Szemot

Wj 1,1 – 6,1

Szemot, to znaczy imiona, bo od imion zaczyna się Księga Wyjścia. Wyliczeni są ci, którzy przyszli z Jakubem do Egiptu. Tym razem imion jest mniej – wyliczeni są tylko przywódcy klanów, imiona członków klanu zostały pominięte. To ważna zmiana – tuż potem, w Wj  faraon używa określenia „lud dzieci (synów) Izraela” (Wj 1,9), a do tej pory mowa było o „dzieciach Izraela”. Zgodnie z Bożą obietnicą powstaje lud  – Księga Wyjścia przemawia tu słowami z Księgi Rodzaju – na początku Stworzenia i po potopie – o rozmnażaniu się i zaludnianiu ziemi. Lud dzieci Izraela staje się na tyle liczny, że faraon czuje się zagrożony i podejmuje środki zaradcze. W jego słowach pobrzmiewają nutki, które niestety są aż za dobrze rozpoznawalne i dzisiaj.

Mikec („Pod koniec”)

Rdz 41, 1 – 44, 17

„Pod koniec” czyli „po upływie dwóch lat śniło się faraonowi, że stoi nad Nilem” .

Midrasz do Księgi Rodzaju zapytuje: czy tylko faraon ma sny? I odpowiada – nie, ale ponieważ faraon jest ważną postacią, jest władcą, to i jego sen jest ważny.

A skoro jest ważny, to trzeba odczytać jego znaczenie. Jeden z talmudystów, raw Chisda, powiedział, że nie rozszyfrowany sen jest jak nieprzeczytany list. Dlaczego? Ponieważ mogą w nim być zawarte ważne informacje dotyczące naszej przyszłości. Jeśli będziemy ich nieświadomi, to możemy odczuć bolesnego tego skutki.

Wajece, Rdz 28,10 – 32,3

Wajece – „i opuścił” Jakub Beer Szewę, udając się do Haranu. Opuścił dom rodzinny, udając się, by założyć swój dom. Ale ta podróż jest czymś więcej – podobnie jak ongiś droga Abrahama. U początku swej drogi śni sen o drabinie, której szczyt sięga nieba, a wstępowali po niej i zstępowali aniołowie-wysłannicy Boga. A sam Wiekuisty we śnie powtarza obietnicę złożoną Abrahamowi i Izaakowi, obietnicę ziemi i licznego potomstwa. 

W 17 dniu żydowskiego miesiąca Tammuz, Żydzi na całym świecie poszczą i lamentują w pamięci o wielu katastrofach, jakie dotknęły nasz naród w ten złowieszczy dzień. Celem dla którego żydowski kalendarz zawiera takie dni postu, według książki Rabina Eliyahu Kitov’a, Księga Naszego Dziedzictwa, jest “przebudzenie w naszych sercach pokuty poprzez przypomnienie nam o wykroczeniach naszych przodków, wykroczeniach, które doprowadziły do katastrof...

” Dzień katastrof a historia

Już w Biblijnych czasach dzień 17 Tammuza był związany z katastrofami: w tym właśnie dniu Mojżesz zszedł z góry Synaj, i po tym jak ujrzał Złotego Cielca rozbił pierwsze Tablice z Dziesięcioma Przykazaniami (Szemot 32:19, Miszna Taanit 28b).

Z ogromną przyjemnością zapraszamy Państwa do wysłuchania wykładów organizowanych przez warszawską Fundację im. Prof. Mojżesza Schorra. Dotychczas jedynie mieszkańcy Warszawy mieli okazję korzystać z wiedzy wykładowców zapraszanych przez Fundację. Teraz, dzięki uprzejmości Fundacji, mamy możliwość udostępnienia wszystkim Państwu nagrań z tych wykładów.
(za FŻP)

http://www.fzp.net.pl/wyklady.html