Istnieje popularny stereotyp widzący w biblijnej opowieści o stworzeniu świata, życia na ziemi i człowieka, prymitywną baśń, której zaprzeczają ustalenia współczesnej nauki.

Trudno wyobrazić sobie coś bardziej odległego od prawdy.

Winę za popularne, ale niesłuszne przekonanie, że pomiędzy wersją powstania świata i życia na ziemi przedstawianą w Torze, a współczesną wiedzą, istnieje nierozwiązywalny konflikt, zawinił jeden, podstawowy błąd: odczytywanie słów Tory w ich dosłownym znaczeniu, a nie jako symbolicznego zapisu idei, który miał być z założenia sformułowany tak, aby trafiać zarówno do ludzi żyjących tysiące lat temu, jak i do nas - dziś.

14. dnia miesiąca nisan 5769, w erew Pesach, w środę 8 kwietnia 2009, będziemy mieli okazję obserwować wydarzenie bardzo rzadkie, które pojawia się w kalendarzu żydowskim tylko raz na 28 lat, a dokładnie - raz na 10227 dni.

Co 28 lat kończy się wielki cykl słońca - i wtedy słońce wraca dokładnie do kosmicznej pozycji we wszechświecie, jaką zajmowało w momencie swojego powstania, czyli czwartego dnia Kreacji (Talmud, Berachot 59b).

Tego dnia, o wschodzie słońca, gdy tarcza jego wynurza się ponad horyzont, zostanie wypowiedziane błogosławieństwo Birkat HaChama:

"Błogosławiony jesteś Ty, Haszem, nasz Bóg, Król świata, który czyni dzieło Kreacji"

Niezbędna jest obecność minjanu. Halachicznie błogosławieństwo można wypowiadać przez pierwsze trzy godziny od wschodu słońca.

Będzie to zakończenie dwieście szóstego cyklu od tradycyjnie obliczanego momentu Kreacji (fakt, że 28 pomnożone przez 206 daje w rezultacie 5768, wynika z faktu, że nie było roku zerowego).

Ostatni raz błogosławieństwo to było wypowiadane w takich okolicznościach w roku 5741 (1981), następny raz zostanie wypowiedziane w 5797 (2037).

/Stow.614 Przykazania/

Judaizm

Różnice między Żydami aszkenazyjskimi a sefardyjskimi maja dziś znaczenie historyczne. To co dzisiaj ma istotne znaczenie to, to co dzieli judaizm ortodoksyjny i postępowy. Zmiany te nasiliły się w wyniku emancypacji Żydów europejskich po ich zetknięciu się z światem chrześcijańskim oraz z chwilą powstania państwa Izrael. Gdy w osiemnastym stuleciu, znaczna liczba Żydów zaczęła otrzymywać prawa obywatelskie, rabini i tradycyjne autorytety tracili kontrolę nad życiem żydowskich mas.

Wątpliwości i odmienne poglądy nie mogły być dłużej tłumione. Wielu z nich zaczęło uważać tradycje żydowskie i ich instytucje za wsteczne, zabobonne i niedostosowane do współczesnych czasów. Praktycznie przed Żydami stały trzy możliwości. Mogli zdecydować się na asymilację, co oznaczało w praktyce utratę żydowskości. Mogli wybrać rezygnację i pozostawić swoją tradycję bez zmian. Ostatnia możliwość to zmiana i modernizacja judaizmu.