Gmina żydowska

KONTAKT

BIURO

Kliknij TUTAJ

Wsparcie finansowe Gminy

Numery kont info

POLUB NAS :)

Nasz You Tube

NOWE

POPULARNE

The National Library of Israel

Posen Library

KLIK

Kalendarz

TSKZ

Portal Chaim

Portal o Żydach, artystach i kulturze

Bar Micwa Ryana

Kliknij TUTAJ

Blog Leona Jedwabia z Australii

Moja podróz przez Holokaust

Koszerne produkty

Chabad

Szalom TV

KOL POLIN

Archiwum

Szema przed zasnięciem..

W „Szema przed zaśnięciem”, jest zwrot „czy to w tym wcieleniu, czy w innym”. Oznacza to, że należy przebaczyć (ten fragment tekstu Szema dotyczy przecież wybaczenia win) człowiekowi, nawet jeżeli jego postępowanie wobec nas miało miejsce w poprzednim wcieleniu. Jest to dowód na to, że w judaizmie (w jego nurcie mistycznym i kabalistycznym) istnieje wiara w wędrówkę dusz. Racjonaliści, tacy jak np. Majmonides, starali się to zjawisko ignorować (raw Saadja Gaon je wykluczał), co spowodowało, że wielu współczesnych Żydów nie ma świadomości tego metafizycznego aspektu judaizmu.

Zarówno gilgul (reinkarnacja), jak i haataka (wcielanie się) są stadiami pośrednimi duszy człowieka, nim powróci ona do Boga na końcu swojej wędrówki. Istnieje pogląd, że np. Księga Jonasza jest właśnie alegorią doświadczenia, jakiego doznaje dusza poddana wcieleniom. Często bowiem dusza nie odchodzi ze świata, zanim nie wykona swojego zadania. Taka jest właśnie historia proroka Jony w kabalistycznych (i nie tylko) interpretacjach.

Według poglądów mistycznych dusza jest bytem złożonym: stanowi amalgamat składników z różnych faz poprzednich istnień, a sama składa się z neszamy (tego, co popularnie nazywamy duszą), z ruach (ducha, „oddechu” Boga) i nefesz (siły życia). Istnieje wiele koncepcji na temat wzajemnych zależności tych elementów, ale wspólne jest przekonanie, że każdy z nich może, po śmierci człowieka, mieć swój odrębny, dalszy los.

Przed wieczornym czytaniem modlitwy Szema przed zaśnięciem (Krijat Szema al haMitah) wygłasza się błogosławieństwo hamapil, które w zasadzie jest Birkat haszewach (błogosławieństwem chwalącym Boga). Jednak tuż przed nim wypowiada się słowa codziennego heszbon nefesz, czyli medytacji będącej „rozliczeniem duszy”: „Panie wszechświata, oto wybaczam każdemu, kto mnie rozgniewał albo postąpił nikczemnie wobec mnie, albo zgrzeszył wobec mnie – czy to przeciw mojemu ciału, czy przeciw mojemu majątkowi, czy przeciwko mojej czci, czy przeciwko czemukolwiek, co jest moje. Czy pod przymusem, czy z własnej woli, czy niechcący, czy z rozmysłem, mową, czynem, myślą czy rozważaniem, czy to w tym wcieleniu, czy w innym”.

Mistyczne nurty judaizmu uważają, że zmartwychwstanie – a ściślej mówiąc powrót dusz – jest zjawiskiem stałym i odbywającym się poprzez reinkarnację (najważniejsze dzieło na ten temat to Szaar hagilgulim, czyli Bramy reinkarnacji, rabina Chajima Witala Calabrese i – prawdopodobnie - jego nauczyciela rabina Jicchaka Lurii, żyjących w XVI wieku). Dusze ludzi sprawiedliwych wracają, aby kontynuować doskonalenie i naprawianie świata. Niektórzy twierdzą, że jest to proces stały, inni że następuje tylko wówczas, gdy dusza nie dokończyła swojego szlachetnego zadania, jakie rozpoczęła wypełniać podczas swojej poprzedniej obecności. Tradycja twierdzi, że w momencie ustanowienia przymierza z Bogiem pod Synajem, wszystkie żydowskie dusze były tam obecne. Niektórzy mistycy uważają, że w ludzkich ciałach, inni że w jakiejś, nie dającej się sprecyzować, formie. Reinkarnacja wyjaśnia też – przy takim widzeniu sprawy – zdarzające się niekiedy poczucie szczególnej bliskości niektórych nie-Żydów wobec judaizmu.

Wiara w reinkarnację jest najbardziej popularna wśród grup chasydzkich. Natomiast od końca XIX wieku główne nurty judaizmu nie zajmują się zagadnieniem reinkarnacji, obawiając się być może, aby skupienie się na tym temacie nie odwróciło ludzkiej uwagi od tego, co najważniejsze – czyli sprawiedliwego życia, w którym nie wolno czynić zła, bo wyrządzonego zła, nawet jeżeli istnieje reinkarnacja, najczęściej nie da się naprawić.

Wstecz