|
28.04.2010. |
-
Pesach Szeini - Drugi Pesach - 14 Ijar 1312 pne.
-
Rocznica śmierci rabina Meira (Sage) - 2 wiek ne.
-
Masakra Żydów w Bisenz, Austria - 1605r.
-
Niemcy spalili ksiągi zydowskie - 1933r.
-
Eichman schwytany w Buenos Aires - 1960r.
|
|
Czytaj całość
|
|
|
28.04.2010. |
|
Tak zwany "Drugi Pesach" czyli Pesach Szeni, opisany jest w czwartej księdze Tory (Bemidbar, rozdział 9).
Bóg przekazał Moszemu, że dokładnie w jeden miesiąc po 14. dniu miesiąca nisan (gdy wieczorem składana była ofiara z jagnięcia), ci ludzie, którzy - z przyczyny nieczystości rytualnej lub nieobecności tego dnia w Jerozolimie - nie mogli uczestniczyć w składaniu ofiary - powinni dokonać tego 14. dnia miesiąca ijar.
|
|
Czytaj całość
|
|
|
27.04.2010. |
|
Żydzi
CEZARY CHLEBOWSKI
Jaka byla faktyczna postawa polskich Zydow podczas II wojny swiatowej? Wlasnie ukazala sie ksiazka, ktora obala wiele mitow na ten temat.
Przed 65 laty kraj nasz byl miejscem zamieszkania - obok nas, Polakow - ponad 10 milionow takze obywateli polskich, ale innych narodowosci, w tym 3,5 miliona Zydow, co stanowilo wtedy ich najwieksze skupisko na swiecie. Co dziesiaty wiec obywatel naszego kraju byl Zydem.
|
|
Czytaj całość
|
|
|
27.04.2010. |
Autor: Meirtchak Benjamin
Wydawnictwo Bellona
Rok wydania: 2001
Książka poświęcona pamięci Żydów, żołnierzy i oficerów wojsk polskich poległych w obronie Polski. Żołnierzy zapomnianych lub pomijanych w historiografii II wojny światowej, a przecież walczących równie odważnie i ofiarnie jak Polacy. Publikacja to gigantyczna, a przecież jak podkreśla autor niepełna, alfabetyczna lista nazwisk poległych pochodzenia żydowskiego, usystematyzowana dzięki podziałowi na poszczególne kampanie, armie, organizacje oraz obozy, gdzie przyszło im walczyć i zginąć.
Więcej na temat ksiązki można przeczytac w dziale: Historia
|
|
Czytaj całość
|
|
|
27.04.2010. |
|
Autor: Walter Isaacson
Wydawnictwo WAB
Seria wydawnicza: Fortuna i fatum
Rok wydania: 2010
Wiemy, kim był Albert Einstein. Znamy - przynajmniej pobieżnie - listę jego najważniejszych dokonań, łącznie z najsłynniejszym wzorem świata, pamiętamy o nagrodzie Nobla, a także bez trudu przywołujemy z pamięci wizerunek uśmiechniętego mężczyzny z bujną, niesforną czupryną..
|
|
Czytaj całość
|
|
|
27.04.2010. |
|
Lista Żydów – oficerów polskich,
jeńców wojennych z obozu w Kozielsku
zamordowanych w Lesie Katyńskim (3 kwietnia – 12 maja 1940 r.).
(*)
|
|
Czytaj całość
|
|
|
27.04.2010. |
|
Lista Żydów oficerów polskich, jeńców wojennych
z obozu w Starobielsku,
zamordowanych w Charkowie (5 kwietnia – 12 maja 1940 r.)
(*)
|
|
Czytaj całość
|
|
|
27.04.2010. |
|
Lista Żydów służących państwu polskiemu,
jeńców wojennych z obozu w Ostaszkowie
zamordowanych w Miednoje (1 kwietnia – 19 maja 1940 r.)
