie się. „Korban” jest więc czymś, co jest bliżej, lub co przybliża.
Wraz z korbanem, cztery elementy wynoszone są, z natury do B-ga. Zwierzę, które jest ofiarą, minerał czyli sól, towarzyszący korbanowi, warzywo poprzez mąkę i, ostatecznie, element racjonalny czyli człowiek składający korban.
Ofiara jest symbolem bliskości, jaka charakteryzuje relację B-ga z ludem Izraela. Ofiara symbolizuje uznanie, iż B-g jest władcą tego świata i musimy mu dziękować za wszystko co mamy.
Jeden z najbardziej znanych wyjaśnień tego, jaki jest cel składania ofiar, mówi o tym, że ofiara reprezentuje walkę Tory z poganizmem. Maimonides twierdzi, że Tora nie zmieniła sposobu składania ofiar ale zmieniła wewnętrzne nastawienie. Zamiast ofiar składanych różnym bogom, ofiara składana jest jednemu B-gu i tylko w jednym miejscu: w Świątyni, anulując pogaństwo i zwyczaj składania ofiar na różnych ołtarzach.
W ten właśnie sposób Wajikra przekształca zwierzęce ofiary obrządku pogańskiego i konfrontuje ludzi chcących spożywać mięso z Boskim uznaniem każdego istnienia za święte. Ofiara ze zwierząt, w przeszłości wykorzystywana do wyrażenia impulsów magii, sadyzmu i obżarstwa, przemienia się w obrzęd odpokutowania odprawawiany w Świątyni.
Oczywiście opinia Rambana wzbudziła różne reakcje komentatorów Tory, którzy nie zgadzali się z tym, że jedynym celem składania ofiar była walka z poganizmem, i którzy widzieli inne ważne uzasadnienia.
Składanie ofiar stanowi moralny problem dla wielu Żydów naszyc czasów. Współcześnie człowiek stara się coraz bardziej zbliżyć do natury i istnieje wiele organizacji ochrony zwierząt, kwestia odnowienia rytuału składania ofiar wzbudza wiele kontrowersji.
Pomimo wielu trudności, jakie mogą się z tym wiązać, stwierdzić należy, że ofiary to jedno z fundamentalnych nakazów Tory, i dlatego są one zawarte w aspiracjach żydowskiego narodu do odkupienia i odbudowy trzeciej świątyni.
Rabin Kook powiedział, że dopóki naród żydowski nie odkryje potrzeby odnowienia rytuału składania ofiar, nie stanie się on prawdziwą praktyką. Dopiero, kiedy ludzie zrozumieją ważność i centralny aspekt tej praktyki, składanie ofiar stanie się na nowo jedną z tradycji żydowskiego ludu, jak było wcześniej.
Rabin Eliahu Birnbaum - Tłumaczyła Daniela Malec
Dziękujemy organizacji Shavei Israel za udostępnienie tekstu
Losy warszawskich Żydów Symchy Binema Motyla i jego żony Nadzi od wybuchu II wojny, przez życie w getcie, powstanie, ukrywanie po aryjskiej stronie, obóz w Bergen-Belsen po wyzwolenie znalazły się we wspomnieniach Motyla pt. "Do moich ewentualnych czytelników". Promocja publikacji "Do moich ewentualnych czytelników. Wspomnienia z czasu wojny" wydanej w ramach cyklu Biblioteka Świadectw Zagłady przez Centrum Badań nad Zagładą Żydów oraz Żydowski Instytut Historyczny odbyła się w czwartek w sali wystawowej ŻIH w stołecznym Błękitnym Wieżowcu.
Antysemityzm utrzymuje się w Europie i pozostaje tam silniejszy niż w Ameryce - alarmuje w swym raporcie amerykańska Liga Przeciw Zniesławieniom (ADL), specjalizująca się w monitorowaniu sytuacji w tym zakresie na świecie. Wypomina go także Polsce. Raport oparto na badaniach sondażowych przeprowadzonych w styczniu br., którym poddano ludność 10 krajów europejskich: Austrii, Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Polski, Węgier, Holandii, Włoch i Norwegii.
