Pytanie: Widzę pędzący pociąg i rozwidlające się tory. Na jednym z nich stoi pochłonięta
dyskusją grupa 5 osób. Na drugim pracuje zaabsorbowany swą pracą robotnik. Mam
możliwość skierowania pociągu na jeden z dwóch torów. Co uczynić?
Według
Tory (Szemot 21, 10) mąż jest odpowiedzialny za zapewnienie żonie pełnego
utrzymania (jedzenie i ubranie – szeira i kesuta) i zaspokojenie jej potrzeb
seksualnych (onata). Jednocześnie mężczyzna nie ma prawa do wymuszania
kontaktów seksualnych i żona musi wyrażać na nie zgodę.
Abrabanel pisał w komentarzu do Szemot 16:4: "Mięso nie
jest koniecznym pokarmem [człowieka]. Jest obiektem niepohamowanego obżarstwa.
Mięso jest [w naturze] jedzone przez okrutne drapieżniki. Owce, krowy,
kurczaki, synogarlice i gołębie, które spożywają pokarm z pól - trawę i
nasiona, nie znają okrucieństwa"
To juz we wtorek 30 stycznia Tu B'Szwat, 15 dzień miesiąca Szwat w żydowskim kalendarzu - jest dniem wyznaczającym rozpoczęcie "Nowego Roku Drzew". To czas, w którym najwcześniej kwitnące drzewa na Ziemi Izraela budzą się z zimowego snu i rozpoczynają nowy cykl owocowania.
Shavei Israel przygotował z okazji Chanuki specjalną
książeczkę z najważniejszymi informacjami na temat święta. Znajduje się w niej
cała historia chanukowa i opowieść o cudzie, wytłumaczenie wszelkich micw,
które możemy wykonać w trackie tych ośmiu dni, wskazówki do najlepszej chanuki,
Żałoba (awelut) obchodzona jest przez mężczyzn i przez
kobiety. Żałobę należy, według zasad halachy, obchodzić po śmierci siedmiu
osób: ojca, matki, syna, córki, brata (w tym przyrodniego), siostry (w tym
przyrodniej), męża (żony). Osoba, która jest zobowiązana według żydowskiego prawa religijnego do
przestrzegania żałoby, nazywa się onen.
Za pośrednictwem liter i słów, kabaliści w swoich książkach
stworzyli nam możliwość wejścia w nowy świat, który ma decydujący wpływ na
nasze życie. Więc teraz z ich pomocą możemy wejść w ten świat i zmienić swoje
życie na lepsze. Kabalistyczne księgi uformowały żydowski naród. I dziś, w
dzień Tygodnia Książki, mamy wspaniałą okazję zapoznania się z tymi książkami.
Publiczne zawstydzanie człowieka (które może być dokonane na
wiele sposobów; np. przez wykazanie jego niewiedzy, zdradzenie jakichś sekretów
z jego życia, wypominanie czynów, za które już otrzymał wybaczenie) jest
uważane za wykroczenie wobec Boga, a nie tylko wobec człowieka, ponieważ "człowiek
został stworzony według istoty Boga" (Bereszit Rabba 24:7).
Nie jest, niestety, powszechną wiedzą, że to judaizm
zapoczątkował w świecie Zachodu (a chrześcijaństwo rozpowszechniło) ideał usankcjonowanego religijnie małżeństwa
,
jako instytucji najbardziej korzystnej (społecznie i w wymiarze indywidualnym)
dla opanowania ludzkiego seksualizmu
,
który jest potężnym instynktem. Instynktem, który - gdy zostaje odpowiednio
skanalizowany w twórczej formie (małżeństwo i rodzina) - może stanowić ogromną
siłę w rozwoju ludzkości.
Czy można powiedzieć że grzechy sprowadzają na ludzi nieszczęścia? TAK.
Grzechem
- w rozumieniu judaizmu - jest łamanie praw (nakazów i zakazów) ogłoszonych
przez Boga Żydom (i to dotyczy wyłącznie Żydów!). Natomiast dla nie-Żydów
grzechem jest łamanie szeroko rozumianych Siedmiu Przykazań Potomków Noego
(Noacha). Prawa te dotyczą albo relacji człowieka z Bogiem, albo człowieka z
człowiekiem. Te drugie - koncentrują się na etyce.
Następnego
dnia po Sukot, a więc dwudziestego drugiego dnia tiszri, przypada odrębne,
pełne święto Szemini Aceret (Ósmy Dzień Zgromadzenia), podczas którego jest -
między innymi - odmawiana specjalna modlitwa o deszcz (Tefillat Geszem). W Erec
Jisrael ten okres rozpoczyna porę deszczową, a zbiory rolnicze zależą od
deszczu.
W środę 18 września po zachodzie słońca zaczyna się Sukot. Święto
szałasów (zwane także świętem Kuczek) wg. kalendarza hebrajskiego
zaczyna się 15 dnia miesiąca Tiszri i trwa przez 7 dni w Izraelu, a 8
dni w diasporze. Upamiętnia ono 40 lat wędrówki Izraelitów przez
pustynię po wyjściu z Egiptu, gdy musieli oni mieszkać w szałasach -
nazwa święta pochodzi od hebrajskiego suka - szałas.
Komentarz Pawła Jędrzejewskiego/którego znamy z Jesziwy Pardes/ na facebookowym Forum Żydów Polskich , gdzie wywiązała się dyskusja na temat odpowiedzialności Boga za zło na Ziemi.....