(*)
|
|
Czytaj całość
|
|
|
26.04.2010. |
 Tegoroczny Dzień Pamięci o Zagładzie Żydów, grupa uczniów I LO im . K. Marcinkowskiego uczciła wystawą - poematem Jerzego Ficowskiego "List do Marc Chagalla". Ponieważ utwór ma swoją niezwyczajną historię, uczynili ją wstępem do wystawy. Na ostateczny kształt artystyczny utworu miały wpływ relacje ocalałych dzieci zebrane w formie zapisów stenograficznych w książce pt. "Dzieci oskarżają".
|
|
Czytaj całość
|
| |
|
|
26.04.2010. |
- Bitwa pod Deganya - 1948r.
|
|
Czytaj całość
|
|
|
26.04.2010. |
|
 Wokół pomnika przy ul Królowej Jadwigi, przepięknym czerwonym kolorem zakwitły tulipany "Irena Sendler". Przypominamy, iż cebulki kwiatów, poznańska gmina otrzymała od holenderskiego hodowcy tulipanów, pana Ligtharta, który nazwał je tak na cześć bohaterskiej i wspaniałej kobiety, która w czasie wojny uratowała 2500 żydowskich dzieci.
Pomnik poświęcony jest ludności żydowskiej Poznania i okolic, pomordowanej przez faszystów w czasie II WŚ.
|
|
Czytaj całość
|
|
|
22.04.2010. |
W naszej Parszy Tora nakazuje nam pościć w Jom Kipur: "Oto dla was ustawa wieczysta: Dziesiątego dnia siódmego miesiąca będziecie pościć. Nie będziecie wykonywać żadnej pracy, ani tubylec, ani przybysz, który osiedlił się wśród was. Bo tego dnia będzie za was dokonywane przebłaganie, aby oczyścić was od wszystkich grzechów. Przed Panem będziecie oczyszczeni. Będzie to dla was święty szabat odpoczynku. Będziecie w tym dniu pościć. Jest to ustawa wieczysta" (Wajikra 16:29-31)
Jak dobrze wiemy, poza Izraelem wszystkie żydowskie święta obchodzone są podwójnie, zamiast jednego dnia – przez dwa dni. Do każdego święta dodajemy jeden dzień zwany „Jom tow szeni szel galujot”. Aby zrozumieć przyczynę tego zwyczaju potrzebujemy poznać nieco historycznego tła. Dawno temu nie było ustalonego kalendarza żydowskiego, jedynie Sanhedryn, najwyższy sąd rabiniczny składający się z 71 członków, urzędujący w Jerozolimie, podejmował decyzje, w jakim dniu ogłosić nowy miesiąc, polegając na zeznaniach świadków zapewniających, że nowy księżyc już się pojawił.
W systemie tym istniał jednak problem jak o decyzjach Sanhedrynu poinformować wszystkich Żydów mieszkających daleko od Jerozolimy (nie było wtedy telefonów…). Z początku używano metody sygnałów z dymu, błysku ognia, jak opisuje to Miszna:
Problem was with how to inform all Jews who live far away from Jerusalem about the decision of Sanhedrin (no phone and net yet…). At the beginning they use the method of smoke signal, a flare, as Miszna describe it:
“Początkowo używano znaków świetlnych, w celu przekazania do diaspory w Babilonii informacji o nowym księżycu...jak wywoływali oni owe znaki? Przynoszono długie drągi cedru, trzciny i drzewa oliwnego oraz puch lnu, wiązano je następnie razem sznurkiem i jedna osoba zapalała ogień u szczytu góry i machał nim na różne strony tak, do czasu kiedy zobaczył ogień na szczycie drugiej góry, a z drugiej góry sygnał szedł do trzeciej góry itd. Skąd wyruszał świetlny łańcuch? Z Góry Oliwnej (Jerozolima) do Sartaby i z Sartaby do Grofiny a z Grofiny do Hauran a z Hauran do Bet Baltin. W Bet Baltin nie przenoszono światła już dalej tylko machano ogniem do czasu, kiedy zobaczono całą resztę Diaspory, dystrykt Pumbedita, którego mieszkańcy widząc sygnał świetlny znak zapalali pochodnie” (Rosz Haszana 22b).
Metoda ta nie była jednak skuteczna przez Samarytan (Kutean), którzy nie zgadzali się z decyzjami Sanhedrynu odnośnie ustalania dat i zaczęli oni zapalać fałszywe sygnały świetlne. Sanhedryn wysyłał więc posłańca, który podróżował za Jerozolimę z informacją, kiedy rozpoczął się miesiąc i odwiedzał różne miejsca w Babilonii. Miszna opowiada:
„...kiedy Kuteani (Samarytanie) zaadoptowali niegodziwe praktyki i zapalali świetlne sygnały dnia trzynastego, w celu zmylenia Babilończyków, ustanowiono zasadę, że wyruszać będzie posłaniec.
