Zima 1940-1941 w getcie w Łodzi została określona nazwą "wielkiego głodu". Rabini zezwolili na jedzenie żywności niekoszernej oraz na pracę w szabat.

W marcu 1941 r. Adolf Eichmann został mianowany kierownikiem Sekcji IVB4 w Gestapo. Zajął się opracowywaniem wszystkich szczegółów planu "ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej".

1 marca 1941 r. Bułgaria przystąpiła do paktu "państw osi" (Niemcy-Włochy-Japonia). Wojska niemieckie wkroczyły do Bułgarii.

20 marca 1941 r. administracja niemiecka zamknęła getto w Krakowie, w Generalnej Guberni.

25 marca 1941 r. Jugosławia przystąpiła do sojuszu z Niemcami i Włochami.

6 kwietnia 1941 r. wojska niemieckie najechały Grecję (skapitulowała w maju) i Jugosławię (skapitulowała 17 kwietnia). Wśród alianckich jeńców było 1,5 tys. żydowskich żołnierzy z Palestyny.
    10 kwietnia 1941 r. Chorwacja ogłosiła swoją niezależność od Jugosławii. Na czele rządu stanął Ante Pavelic, przywódca partii Ustaszów. Faszystowskie państwo Chorwacji objęło terytorium Chorwacji, Bośni i Hercegowiny. Chorwaccy faszyści (ustasze) organizowali liczne pogromy ludności żydowskiej. Oddziały ustaszów razem z dywizją bośniackich muzułmanów pacyfikowały żydowskie wioski, paląc synagogi i mordując ludzi. Dywizją muzułmańską formalnie dowodził wielki mufti Jerozolimy, Haj Amin al-Husseini. Po miesiącu czasu założono pierwszy w Chorwacji obóz koncentracyjny Danica. Za każdego zatrzymanego i deportowanego Żyda, rząd chorwacki płacił 30 marek. Do jesieni 1943 r. do obozów koncentracyjnych deportowano 30 tys. Żydów.
    W sąsiedniej faszystowskiej Serbii rozstrzeliwano i zagazowywano Żydów w specjalnych samochodach, specjalnie sprowadzonych z Niemiec. W sumie w Serbii uśmiercono co najmniej 6.280 kobiet żydowskich i bliżej nieokreśloną liczbę mężczyzn.

13 kwietnia 1941 r. niemieckie oddziały zniszczyły synagogę w Belgradzie. W pogromie Żydów uczestniczyli lokalni Niemcy (Volksdeutsche). 17 kwietnia 1941 r. zniszczyli sefardyjską synagogę w Sarajewie, uznawaną za najpiękniejszą synagogę na Bałkanach.

24 kwietnia 1941 r. administracja niemiecka zamknęła getto w Lublinie.

W maju 1941 r. Heydrich i dowódca armii niemieckiej Wagner oficjalnie utworzyli oddziały Einsatzgruppen, przeznaczone do specjalnych zadań na terenie Europy Wschodniej. Ich zadaniem było mordowanie Żydów, komunistów i innych przeciwników Nazizmu. Oddziały Einsatzgruppen liczyły około 3 tys. najlepszych niemieckich żołnierzy, wyposażonych w najlepszy sprzęt wojskowy.

14 maja 1941 r. francuska policja przeprowadziła masowe aresztowania "obcokrajowych" Żydów w Paryżu (Francja). Zatrzymano tysiące osób.
Faszystowski rząd Vichy w południowej Francji, z własnej inicjatywy rozbudował ustawodawstwo antyżydowskie. Powołano Departament Spraw Żydowskich, na czele którego stali zdeklarowani antysemici. Francuzi do jesieni 1942 r. własnymi rękami deportowali 27 tys. "obcokrajowych" Żydów (nazywano ich "bezpaństwowymi" - uciekli z innych państw, w tym z Niemiec) - 18 tys. z Paryża oraz 9 tys. z Vichy. Deportowani Żydzi trafiali najczęściej do Auschwitz.

15 maja 1941 roku z powodu zagrożenia niemiecką inwazją w Palestynie, żydowska Haganah utworzyła jednostkę do zadań specjalnych Palmach (Plugot Mahatz). W pierwszą misję wysłano 23 żołnierzy Palmach. Na pokładzie brytyjskiego statku HMS "Sea Lion" przedostali się na terytorium Libanu, który popierał nazistów.

/izrael.badacz.org/