Społeczność żydowska w Polsce, zaniepokojona kierunkiem publicznej debaty o uboju rytualnym, pragnie zaapelować do wszystkich uczestników tej dyskusji o rzetelne i pozbawione uprzedzeń przedstawianie tej niezmiernie ważnej i delikatnej sprawy.

Nie zgadzamy się na nazywanie szechity (uboju rytualnego zwierząt zgodnie z prawem żydowskim) metodą gorszą lub skazującą zwierzę na większe cierpienie niż to, zadawane w przypadku uboju nierytualnego. Celem szechity jest zabicie zwierzęcia w sposób możliwie najszybszy i sprawiający jak najmniej bólu. Nie jest takim ogłuszanie zwierzęcia przed ubojem.

Badania naukowe potwierdzają, że 5 – 15 % przypadków ogłuszania nie pozbawia zwierzęcia świadomości. Umiera ono wówczas w okrutnych cierpieniach. Należy także zwrócić uwagę na fakt, że ogłuszanie polega na: porażeniu zwierzęcia prądem, gazowaniu w zamkniętym pomieszczeniu przy użyciu dwutlenku węgla lub miażdżeniu centralnego układu nerwowego[1]. Szechita zakłada zabicie poprzez jedno podwójne cięcie, wykonane specjalistycznym nożem, które umożliwia precyzyjne przecięcie tętnic tchawicy i splotów nerwowych, a w konsekwencji natychmiastową utratę świadomości.

Uważamy, że zwierzę jako istota żyjąca, odczuwa cierpienie, a naszym ludzkim obowiązkiem jest szacunek, ochrona i opieka, a także minimalizowanie bólu i strachu przed śmiercią zadawaną przez człowieka. Zabijanie zwierząt zgodnie z żydowskim prawem zmniejsza do minimum ich cierpienie. Tocząca się dyskusja nie jest w istocie dyskusją wynikającą, w naszej ocenie, z troski o zwierzęta, gdyż uderza się tylko w rytualne formy uboju, zapominając o dużo większych cierpieniach, na które narażone są zwierzęta w innych rzeźniach. Wystarczy przytoczyć tu określone załącznikiem nr 1 do rozporządzenia Rady (WE) nr 1099/2009 z dnia 24 września 2009 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania metody ogłuszania. Dlatego sprzeciwiamy się manipulacji faktami naukowymi w celu podburzania przeciw szechicie, która od wieków była i wciąż jest zgodna z zasadami humanitarnego traktowania zwierząt. Zainteresowanym polecamy lekturę artykułów

w prasie medycznej np. autorstwa dr. Stuarta D. Rosena, który w oparciu o zebrane wyniki różnych badań stwierdza, że szechita jest metodą humanitarną i bezbolesną .[2]

Nie istnieją dane, które mogą jasno określić, ilu polskich Żydów przestrzega koszeru, ilu spożywa mięso pochodzące z certyfikowanych ubojni działających zgodnie z precyzyjnymi procedurami uboju rytualnego. Niezależnie od liczebności tej grupy podkreślamy konstytucyjne prawo wyznawców judaizmu do przestrzegania tradycji przodków i życia zgodnego z religią.

Judaizm uczy dyscypliny i rozwagi. Pełni wiary i przekonania w słuszność naszych argumentów oczekujemy na decyzję Trybunału Konstytucyjnego.

Piotr Kadlčik

Przewodniczący Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Polsce

OPINIE

Michael Schudrich – Naczelny Rabin Polski

Szechita (zbiór zasad dotyczących żydowskiego uboju rytualnego) jest metodą uboju rytualnego, która powstała, aby zapewnić zwierzętom jak najmniej cierpienia podczas uboju. Szochet (osoba przeprowadzająca ubój) musi przejść specjalne szkolenie i posiadać odpowiedni certyfikat.

Twierdzenie, że szechita jest brutalna lub barbarzyńska, jest fundamentalnym niezrozumieniem, czym ta metoda była przez tysiące lat i czym jest nadal.

Miriam Gonczarska – ekspert ds. judaizmu

Cierpienie każdej istoty na ziemi, szczególnie w sprawach, które zależą od człowieka, jest trudne. Wysiłek osób i środowisk, które dążą do zmniejszania cierpienia i podnoszenia świadomości ekologicznej, jest nieoceniony. Zgodnie z tradycją żydowską każda istota żyje, gdyż została powołana do istnienia przez Boga, który stworzył również ludzi. Tylko oni jednak będą rozliczeni ze swoich czynów i to oni odpowiadają za to, co dzieje się ze światem. Należy więc ze wszystkich sił dążyć do tego, by świat ten był sprawiedliwy, pełen współczucia i zrozumienia dla cierpienia innych.

Dlatego debata o uboju koszernym jest ważna, choć niewątpliwie bardzo trudna. Chcemy, aby zwierzęta, którym odbieramy życie, byśmy sami mogli żyć, odchodziły nie tylko cierpiąc jak najmniej, ale również w sposób pełen szacunku. W Świątyni ofiary ze zwierząt zastępowały w sposób symboliczny ofiary z samego siebie. Wierzono, że ich odejście nobilituje ich duszę, że dzięki temu mogą przejść do wyższej duchowej rzeczywistości. Dziś także, choć nasze przekonania są może bardziej racjonalne, zwierzę, które ma być poddawane szechicie, powinno być traktowane z szacunkiem. Mamy obowiązek minimalizować zarówno cierpienie fizyczne, psychiczne jak i nie poniżać godności ciała zwierzęcia przed i po odejściu.

Prawo żydowskie zmienia się, ale proces tych zmian nie następuje w sposób automatycznyi natychmiastowy. Wciąż prowadzone są badania naukowe i poszukiwanie najlepszych rozwiązań, które następnie mogłyby być wdrożone w uboju rytualnym.

[1] Metody ogłuszania określa art. 4 (rozdział II) Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1099/2009

z dnia 24 września 2009 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania

[2] Artykuł pt. “Physiological insights into Shechita”. S.D. Rosen, The Veterinary Record, June 12, 2004

/jewish.org.pl/