Lub:
“ Bet Din w Jerozolimie podejmował decyzję odnośnie sześciu nowych miesięcy, po czym informowano poprzez posłańców całą Diasporę. Nowy miesiąc Nisan, z powodu Pesach, nowy miesiąc Aw, z powodu dziewiątego Aw, Elul z powodu Nowego Roku,Tiszri dla uregulowania miesięcy, Kislew z powodu Hanuki i Adar w związku z Purim.”
Istniały jednak zawsze odległe miejsca, gdzie posłaniec nie mógł dotrzeć na czas i obawiano się tam, że święta obchodzone będą w złym dniu. Chazal (Mędrcy nasi Błogosławionej Pamięci) ustanowili dla nich więc zasadę, że świętować oni będą jeden dzień więcej, tak by uniknąć wątpliwości. W dodatkowym, drugim dniu mają się zachowywać jak w pierwszym, jako że jest to przepisowy Jom Tow. Dzień ten nazywany jest dodatkowym dniem święta w Diasporze i nie obowiązuje on w Izraelu, z wyjątkiem Rosz Haszana, jako że święto to odbywa się w dniu samej decyzji, pierwszego dnia miesiąca, tak więc nawet sam Izrael zobligowany jest do świętowania dwóch dni Rosz Haszana.
Nawet po ustaleniu stałego kalendarza (początek czwartego wieku, autorstwo kalendarza przypisuje się Hilelowi) i nie istniały już wątpliwości co do dat, zasada wciąż obowiązywała – świętować również drugi dzień. Z jakiego powodu? Nie jest to jasne – może nasi rabini obawiali się, że kolejny antysemicki reżim pojawi się znów i zabroni Narodowi Izraela studiować Torę, a Żydzi zapomną jak obliczać kalendarz; lub może dlatego, że nie zmieniamy minchagów, zwyczaj, tylko dlatego że istnieje dobry powód by to zrobić...i jak zawsze, inne powody podaje Kabała.
Gemara w Beica (4b) pisze: „Teraz kiedy jesteśmy wszyscy dobrze zaznajomieni z ustalaniem nowego miesiąca, dlaczego obchodzimy dwa dni? – Ponieważ wysłano z stamtąd [z Izraela] te słowa: Powinniście troszczyć się o zwyczaje swych przodków, które zostały wam przekazane; ponieważ może zdarzyć się, że rząd wyda by zniszczyć wszystkie święte pisma i zabroni dalszego studiowana Prawa, w konsekwencji czego zaginie wiedza na temat zasad ustalania kalendarza a praktyka świąt ulegnie zmianie.
W ten sposób powstał Szmini Szel Pesach ( ósmy dzień Pesach), Simchat Tora (Radość z Tory, dziewiąty dzień Sukot), drugi dzień Szawuot itp.
Pozostaje jednak pytanie dotyczące Jom Kipur, które nie posiada drugiego dnia, a jest to przecież jedno z najważniejszych dni w żydowskim kalendarzu, jeśli nie najważniejsze. Czy to dlatego, że Micwą w ten dzień jest pościć?
Rzeczywiście, Remu w Szulchan Aruch, Orach Chaim 624:5) pisze, że pośród starych chasydów i innych bardzo rygorystycznych ludzi istniał taki oto Minhag: „istniejącą tacy, którzy zaostrzają praktykę przedłużając Jom Kipur do dwóch dni”. Remu nie postrzegał tego jako błąd, ale jako dobry Minhag. Wspomina on bowiem o tym, że jeśli osoba trzymająca dwa dni Jom Kipur chce zrezygnować z tej praktyki musi zrobic Hatarat Nedarim (rytuał unieważnienia przysięgi), który to rytuał obowiązuje w przypadku wypełniania dobrych praktyk, które chcemy przerwać. Remu jednak mocno jednak nie poleca tego Minhagu, jak twierdzi: „nie jest odpowiednie przestrzegać przez dwa dni, ponieważ może to doprowadzić do niebezpieczeństwa.”
Właśnie z tego powodu, w celu uniknięcia zagrożenia, Chazal nie zarządzili drugiego dnia Jom Kipur. Halahiczna zasada bowiem mówi: „nie nakładamy trudnej praktyki na społeczność, jeśli większość nie jest w stanie jej podołać (Bawa Batra 60b) i z pewnością w przypadku postu większość ludzi nie jest w stanie sprostać wyzwaniu.
