Judaizm kładzie olbrzymi nacisk na odpowiednie traktowanie zwierząt. Niepotrzebne okrucieństwo wobec zwierząt jest ściśle zabronione, a w wielu przypadkach zwierzętom przypisuje się taki sam stopień wrażliwości, co ludziom. 

Tora nie stwierdza jednoznacznie czy zwierzęta są w stanie doświadczać fizycznego lub psychicznego bólu, tak jak ludzie. Judaizm jednak zawsze widział związek pomiędzy tym w jaki sposób jednostka traktuje zwierzęta, a w jaki istoty ludzkie.  Osoba okazująca okrucieństwo wobec bezbronnego zwierzęcia będzie bez cienia wątpliwości okrutna wobec bezbronnych ludzi. Osoba troszcząca się o los najmniejszych istot natomiast, niewątpliwie zaopiekuje się bliźnim.

Jakub, Mojżesz i Dawid byli pasterzami, ludźmi, którym los zwierząt leżał na sercu. Talmud dokładnie oświadcza, iż Mojżesz został wybrany do wypełnienia swojej misji ze względu na swoją umiejętność zapewniania opieki zwierzętom. Podobnie Rebeka została obrana żoną Izaaka ze względu na jej troskę dla zwierząt. Gdy sługa Abrahama poprosił o wodę dla siebie, zaofiarowała napoić także jego wielbłądy, w ten właśnie sposób dowodząc swojej wartości jako żony.

Z drugiej strony, dwóch myśliwych w Biblii, Nimrod i Essau, zostało odmalowanych jako nikczemnicy. Wielki rabin, który był nieczuły na strach cielęcia prowadzonego na rzeź został ukarany latami bólu.

Tora nadaje ludzkości wyższość nad zwierzętami oraz prawo do używania zwierząt do zaspokajania zasadnych potrzeb. Mięso zwierzęce może być spożywane, skóry używane mogą być w celu tworzenia i noszenia odzieży -  sama Tora musi być spisana na pergaminie, więc na wyprawionej skórze. Zezwala się jednakże na czynienie ze zwierząt takiego pożytku jedynie wtedy, gdy jest to zasadna, słuszna potrzeba, a i wtedy należy dokonać tego w sposób taki, aby możliwie najbardziej oszczędzić zwierzęciu cierpienia. Ubój koszerny został w ten sposób ustalony, aby był tak szybki i bezbolesny jak to jest możliwe, a jeżeli dzieje się coś, co może zaboleć (szczerba, czy stępione ostrze), to mięso nie może zostać spożyte. Polowanie jako sport jest ściśle zabronione, a polowanie, czy zastawianie sideł jest dozwolone jedynie na rzecz słusznych potrzeb i tylko wtedy, gdy jest to zrobione w sposób możliwie najmniej bolesny. Prawa odnoszące się do traktowania zwierząt nazywane są Tzar Baalei Chayim, zakaz okrucieństwa wobec zwierząt.

Według prawa żydowskiego, niektóre prawa tyczące się zwierząt w taki sam sposób odnoszą się do ludzi. Zwierzęta mają odpoczywać w Szabat, tak jak ludzie. Zabrania się nakładania kagańca osłowi, podczas jego pracy na polu, żeby mógł skubać paszę,  tak samo jak trzeba pozwolić pracującym ludziom spożywać owoce swojej pracy.

Kilka przykazań ściśle ilustruje troskę o cierpienie psychiczne i fizyczne odczuwane przez zwierzęta. Nie wolno orać pola, używając w tym celu zwierząt różnych gatunków, jako że byłoby to dla nich ciężarem. Nakazane jest aby ulżyć zwierzętom w cierpieniu, nawet jeśli ich właściciel jest osobą nie znaną, lub nawet gdy są one bezpańskie. Nie wolno zabijać zwierzęcia w tym samym dniu, co jego małe. Co więcej istnieje szczególny nakaz odesłania ptasiej matki w momencie zabierania jej jaj ze względu na potencjalnie zagrożoną psychikę zwierzęcia. Praktycznie, Tora oznajmia, iż ten, który odeśle ptasią matkę, zostanie nagrodzony długim życiem, dokładnie taką samą nagrodą, jaka jest przewidziana za szanowanie swojej matki i ojca. Powinno to choć w namiastce zobrazować wagę tego prawa.

Wolno nam pogwałcić prawa Szabatu w pewnej mierze w celu uratowania cierpiącego zwierzęcia, czy takiego, którego życie jest zagrożone.

W Talmudzie, rabini nakładają na każdego zobowiązanie, że nie wolno zakupić zwierzęcia, chyba że postanowi się je karmić, z zastrzeżeniem, iż należy karmić swoje zwierzęta przed sobą samym.

Zwierzęta domowe

Prawo żydowskie nie zakazuje trzymania zwierząt domowych. Rzeczywiście, wielu Żydów ma psy, koty lub innych ulubieńców.

Tak jak w przypadku innych zwierząt, wymaga się karmić je przed nami samymi oraz zobowiązać się do karmienia ich zanim się jeszcze na nie zdecydujemy. Również, tak jak w przypadku pozostałych zwierząt, zwierzętom domowym przysługuje odpoczynek w Szabat. Nie należy więc wykorzystywać psa do przyniesienia nam gazety w Szabat, itd.

Według tego, czego dowiedziałem się w miarę swoich możliwości, dozwolone jest karmienie zwierząt pokarmem niekoszernym. Z tego, co zrozumiałem, można używać produktów pochodzących ze zwierząt niekoszernych dopóty, dopóki się tych produktów nie spożywa. Przykładowo, używanie zawierającej niekoszerne składniki pasty do zębów, o ile się jej nie przeznacza do spożycia jest dopuszczalne. Podobnie, wolno karmić zwierzęta potrawami niekoszernymi dopóty, dopóki sami ich nie jemy.

Prawa Pesach są nieco bardziej szczegółow. Podczas Pesach niedozwolone jest spożywanie jakichkolwiek chamecu (produktów ze sfermentowanych ziaren) we własnym domu, jak również czerpania jakichkolwiek korzyści z chamecu. Stąd, nie wolno karmić chamecem także swoich zwierząt. Należy swojego ulubieńca nakarmić czymś, co nie zawiera sfermentowanego ziarna  (np.: 100%-owa wołowina dla psów, resztki ze stołu  koszernych potraw pesachowych, lub posiłek z macy dla ryb czy gryzoni). Można również tymczasowo odsprzedać zwierzę osobie, która nie jest Żydem, podobnie jak sprzedaje się na czas trwania święta swoje garnki i patelnie.

Ubezpładnianie zwierząt stanowi akt pogwałcenia prawa żydowskiego. Tora zakazuje Żydom kastracji samców wszystkich gatunków. Mimo, że prawo to nie odnosi się do kwestii kastracji samic, czyn taki zakazany jest przez ogólne prawa tyczące się zbędnych aktów okrucieństwa wobec zwierząt.

Gwałtem na ogólnym zakazie okrucieństwa wobec zwierząt jest zmienianie ich cech fizycznych w jakikolwiek sposób, chyba że postępuje się w ten sposób w dobrej wierze i jest to racjonalnie uzasadnione. Na przykład pozbawianie kotów pazurów, czy skracanie uszu lub ogona psom jest zakazane.

Źródło: T. R. Rich - JewFAQ