Uroczystość odsłonięcia Tablicy upamiętniającej istnienie na tym terenie starego cmentarza żydowskiego. Tablica umieszczona została na murze Stacji Rarownictwa przy Straży Pożarnej

w Gnieżnie.

W niedzielę 25 pażdziernika, w wągrowieckim Domu Kultury odbyło się uroczyste wręczenie nagrody przyznanej  Szewachowi Weissowi.

Przed dziesięcioma laty Kolegium Redakcyjne "Głosu Wągrowieckiego" ustanowiło doroczną Międzynarodową Nagrodę "Most Przyjaźni", którą honorowani są obcokrajowcy zasłużeni w rozwijaniu i umacnianiu przyjacielskich i partnerskich kontaktów pomiędzy "małymi ojczyznami" w Europie a ziemią wągrowiecką. Nagrodę tę otrzymało już wiele osób z Niemiec, Danii, Francji oraz Holandii.

Synagoga w Poznaniu -przy ul. Żydowskiej 15/18.

Synagoga została zbudowana w latach 1909-1910 przez fundację im. Salomona B. Latza według projektu Alfreda Grottego. Była częścią budynku żydowskiego Schroniska dla Starców i Zniedołężniałych, powstałego na miejscu wyburzonego w 1908 zespołu synagog: Starej, Nowej i Nehemiasza. Obok sali modlitewnej, w jednym pomieszczeniu znajdowała się również sala do studiowania Talmudu.

Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę. Po zakończeniu wojny sala modlitewna została przerobiona na klatkę schodową. Widoczne są na niej zamurowane arkady babińca.

Synagoga w Szpitalu Żydowskim w Poznaniu - synagoga znajdująca się  w zespole budynków Szpitala Żydowskiego fundacji im. A. i H. Rohrów, przy ulicy Henryka Wieniawskiego 4-5.

Synagoga została zbudowana w 1895 roku, wraz z budynkiem szpitala, według projektu H. Schmidena i A. Speera. Była przeznaczona głównie dla personelu i pacjentów szpitala oraz okolicznych mieszkańców. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali bożniczkę. Została ona zniszczona w trakcie walk o miasto w 1945. Obecnie w miejscu synagogi i zabudowań szpitala wznosi się budynek poznańskiego oddziału Polskiej Akademii Nauk.

Synagoga Stowarzyszenia Dobroczynności w Poznaniu - nieistniejąca synagoga  znajdująca się przy ulicy Dominikańskiej 7.

Synagoga została zbudowana w latach 1883-1884 z inicjatywy Stowarzyszenia Przyjaciół Dobroczynności. Projekt został wykonany w Berlinie przez firmę Cremer und Wolffenstein. Wschodnia ściana synagogi przylegała do Synagogi Tempel, natomiast zachodnia do kamienicy mieszkalnej.

Synagoga Tempel w Poznaniu,/po prawej stronie/ zwana również Synagogą Stowarzyszenia Braci Gminy - nieistniejąca obecnie synagoga znajdująca się w Poznaniu przy ulicy Szewskiej, na rogu ulicy Dominikańskiej.

Synagoga Nehemiasza w Poznaniu, zwana również Szkołą Nehemiasza - nieistniejąca synagoga znajdująca się w Poznaniu przy ulicy Żydowskiej.

Synagoga została przebudowana w 1735 z domu zamykającego od północy plac zajmowany przez Starą i Nową Synagogę. Był to niewielki budynek, w południowo-zachodniej części przylegający do babińca Nowej Synagogi. Sala modlitewna była nakryta sklepieniami kolebkowymi. W 1883 dotychczasowy dach dwuspadowy został zamieniony na płaski, a elewacjom nadano formy neoromańskie.

Nowa Synagoga w Poznaniu - nieistniejąca synagoga znajdująca się przy ulicy Żydowskiej.

Stara Synagoga w Poznaniu - nieistniejąca synagoga znajdująca się w Poznaniu przy ulicy Żydowskiej.

Synagoga została zbudowana na przełomie XV i XVI wieku, na zapleczu domów w kwartale ulic Żydowskiej, Mokrej i Wronieckiej. Była ona wielokrotnie przebudowywana i odbudowywana po licznych pożarach (m.in. w 1590 i 1803). W późniejszym okresie przy bożnicy powstały dwie następne: Nowa Synagoga i Synagoga Nehemiasza.