Ciekawe wyjaśnienie podaje nam geniusz z Krakowa, Rebe reb Heszl. Przywołuje on słowa Gemary z Brachot (8b):
„Hija bar Rab z Difti powiedział: Napisane jest: ."Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem." (Wajikra 23:32) Czy pościmy dziewiątego? Dlaczego pościmy dziesiątego? To uczy nas, że jeśli osoba je i pije dziewiątego, Tekst zalicza jej tak, jakby pościła i dziewiątego i dziesiątego.”
Innymi słowy Tora uznaje jedzenie i picie dnia dziewiątego jako post. Możemy więc obliczyć – uważa Reb Heszl – że poprzez jedzenie dziewiątego Tiszri i poszczenie dziesiątego w Jom Kipur, wypełniamy w ten sposób nasz „obowiązek” dwóch dni.
Teraz zrozumień musimy dlaczego Tora tak bardzo ceni posiłek w przeddzień Jom Kipur, tak bardzo „jakby pościła i dziewiątego i dziesiątego”! Zwróćcie uwagę – nie tylko jeden dzień postu ale dwa. Dlaczego tak?
Istnieje wiele wyjaśnień, tym razem poświęcimy uwagę Rabinowi Kalmanowi Klonimusowi, tj. Maor Waszemesz z Kruke. Zgodnie z Kabałą wyjaśnia on mniej więcej tymi słowami: Istnieją Orot i Kelim, „Światła” i „Naczynia”. Orot przyszły do nas od Boga, podczas gdy Kelim musimy sami przygotować, w celu otrzymania Orot. Jeśli nie przygotujemy Kelim, Bóg nie obdarzy nas Orot.
Orot na Jom Kipur – twierdzi Maor Waszemesz – są bardzo mocne i, aby móc je otrzymać, musimy przygotować wiele Kelim. W tym właśnie celu jemy i pijemy w przeddzień Jom Kipur, z intencją otrzymania następnego dnia Orot.
W Jom Kipur karmimy naszą duszę (Orot), w przeddzień Jom Kipur karmimy nasze ciała (Kelim), są to dwa aspekty tego samego Tikunu (Naprawy).
Gut Szabes
Rabin Boaz Pash - Tłumaczyła Daniela Malec
Dziękujemy organizacji Shavei Israel za udostepnienie tekstu
|
|
|
22.04.2010. |
- Pierwsza krucjata - poczatek masakry Żydów - 1096r.
|
|
Czytaj całość
|
|
|
22.04.2010. |
- Pierwsze weneckie Getto - 1516r.
|
|
Czytaj całość
|
| |
|
|
20.04.2010. |
|
13 maja 1947 roku ONZ powołało komisję UNSCOP, która zaleciła zakończenie brytyjskiego mandatu nad Palestyną i utworzenie dwóch państw: żydowskiego oraz arabskiego. Zgromadzenie Ogólne ONZ zapoznało się z raportem komisji i 29 listopada 1947 przyjęło Rezolucję nr 181 dotyczącą podziału Palestyny.
|
|
Czytaj całość
|
|
|
20.04.2010. |
- Zamieszki i pogromy antyżydowskie w Rosji - 1881r.
- Kraje arabskie wypowiedziały wojnę Izraelowi - 1948r.
|
|
Czytaj całość
|
|
|
19.04.2010. |
|
Życie tradycyjnych Żydów jest regulowane przez cykl świąt. Najważniejszym i obchodzonym najczęściej, bo co tydzień jest Szabat. Nie jest to zwykły dzień odpoczynku, ale właśnie dzień, który się święci, czyli wyróżnia i oddziela od reszty dni tygodnia. Dzień ten jest poświęcony duchowości, modlitwie, radości, byciu razem z rodziną i przyjaciółmi.
Ponieważ judaizm jest religią bardzo praktyczną, tak, jak i w przypadku koszerności, zasady regulujące Szabat są bardzo szczegółowo opisane. Najważniejsza z nich, to zakaz wykonywania pracy. W hebrajskim są dwa słowa określające pracę: awoda – to znaczy praca, np. zarobkowa, wymagająca wysiłku i melacha – czynności zakazane do wykonywania w Szabat. Aby zrozumieć jaka praca jest zakazana w Szabat, odwołamy się do Biblii, w której powiedziane jest: „I zostały ukończone niebo i ziemia i wszystkie ich możliwości. Ukończył Bóg na siódmy dzień Swoje czynności, które wykonywał. I zaprzestał w siódmym dniu wszelkich Swoich czynności, które Bóg stworzył do wykonania” (Tora Pardes Lauder, Księga Pierwsza Bereszit, red. Rabin Sacha Pecaric, wyd. Fundacja Ronalda s. Laudera, Kraków 2001). Szabat jest dniem upamiętniającym zakończenie przez Boga procesu kreacji, a więc i człowiek tego dnia powinien zarzucić tworzenie, aby móc w pełni podziwiać świat, który został mu dany.
