W Sefer Chasidim 589 czytamy: "Święty Jedyny stworzył zwierzęta, które jedzą inne zwierzęta, aby człowiek nie mógł zaprotestować i mówić: Jak to może być, że Bóg pozwala człowiekowi zabijać zwierzęta i ptaki i nie martwił się bólem Jego żyjących istot? By nie mógł tak mówić, widząc, że Bóg sam stworzył zwierzęta , które jedzą inne zwierzęta".

A co z argumentem: "Ludzie nie muszą zabijać innych żyjących istot, aby przeżyć; zwierzęta drapieżne - muszą" ?
...
W Ogrodzie Eden (Gan Eden) ludziom wolno było spożywać wyłącznie pokarm roślinny: „Dałem wam wszelkie rośliny wydające nasienie, które są na powierzchni ziemi i każde drzewo, na którym jest owoc wydający nasienie – będzie dla was pożywieniem" (Bereszit 1:29). Na podstawie tego wersetu panuje przekonanie, że wegetarianizm jest ideałem i zezwolenie na spożywanie mięsa pewnego rodzaju kompromisem ideału z praktyką życia.
Jednak pamiętajmy, że w Gan Eden człowiek nie musiał wykonywać żadnej pracy - rośliny rosły tam same. Wystarczyło po nie sięgnąć. Natomiast po wygnaniu z Edenu człowiek musiał „w pocie czoła” zdobywać pokarm i uprawiać ziemię. Walka z przeciwnościami natury - pasterstwo (Abel) lub rolnictwo (Kain), wymagały spożywania mięsa, które wciąż było zakazane. Dopiero po Potopie Bóg zezwala na jedzenie mięsa zwierząt: „Każde żyjące stworzenie, które się rusza, będzie dla was pożywieniem, tak jak zielone rośliny – dałem wam wszystkie” (Bereszit 9:3). Zauważmy, że w tej umowie zawartej z całą ludzkością, Bóg zezwala na spożywanie każdego zwierzęcia (nie istnieją jeszcze ograniczenia gatunkowe i zasady koszerności, które będą obowiązywały później wyłącznie Żydów) i wprowadza tylko jeden bezwzględny zakaz: „Ale mięsa [stworzenia], które jest jeszcze żywe, nie jedzcie!” (Bereszit 9:4). Zakaz spożywania ewer min chaj („części ciała żywego zwierzęcia”) przeciwstawia się okrucieństwu wobec istot będących szczególną Boską kreacją.

Zezwolenie na jedzenie mięsa zwierząt po potopie interpretowane jest przez judaizm jako zaniżenie wymagań etycznych wobec ludzkości, wynikające z doświadczeń z pokoleniem sprzed potopu. Bóg stwierdza, że „Nie będę więcej przeklinał ziemi z powodu człowieka, bo skłonność człowieka jest zła od jego młodości(…) (Bereszit 8:21). W tych warunkach podtrzymywanie zakazu jedzenia mięsa było utrudnieniem w koncentrowaniu się ludzi na sprawach etycznie najważniejszych: przestrzeganiu Przykazań Potomków Noego. Ponadto trzeba było na nowo urządzić świat, gdzie – bezpośrednio po potopie – nie można było zbierać plonów.
Późniejsze ograniczenia w spożywaniu mięsa, ogłoszone już wyłącznie ludowi Izraela przed górą Synaj, wynikają również z kompromisu Boskiej etyki z potrzebami natury człowieka: „(…) i gdy powiesz: Chcę jeść mięso! – bo z całej siły zapragniesz mięsa, możesz wtedy zjeść mięso zaspokajając swoje pragnienie jedzenia mięsa” (Dewarim 12:20).
Ten werset przekonuje o tym, jak silna może być - naturalna dla człowieka - potrzeba jedzenia mięsa i że tylko zaspokajanie tak silnej potrzeby może usprawiedliwić rezygnację z ideału ogłoszonego w Gan Eden.

Pawel Jędrzejewski