Najstarsza Synagoga w Poznaniu - nieistniejąca synagoga znajdująca się w Poznaniu przy skrzyżowaniu ulic Szewskiej i Dominikańskiej.

Na terenie obecnego województwa wielkopolskiego oraz dolnośląskiego Żydzi mieszkali od zawsze. W każdym miasteczku, a nawet we wioskach, mieszkali wyznawcy judaizmu. W wielu miejscowościach były synagogi i cmentarze.
Żydzi imali się różnych zawodów. Najczęściej byli to wspaniali krawcy, szewcy, drobni handlarze

Uroczyście obchodziliśmy Swięto Szałasów pod skromną, ale z sercem postawioną suką na dziedzińcu naszej Gminy.

Etrog oczywiście był najdorodniejszy i tak jak i Lulaw - dostarczone wprost z Ziemi Świętej Izraela.

W Judaiżmie święte jest zarówno to co duchowe, jak to co fizyczne, w związku z tym dusza jak i ciało mogą wnieść do świata świętość. Dusza jest żródłem świętości, podczas gdy ciało jest naczyniem, które nosi w sobie świętość. A więc, zarówno dusza, jak i ciało pozostają święte na zawsze. To dlatego kości tych którzy odeszli, pozostają święte.

Ponieważ kości są święte, muszą być traktowane z najwyższym szacunkiem. Ciała zmarłych muszą być pogrzebane w ziemi / co wyklucza zarówno kremację, jak i pozostawienie ich ponad poziomem gruntu / i pozostać nienaruszone. Dlatego ekshumacja jest w Judaiżmie ściśle zabroniona, z wyjątkiem szczególnych i nadzwyczajnych przypadków.Istnieje tradycja, która mówi, że dusza i ciało pozostają połączone nawet po śmierci, więc jeżeli narusza się kości tu, na ziemi, to naruszony zostaje także spokój duszy w niebie.

Jest to dzień, który następuje zaraz po Sukot, dwudziestego drugiego dnia Tiszri.

25 września uczniowie klas trzecich Gimnazjum nr 1 im. Hipolita Cegielskiego oraz Gimnazjum nr 2 im. Jana Kochanowskiego w Murowanej Goślinie z inicjatywy Koła Wielokulturowości w ramach projektu edukacyjnego „To, co wspólne/to, co różne" finansowanego przez Fundację Stefana Batorego uczestniczyli w niezwykłym spotkaniu  z gościem z Izraela- Schlomo Wolkowieczem, który skończy wkrótce 84 lata i jest ważnym świadkiem przeszłości, ocalonym z Holokaustu.

W piatek - 10 pażdziernika o godz. 10.00 przy ul.Chrobrego 24 w Gnieżnie, odbyła się niecodzienna uroczystosć odsłonięcia tablicy upamiętniającej istnienie na tym terenie  cmentarza żydowskiego.

Kilka lat temu rozpoczęto budowę Centrum Ratowania Życia przy Komendzie Powiatowej Straży Pożarnej i w trakcie prac odkryto groby.Okazało sie,że są to pochówki żydowskie, więc natychmiast powiadomiono o fakcie Przewodniczącą ZGWŻ Filia w Poznaniu  Panią Alicję Kobus.

Judaizm

Różnice między Żydami aszkenazyjskimi a sefardyjskimi maja dziś znaczenie historyczne. To co dzisiaj ma istotne znaczenie to, to co dzieli judaizm ortodoksyjny i postępowy. Zmiany te nasiliły się w wyniku emancypacji Żydów europejskich po ich zetknięciu się z światem chrześcijańskim oraz z chwilą powstania państwa Izrael. Gdy w osiemnastym stuleciu, znaczna liczba Żydów zaczęła otrzymywać prawa obywatelskie, rabini i tradycyjne autorytety tracili kontrolę nad życiem żydowskich mas.

Wątpliwości i odmienne poglądy nie mogły być dłużej tłumione. Wielu z nich zaczęło uważać tradycje żydowskie i ich instytucje za wsteczne, zabobonne i niedostosowane do współczesnych czasów. Praktycznie przed Żydami stały trzy możliwości. Mogli zdecydować się na asymilację, co oznaczało w praktyce utratę żydowskości. Mogli wybrać rezygnację i pozostawić swoją tradycję bez zmian. Ostatnia możliwość to zmiana i modernizacja judaizmu.