• Powstanie w Getcie Warszawskim - 1943r

Jest to fragment książki napisany przez uczestnika poniższych wydarzeń w Berlinie w 1943 roku....

"Przechodząc obok kwiaciarni nie kierując sie do rzędu loży honorowej, a idąc dalej wzdłuż muru cmentarnego, można po lewej stronie dojrzeć grób, w którym pochowane są Zwoje Tory (Zwoje z 5-ma księgami Mojżeszowymi, ręcznie napisane na pergaminie, do obrzędu religijnego, które mogą być pogrzebane w wypadku uszkodzenia lub braku użyteczności).

Faszyści chcieli podobnie jak w Pradze, również w Berlinie otworzyć muzeum, w Domu „Kultusgerat von Juden Und Freimaurern”, które stałoby się pośmiewiskiem, " Gabinet grozy" ludzi drugiej kategorii. Na miejsce muzeum przewidziano Synagogę na Munschner Strasser Nr.37 w dzielnicy Schoneberg, jedyną podczas pogromu listopadowego 1938 roku nie spaloną świątynię.

Te wiadomości pochodzą od ówczesnego kierownika administracji cmentarnej(dyrektor Sądu Rejonowego) Landgerichtsdirektora. D. Arthura Brassa. Dowiedział się on latem 1943r., że we wcześniejszym szpitalu należącym do gminy żydowskiej Adass Jisroel na Elsasser Strasse 85 (dzisiejsza Wilhelm-Pieck-Strasse), znajduje się 583 Zwojów Tory i innych kultowych przedmiotów religijnych.

Większość należała do zlikwidowanych gmin żydowskich na terenie Prus. Dwóch członków gminy żydowskiej, Selmar Neumann i Willi Schweig, zorganizowali natychmiast transport. W kilka godzin później, Zwoje Tory na 2-ch ciężarówkach podjechały do bram cmentarza.

Dyspozytorem transportu był pan Scheffler, który również z chrześcijańskich pobudek nie pobrał opłaty za dokonany przewóz. Temu już nieżyjącemu człowiekowi, należą się słowa podziękowania, tym bardziej że wydanie go z rąk wyjątkowo oddanych pracowników zakładu do gestapo, mogło mieć miejsce. Erich Scheffler miał swój zakład przewozowy na Grossen Prazidentenstrasse 9, kilka kroków od stacji S-Bahnhof Borse, dzisiejszej stacji S-Bahnhof Marx-Engels-Platz.

Zwoje Tory znajdowały się w pomieszczeniach Neue Halle, daleko od wejścia bramy cmentarnej. Ale to nie było wystarczająco bezpieczne. Arthur Brass opowiada: "Trzeba sobie przypomnieć tamtejsze czasy. Byliśmy w środku Deportacji, każdego dnia mogło to spotkać każdego z nas, bez przerwy byliśmy pod presją Gestapo, do tego Berlin był pod obstrzałem bombowym.

Oprócz czynności pogrzebowych mieliśmy obowiązek chronienia świętych przedmiotów kultu Religi żydowskiej. Według naszego obrządku religijnego złożenie do grobu Zwojów Tory na części żydowskiego cmentarza byłoby dozwolone, ale raz przekazanie tych zwojów ziemi spowodowałoby ,że ich ponowne odkopanie byłoby niemożliwe. My Żydzi, jak powszechnie wiadomo, nie dopuszczamy do Ekshumacji. Z tego powodu świadomie nie dopuściliśmy sie do czynności pogrzebowych, jedynie do aktu przechowania ich do nastania bezpiecznych czasów dla Żydów w tym kraju. To była trudna i odpowiedzialna decyzja. Ja byłem pewny że czasy nazistowskiej przemocy mają się ku końcowi". Latem 1943 roku bombowy nalot przyczynił się do dużych zniszczeń w obrębie Neue Halle. Po fachowej ekspertyzie, ZwojeTory które uległy największemu zniszczeniu lub częściowemu spaleniu, zostały usunięte. Żydowski nauczyciel(najprawdopodobniej Martin Riesenburger), przy pomocy kilku młodych żydowskich uczniów ocenił stan pozostałych Zwojów. Po usunięciu uszkodzonych Zwojów- a było ich ca. 90-, pozostałe zostały przewiezione do Budynków na Lothringenstrasse, a następnie złożone w pomieszczeniach piwnicznych na specjalnie przygotowanych drewnianych półkach. Tam doczekały się końca panowania rządów nazistowskich i wkroczenia wojsk sowieckich.