Jedną z takich czynności zmieniających świat, a więc zakazaną w Szabat jest między innymi rozpalanie ognia i gotowanie. Ten jeden przepis zdeterminował kuchnię Żydów na całym świecie tak bardzo, że nikt nie wyobraża sobie Szabatu bez czulentu, czy haminu, jak nazywany jest przez Żydów północnoafrykańskich.
Następnymi ważnymi świętami nakazanymi przez Torę są Rosh Hashana – Nowy Rok i następujący 10 dni po nim Jom Kipur – Dzień Pojednania. Obchodzi się je na przełomie września i października (kalendarz żydowski opiera się na systemie słoneczno – księżycowym, dlatego święta są ruchome w stosunku do kalendarza gregoriańskiego). Są to święta bardzo uroczyste i w przeciwieństwie do „cywilnego” Nowego Roku, poważne i spędzane w skupieniu na skrusze za popełnione grzechy. Jom Kipur jest dniem kulminacyjnym skruchy i dniem pełnego postu, w którym nie można wziąć do ust nawet kropli wody przez pełne 25 godzin.
Tora wymienia jeszcze 3 święta pielgrzymie, kiedy to w czasie istnienia świątyni w Szilo, a potem w Jerozolimie, Żydzi byli zobowiązani udać się z pielgrzymką do przybytku Boga. Są nimi: Pesach (Pascha, Wielkanoc), obchodzony na przełomie marca i kwietnia na pamiątkę wyjścia Izraelitów z Egiptu, Szawuot (Zielone Świątki, Pięćdziesiątnica), obchodzony w maju/ czerwcu, podczas którego świętuje się danie Izraelitom przez Boga na Synaju Tory oraz pierwsze zbiory i Sukot (Kuczki, Święto Szałasów), obchodzony w październiku na pamiątkę przebywania Izraelitów na pustyni w namiotach jedynie pod opieką Boga. Jest to też święto zbiorów i urodzaju.
Poza wymienionym powyżej głównymi świętami, są jeszcze dwa święta religijno-narodowe: Purym (Święto Losów), mający miejsce na przełomie lutego i marca, upamiętniające cudowne ocalenie Żydów przed zagładą i Chanuka (Święto Świateł), upamiętniające cudowne ocalenie kultury żydowskiej przed asymilacją i będące symbolem nadziei i tego, że nawet nieliczni są w stanie pokonać największe armie dzięki swojej wierze i wierności wartościom.
Malka Kafka
|
|
|
19.04.2010. |
|
Kuchnia jest częścią kultury każdego narodu. Smakując potraw i słuchając opowieści o jedzeniu możemy nauczyć się o świecie i historii ludzi, z którymi zasiadamy przy stole znacznie więcej niż czytając tomy książek. Nie chodzi tu o wiedzę naukową, ale o prawdziwe poznanie, dotknięcie duszy, pamięci pokoleń, czegoś, co w słowach jest nieuchwytne.
Szczególnie aktualne jest to w przypadku kuchni żydowskiej. Smaki i zapachy przenoszą nas do świata, który ma już ponad 3000 lat. Wystarczy puścić wodze fantazji, a aromaty cynamonu, pomarańczy, miodu i kardamonu, przeniosą nas na bazary starożytnego wschodu aby rozpocząć kulinarną podróż od Ziemi Obiecanej przez Babilon, antyczną Grecję i Rzym, arabską Alhambrę, średniowieczne Niemcy, Polskę by zanieść nas w każdy zakątek świata, gdzie rozproszona żydowska społeczność zawędrowała w poszukiwaniu swojego nowego domu, zatoczyć krąg i zakończyć podróż we współczesnym Izraelu.
Na temat kuchni żydowskich powstało mnóstwo opracowań. Zamiarem tej książki jest zaprezentowanie Państwu starannie wyselekcjonowanych prawdziwych żydowskich przysmaków. Aby pełniej zrozumieć skąd wzięły się przepisy na nie, zaczynamy od wprowadzenia Państwa w nieco w tajemniczy i egzotyczny świat żydowskiej tradycji. Mamy nadzieję że podróż, w którą Was zapraszamy sprawi Państwu wiele przyjemności i będzie dobrym początkiem w poznawaniu naszej kultury od kuchni.
