Gmina żydowska - Parszat Waiszlach

POLUB NAS :)

Nasz You Tube

Kliknij TUTAJ

KONTAKT

BIURO

Fundacja Synagoga Nowa

PIC 913955244

NOWE

POPULARNE

The National Library of Israel

Posen Library

KLIK

Kalendarz

Portal Chaim

Portal o Żydach, artystach i kulturze

Bar Micwa Ryana

Kliknij TUTAJ

Blog Leona Jedwabia z Australii

Moja podróz przez Holokaust

Koszerne produkty

Chabad

JUDAICA

Szalom TV

KOL POLIN

Archiwum

Parszat Waiszlach

Parszat ha Szawua

W ten najciemniejszy Szabat ze wszystkich Szabatów w roku, kiedy noc mamy najdłuższą, czytamy o tym jak nasz Praojciec Jaakow kłania się Ezawowi. Niczym uniżony sługa. Taka scena może zaboleć. Ale czy na pewno to co czytamy jest tym co nam się wydaje? Czy faktycznie nasz prawy, miłujący prawdę Praojciec oddaje pokłony swemu dzikiemu bratu?

Rabini, za Zoharem, uspokajają nas. Tłumaczą nam, że faktycznie Jaakow oddaje szacunek Obecności Boga w tym konkretnym momencie. Dalej śledźmy piękny komentarz rabina Desslera:

W tym zrozumieniu tkwi sekret, dlaczego długie wygnanie żydowskiego narodu nigdy nie odbiło się negatywnie na jego zborowej duszy czy duchu. Nawet kiedy Żydzi zmuszeni byli poddać się tym, którzy mieli nad nimi władzę, w najmniejszym stopniu nie wpłynęło to na ich ducha. W swoich sercach pojmowali własną sytuację jako Boży wyrok i nic innego. Postrzegali swoich wrogów, z całą ich siłą, jako nikczemnych i nic nie znaczących. Upokorzenie, jakiego doznawali, uważali za skutek działania dzikiej bestii. Nigdy nie udało się umniejszyć w Żydach poczucia dumy, które dawał im ich własna, wewnętrzna wartość.

Tak było dawniej. Jednak w późniejszych czasach, kiedy nasze wewnętrzne poczucie własnej wartości zmniejszyło się, tym samym wartość i moc naszych wrogów wzrosła w naszych oczach. Zaczęliśmy odczuwać ich pogardę jako coś znaczącego. Staraliśmy się naśladować naszych mistrzów i podążać ich drogami. Dla niektórych jarzmo wygnania okazało się zbyt ciężkie. Niektórzy błędnie widzieli w tym przebudzenie świeckiego nacjonalizmu żydowskiego. Ale prawda jest odwrotna.

Wcześniejsze pokolenia Żydów znajdowały się na wysokim duchowym poziomie, i pogarda ich wrogów nic dla nich nie znaczyła. Dopiero gdy stracili swoją duchową dumę, wrogowie wydawać im się zaczęli ważni i znaczący. Zamiast patrzeć na siebie samych z duchowego punktu widzenia, Żydzi zaczęli widzieć siebie oczami swoich wrogów. Utracili prawdziwą żydowską dumę.

Musimy na nowo odkryć wielkość ducha naszych przodków, aby widzieć wydarzenia z właściwej, duchowej perspektywy. Musimy podążać śladami naszego Praojca Jaakowa i próby, jakim jesteśmy poddawani, przechodzić tak jak on. Wtedy będziemy duchowo wzbogaceni i ciemność zmienimy w światło.

Szabat Szalom Umeworach!

Szymon Zadumiński

Wstecz