Sawicka: Ubój rytualny okazją do antysemickich obelg
16.12.2012.
Debata o dopuszczalnych zasadach uboju rytualnego jest
konieczna. Nie mogę się jednak zgodzić na posługiwanie się w niej haniebnymi
antysemickimi argumentami, nie mogę się zgodzić na bezpodstawne zniewagi i
oszczerstwa rzucane rzekomo w obronie zwierząt. Czy rzecznicy praw zwierząt
rzeczywiście potrzebują takiego poparcia? – pisze Paula Sawicka.
Społeczność żydowska w Polsce, zaniepokojona kierunkiem
publicznej debaty o uboju rytualnym, pragnie zaapelować do wszystkich
uczestników tej dyskusji o rzetelne i pozbawione uprzedzeń przedstawianie tej
niezmiernie ważnej i delikatnej sprawy.
Nie
zgadzamy się na nazywanie szechity (uboju rytualnego zwierząt zgodnie z prawem
żydowskim) metodą gorszą lub skazującą zwierzę na większe cierpienie niż to,
zadawane w przypadku uboju nierytualnego. Celem szechity jest zabicie
zwierzęcia w sposób możliwie najszybszy i sprawiający jak najmniej bólu. Nie
jest takim ogłuszanie zwierzęcia przed ubojem.
Judaizm kładzie olbrzymi nacisk na odpowiednie traktowanie zwierząt.
Niepotrzebne okrucieństwo wobec zwierząt jest ściśle zabronione, a w
wielu przypadkach zwierzętom przypisuje się taki sam stopień
wrażliwości, co ludziom.
Tora nie stwierdza jednoznacznie czy zwierzęta są w stanie
doświadczać fizycznego lub psychicznego bólu, tak jak ludzie. Judaizm jednak
zawsze widział związek pomiędzy tym w jaki sposób jednostka traktuje zwierzęta,
a w jaki istoty ludzkie. Osoba okazująca okrucieństwo wobec bezbronnego
zwierzęcia będzie bez cienia wątpliwości okrutna wobec bezbronnych ludzi. Osoba
troszcząca się o los najmniejszych istot natomiast, niewątpliwie zaopiekuje się
bliźnim.
W judaizmie
życie jest najwyższą wartością. Talmud głosi, że cała ludzkość wywodzi się od
jednego człowieka, dlatego ocalić jedno życie to jak ocalić cały świat, ale i
zgładzić jedno, to jak zniszczyć świat. Spośród 613 nakazów, jedynie
zakazu morderstwa, wielobóstwa, kazirodztwa i cudzołóstwa nie można naruszyć
dla ocalenia życia.Judaizm nie tylko zezwala, lecz nawet nakazuje pogwałcić
nakazy jeśli jest to konieczne dla ocalenia życia.
"Pożądanie
kobiety może prowadzić do gwałtu - wtedy rezultatem pożądania jest wielkie zło.
Może także prowadzić do małżeństwa, założenia rodziny, wychowania dzieci - i
wtedy rezultatem będzie wielkie dobro."
Natura
ludzka podlega działaniu dwóch potężnych sił: jecer hara i jecer hatow.
"Przestrzeganie żydowskich praw dotyczących relacji
między człowiekiem a Bogiem (rytuały, przestrzeganie koszerności itd) nie czyni
nikogo bardziej moralnym, jeśli prawa te nie są przestrzegane z intencją
stawania się bardziej moralnym.
Oczekiwać czegoś takiego - czyli oczekiwać, że mechaniczne przestrzeganie
żydowskich praw "człowiek-Bóg" automatycznie ukształtuje moralnego
człowieka, jest przypisaniem żydowskim prawom jakichś magicznych cech, które
każdy uznałby za absurdalne, gdyby ich mechanizm odnosić do jakiejkolwiek innej
dziedziny życia."
"każdemu swojemu czynowi człowiek powinien przypisywać
ogromne, kosmiczne wręcz znaczenie"
W judaizmie występuje pogląd, że każdy człowiek powinien
postrzegać siebie samego jako istotę, u której potencjalnie zrównane są dobro i
zło. W konsekwencji zło i dobro są identycznie zrównoważone w całym świecie.
Dlatego każdemu swojemu czynowi człowiek powinien przypisywać ogromne,
kosmiczne wręcz znaczenie: każdy dobry czyn przechyla bowiem szalę jego
własnego życia (i zarazem - konsekwentnie - całego świata!) na stronę dobra;
każdy zły – na stronę zła.
Lag Ba Omer
10.05.2012.
Co to jest omer?
Słowo omer ma co najmniej trzy znaczenia: po pierwsze,
oznacza snop; po drugie, jest to miara produktów sypkich (np. ziarna),
która równa jest objętości około 43 jajek.
Nazwa ta oznacza też ofiarę (oddanie) ze zboża, składaną w
czasach Świątyni. W drugi dzień Pesach składano ofiarę hołdowniczą ze
zmielonego jęczmienia, w ilości właśnie jednego omeru. Pierwszy snop z
wiosennych zbiorów przynoszony był do Świątyni, ziarno było mielone i jeden
omer mąki jęczmiennej był mieszany z olejem i kadzidłem "na zapach
kojący dla Boga" (Wajikra 23:13)