Ile jest kuchni żydowskich?
Żydowskich kuchni jest tyle ile społeczności żydowskich rozsianych po całym świecie. Żydzi z Alaski, nazywani żartobliwie „Frozen Chosen”, mają swoją kuchnię, skrajnie inną od kuchni Żydów indyjskich. Niebywałą różnorodność żydowskiego świata ilustruje poniższa historia: Nasza przyjaciółka, starsza Pani, której dane było przeżyć wojnę w ukryciu, ponieważ była dziewczynką o płowych blond włosach i niebieskich oczach, pojechała odwiedzić córkę, zamieszkującą przez czas pewien w Japonii. Jak to bywa w żydowskim zwyczaju, w Szabat odwiedziła tamtejszą synagogę. Przy uroczystym posiłku nie wytrzymała i zwróciła się po angielsku do swojego sąsiada: „Ale Wy to zupełnie nie wyglądacie, jak Żydzi”. On spojrzał na nią skośnymi oczami i odrzekł: „Nie, to Pani nie wygląda jak Żydówka”. Tak więc nie istnieje jedna łatwa w opisie kuchnia żydowska.
Najbardziej wyraźnym podziałem, jakiego można dokonać ze względu na smak i składniki jest podział na kuchnię Żydów aszkenazyjskich - północnoeuropejskich, których kultura rozwijała się w średniowiecznych Niemczech (heb. Aszkenazy - Niemcy) i kuchnię Żydów sefardyjskich, południowoeuropejskich i północnoafrykańskich, którzy swoją tradycję rozwijali w średniowiecznej muzułmańskiej Hiszpanii (heb. Sefard – Hiszpania).
Na kuchnię aszkenazyjską składają się dania charakterystyczne dla całej Północnej Europy – ciężkie strawy, mięsa, kasze, gęste sosy, mocny smak cebuli i czosnku, ale przełamane nutą melancholii i tęsknoty za krajem mlekiem i miodem płynącym, za słońcem i radością. Dlatego ciężkie sosy rozzsłodzone są rodzynkami, a marchwiowy cymes wabi aromatem cynamonu. W Polsce jako „kuchnia żydowska” znane są właśnie aszkenazyjskie dania.
Kuchnia sefardyjska jest kuchnią lżejszą i pełną przepychu, jak cały orient. Warunki klimatyczne sprzyjały uprawom warzyw. Daktyle i figi nie były smakiem dalekiego utęsknionego świata, jak dla aszkenazyjczyków, ale owocem powszednim. Kupcy żydowscy i arabscy dostarczali przypraw z odległych Indii. W Północnej Afryce, aż do czasów odrodzenia Państwa Izrael, Żydzi nie wiedzieli, co to były pogromy. Żyli w symbiozie ze swoimi gospodarzami w przeciwieństwie do Żydów z Europy Północnej, którzy byli zmuszani do życia w enklawach, czy wręcz gettach. Różnice te spowodowały, że kuchnie te są zupełnie różne i odzwierciedlają ogólny stan duszy obu grup.
Żydowska kuchnia i koszerna kuchnia.
Jeśli byliście kiedyś Państwo na krakowskim Kazimierzu, lub minęliście w swoim mieście restaurację z napisem „kuchnia żydowska”, zapewniamy, że nie miały one nic wspólnego z koszernością. Za to w Londynie można zjeść koszerne sushi, a w Paryżu rozsmakować się w koszernym fois gras. Koszerne może być każde danie pod warunkiem, że spełnia wymogi żydowskiego religijnego prawa dietetycznego, a „kuchnia żydowska” to taka, która opiera się na tradycyjnych przepisach i smakach.
Czym zatem jest koszerność?
Hebrajskie słowo „koszer” (כשר) oznacza "pasować", „być dostosowanym”. Przeciwieństwem „koszernego” jest słowo „trefny” znaczące po hebrajsku „rozszarpany”. Związane jest to z biblijnym zakazem spożywania mięsa zwierzęcia, które zostało rozszarpane, czyli padliny.
Podstawowe 2 zasady to: rozdzielenie pokarmów na mięsne, mleczne i parwe, czyli neutralne oraz podział produktów na dozwolone i zabronione
|
|
Czytaj całość
|
|
|
.jpg "ambas1 (2).jpg")
Kliknij obrazek
ZWIEDZANIE 