500 uratowanych Zwojów wróciło do znowu nowo otwartych Synagog w Berlinie i Gmin na terenie Bundesrebublik i innych europejskich krajów.

/z niemieckiego przetłumaczyła G.E.Kafka/ 

Po śmierci dwóch synów, pochłoniętych przez ogień Miszkanu, Mojżesz próbuje pocieszyć Ahrona tymi słowami: „To jest, co Pan powiedział: Okażę moją świętość tym, co zbliżają się do Mnie, okażę chwałę moją przed całym ludem. I zamilkł Ahron.”(Wajikra, 10:3)

Rabin Joel Sirkisz, Bach, piastował rabiniczne pozycje w wielu miejscach – Frozna, Lubkow, Lublin, Medziboż (Międzybóż), Belz, Szidlow (Szydłów), Brisk, a na końcu w Krakowie. Jednym z jego studentów był Dawid ben Rabin Szmuel Halewi, z miasta Ladomir  (Włodzimierz Wołyński), położonym w Prowincji Wołyń. Student ten wyróżniał się spośród innych swą wiedzą, erudycją- już w młodym wieku posiadł ogromną wiedzę na temat trzech „Babot” (Baba Kama, Baba Mecia, Baba Batra)- trzech obszernych ksiąg Gemary, zawierających większość praw znajdujących się w Talmudzie i uważanych za szczególnie trudne do nauki. Bach czuł się specjalnie związany z tym właśnie uczniem, i wybrał go nawet jako odpowiedniego męża dla swojej córki, również uczonej w Torze, Rebeki, (dlaczego wybrał właśnie jego? Opowiemy o tym trochę później). Po ślubie pan młody zamieszkał w domu swego teścia i kontynuował naukę w jesziwie Bacha. Po zakończeniu nauki u teścia Dawid Halewi piastował stanowisko rabina w wielu miejscach, ostatnim miejscem był Lemberg (Lwów), gdzie został on mianowany przewodniczącym sądu rabinicznego (Aw Beit Din). Rabin Dawid Halewi słynny został dzięki opublikowaniu „Turei Zahaw” (Ta”Z) – innowacyjnego komentarza do księgi „Szulchan Aruch”.Co ciekawe, samemu Bachowi nie podobało się to, że jego zięć zajmuje się „Szulchan Aruchem”, taką „nowoczesną” książką, a nie księgą „Tur”, którą uważał za najważniejszą pośród chalachicznych dzieł, do których odwoływał się Bach. Z dzisiejszego punktu widzenia wydawać się to może nam dziwne, ponieważ wiemy, że Szulchan Aruch stał się podstawą chalachicznych kodów, ważniejszym niż Tur.
 

• Egipcjanie żądają zwrotu srebra i złota - IV w pne
• Śmierć Joshui - 1245 pne

_________________________________________________________________________________________________________

• Masakra Żydów w Kolonii - 1147r.

• Brit Mila Isaaca - 1713 pne
• Oblężenie Jerycha - 1237 pne

__________________________________________________________________________________________________ 

Siódmego dnia Pesach (czyli 21 dnia miesiąca nisan) Żydzi przeszli przez morze nazywane Morzem Czerwonym, a także Morzem Traw, Morzem Sitowia lub Morzem Trzcin. Paraszat czytana tego dnia (Szemot 14-15) zawiera opis tego wydarzenia i Pieśń Morza (Szirat hajam) - śpiewaną przez uciekinierów, po cudownym ocaleniu. Dzień ten jest jom tow (pełnym dniem świątecznym), a w diasporze jest nim również następny, ósmy dzień.

• Morze Czerwone otwiera się - 1313 pne 

• Faraon powiadomiony o ucieczce - 18 Nisan 1313 pne
• Fossano Purim -19 Nisan - 1796 ne.
• Faraon zapędza Żydów nad Morze Czerwone - 20 Nisan 1313 pne

____________________________________________________________________________________________________________ 

• Zniszczenie Sodomy i innych miast - 1714 pne
• Koniec Manny - 1273 pne

________________________________________________________________________________________________________________________________

• Przymierze między stronami - 1743 pne
• Bitwa Abrahama z czterema królami - 1738 pne
• Aniołowie odwiedzają Abrahama - 1714 pne
• Narodziny Izaaka - 1713 pne
• Walka Jakuba z Aniołem Ezawa - 1556 pne
• Mojżesz i płonący krzew - 1314 pne
• Exodus - 1313 pne
• Śmierć królowej Waszti - 366 pne
• Daniel w jaskini lwów - 372 pne

_________________________________________________________________________________________________