Utwór miał być poddany swoistemu plebiscytowi – głosy dzieci miały wpłynąć na jego ostateczny kształt. Druk Mojżesza w czasie, gdy trwała już okupacja hitlerowska w Polsce, unicestwił te plany. Utwór nie jest w Polsce szerzej znany. Napisany w 1937, drukowany był po raz pierwszy po hebrajsku w Palestynie, dwa lata po wysłaniu, w piśmie "Omer". Przedrukowany w trzytomowym zbiorze Ketuwim Pedagogiim, Tel Awiw 1944/45, którego jednym z redaktorów był tłumacz utworu Dow Sadan.
"Dzieci Biblii Mojżesz" i "Sam na sam z Bogiem. Modlitwy tych, którzy się nie modlą" to książki autorstwa Janusza Korczaka jakie z okazji obchodzonego właśnie Roku Korczaka ukażą się jesienią w Poznaniu. Wydanie książek Janusza Korczaka "Dzieci Biblii Mojżesz" i "Sam na sam z Bogiem. Modlitwy tych, którzy się nie modlą" to poznański wkład w obchodzony aktualnie Rok Korczaka. Ukażą się one jesienią - wcześniej, bo już w maju zobaczymy w Operze spektakl oparty na pedagogicznych pomysłach patrona.
Kneset uchwalił nowe prawo, które zakazuje anorektycznym modelkom występowania w reklamach. Zgodnie z nowymi regulacjami te modelki, których BMI wynosi mniej niż 18.5 (współczynnik BMI powstaje przez podzielenie masy ciała podanej w kilogramach przez kwadrat wysokości podanej w metrach), nie będą mogły pojawiać się w treściach reklamowych.
19 marca wystartowała strona Archiwum Einsteina Online , która jest wspólnym projektem Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie (Archiwum Alberta Einsteina i Projekt Digitalizacji - z grantu Fundacji Dawida i Feli Szapellów - przy Żydowskiej Bibliotece Narodowej i Uniwersyteckiej) i Kalifornijskiego Instytutu Technologii w Pasadenie (Projekt Dokumenty Einsteina). Elektroniczną archiwizację dokumentów rozpoczęto w marcu ubiegłego roku.
Nie tyle ważne, co kto mówi, ile – kto co mówi (mądrość ludowa). A mówi Bernard Mark, dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego w latach 1949-1966, autor książki "Powstanie w getcie warszawskim na tle ruchu ruchu oporu w Polsce. Geneza i przebieg" (Warszawa 1953). Głosu udzielają mu Dariusz Libionka i Laurence Weinbaum, autorzy książki "Bohaterowie, hochsztaplerzy, opisywacze. Wokół Żydowskiego Związku Wojskowego" (Warszawa 2011), która jest przedmiotem niniejszego wywodu.
Minister Edukacji Izraela Gideon Sa’ar przybył do Polski z dwudniową wizytą roboczą, podczas której spotkał się z przedstawicielami rządu polskiego oraz wziął udział w oficjalnych uroczystościach, a także gościł na spotkaniu licealistów z Izraela i Polski. Minister Sa’ar rozpoczął wizytę od spotkania z Minister Edukacji Narodowej Krystyną Szumilas. W trakcie spotkania rozmawiano o współpracy między resortami oraz instytucjami edukacyjnymi obu krajów: „Przyjazne stosunki z Polską mają dla nas duże znaczenie.
"Cisza Pamięci" to wystawa przygotowana w
Treblince przez Tomasza Nowaka, Aleksandrę Rykałę, Marcina Sutryka, Macieja
Tołwińskiego z grupy Ławeczka. Prace artystów odnoszą się do obozu zagłady,
jaki funkcjonował w tym miejscu w czasie II wojny światowej. Otwarcie ekspozycji
odbyło się 18 marca, a można ją podziwiać do 6 maja.
- Pamięć o Zagładzie narodu żydowskiego, który żył na naszych ziemiach kilka wieków, należy kultywować na różne sposoby. Jednym z nich jest sztuka - uważa Edward Kopówka, kierownik Muzeum Walki i Męczeństwa w Treblince