Po śmierci dwóch synów, pochłoniętych przez ogień Miszkanu, Mojżesz próbuje pocieszyć Ahrona tymi słowami: „To jest, co Pan powiedział: Okażę moją świętość tym, co zbliżają się do Mnie, okażę chwałę moją przed całym ludem. I zamilkł Ahron.”(Wajikra, 10:3)

Rabin Joel Sirkisz, Bach, piastował rabiniczne pozycje w wielu miejscach – Frozna, Lubkow, Lublin, Medziboż (Międzybóż), Belz, Szidlow (Szydłów), Brisk, a na końcu w Krakowie. Jednym z jego studentów był Dawid ben Rabin Szmuel Halewi, z miasta Ladomir  (Włodzimierz Wołyński), położonym w Prowincji Wołyń. Student ten wyróżniał się spośród innych swą wiedzą, erudycją- już w młodym wieku posiadł ogromną wiedzę na temat trzech „Babot” (Baba Kama, Baba Mecia, Baba Batra)- trzech obszernych ksiąg Gemary, zawierających większość praw znajdujących się w Talmudzie i uważanych za szczególnie trudne do nauki. Bach czuł się specjalnie związany z tym właśnie uczniem, i wybrał go nawet jako odpowiedniego męża dla swojej córki, również uczonej w Torze, Rebeki, (dlaczego wybrał właśnie jego? Opowiemy o tym trochę później). Po ślubie pan młody zamieszkał w domu swego teścia i kontynuował naukę w jesziwie Bacha. Po zakończeniu nauki u teścia Dawid Halewi piastował stanowisko rabina w wielu miejscach, ostatnim miejscem był Lemberg (Lwów), gdzie został on mianowany przewodniczącym sądu rabinicznego (Aw Beit Din). Rabin Dawid Halewi słynny został dzięki opublikowaniu „Turei Zahaw” (Ta”Z) – innowacyjnego komentarza do księgi „Szulchan Aruch”.Co ciekawe, samemu Bachowi nie podobało się to, że jego zięć zajmuje się „Szulchan Aruchem”, taką „nowoczesną” książką, a nie księgą „Tur”, którą uważał za najważniejszą pośród chalachicznych dzieł, do których odwoływał się Bach. Z dzisiejszego punktu widzenia wydawać się to może nam dziwne, ponieważ wiemy, że Szulchan Aruch stał się podstawą chalachicznych kodów, ważniejszym niż Tur.
 

• Egipcjanie żądają zwrotu srebra i złota - IV w pne
• Śmierć Joshui - 1245 pne

_________________________________________________________________________________________________________

• Masakra Żydów w Kolonii - 1147r.

• Brit Mila Isaaca - 1713 pne
• Oblężenie Jerycha - 1237 pne

__________________________________________________________________________________________________ 

Siódmego dnia Pesach (czyli 21 dnia miesiąca nisan) Żydzi przeszli przez morze nazywane Morzem Czerwonym, a także Morzem Traw, Morzem Sitowia lub Morzem Trzcin. Paraszat czytana tego dnia (Szemot 14-15) zawiera opis tego wydarzenia i Pieśń Morza (Szirat hajam) - śpiewaną przez uciekinierów, po cudownym ocaleniu. Dzień ten jest jom tow (pełnym dniem świątecznym), a w diasporze jest nim również następny, ósmy dzień.

• Morze Czerwone otwiera się - 1313 pne 

• Faraon powiadomiony o ucieczce - 18 Nisan 1313 pne
• Fossano Purim -19 Nisan - 1796 ne.
• Faraon zapędza Żydów nad Morze Czerwone - 20 Nisan 1313 pne

____________________________________________________________________________________________________________ 

• Zniszczenie Sodomy i innych miast - 1714 pne
• Koniec Manny - 1273 pne

________________________________________________________________________________________________________________________________

• Przymierze między stronami - 1743 pne
• Bitwa Abrahama z czterema królami - 1738 pne
• Aniołowie odwiedzają Abrahama - 1714 pne
• Narodziny Izaaka - 1713 pne
• Walka Jakuba z Aniołem Ezawa - 1556 pne
• Mojżesz i płonący krzew - 1314 pne
• Exodus - 1313 pne
• Śmierć królowej Waszti - 366 pne
• Daniel w jaskini lwów - 372 pne

_________________________________________________________________________________________________ 

Słowo omer ma co najmniej trzy znaczenia: po pierwsze, oznacza snop; po drugie, jest to miara produktów sypkich (np. ziarna), która równa jest objętości około 43 jajek. Nazwa ta oznacza też ofiarę (oddanie) ze zboża, składaną w czasach Świątyni. W drugi dzień Pesach składano ofiarę hołdowniczą ze zmielonego jęczmienia, w ilości właśnie jednego omeru. Pierwszy snop z wiosennych zbiorów przynoszony był do Świątyni, ziarno było mielone i jeden omer mąki jęczmiennej był mieszany z olejem i kadzidłem "na zapach kojący dla Boga" (Wajikra 23:13)

Co to jest "liczenie omeru" ?

"Liczenie omeru" oznacza odliczanie 49 dni pomiędzy drugim dniem Pesach a świętem Szawuot (od Wyjścia z Egiptu do otrzymania Tory). Szawuot jest więc świętem powiązanym ze złożeniem ofiary omer. Jest pięćdziesiątym dniem od tego momentu, czyli pierwszym dniem po 49 dniach odliczania omeru (sfirat haomer).

"Od dnia przypadającego po pierwszym dniu Pesach, w dniu, kiedy przyniesiecie omer na zakołysanie, będziecie liczyć dla siebie siedem pełnych tygodni" (Wajikra 23:15). W okresie tych 49 dni, podczas wieczornej modlitwy wypowiadane jest specjalne błogosławieństwo stanowiące "liczenie omeru".

Podczas gdy w drugi dzień Pesach składano ofiarowanie z jęczmienia, w Szawuot ofiarowanie było z nowego zbioru pszenicy.