W armii radzieckiej walczyło (w przeciągu całej wojny) ponad 500 tys. Żydów, z których 200 tys. zginęło. Różne odznaczenia otrzymało 160 tys. Żydów, w tym 145 "Bohatera Związku Radzieckiego" (najwyższe odznaczenie sowieckie). Matwiej Wainrobow został generałem-majorem, a Josef Wainrobow podpułkownikiem.

 Za frontowymi oddziałami Wermachtu posuwały się specjalne jednostki Einsatzgruppen. Do ich ogólnych zadań należała likwidacja fizyczna przeciwników Rzeszy na tyłowym obszarze operacyjnym frontu. Zadania te realizowano przez zastosowanie bezwzględnego terroru i masowej eksterminacji ludności. Masowo rozstrzeliwywano setki tysięcy Żydów. W ciągu kilku miesięcy na Białorusi zamordowano 229 tys. Żydów. Masowe egzekucje miały miejsce w Kownie, Charkowie, Kijowie i innych miastach. Einsatzgruppen w samym tylko 1941 r. wymordowały kilkaset tysięcy Żydów, Cyganów, komunistów itp. (ogółem podczas wojny wymordowały 1.300.00 Żydów).

W ataku na Rosję Radziecką wzięła udział faszystowska armia Węgier. W węgierskiej armii służyło 50 tys. Żydów, zgrupowanych w batalionach pracy. Ponad 40 tys. z nich zginęło.
    W czasie inwazji na ZSRR wziął również udział legion rumuński, który zasłynął ze swojej brutalnej postawy względem Żydów.

22 czerwca 1941 r. Finlandia poparła Niemcy w ataku na Rosję. W następnych miesiącach Himmler usiłował namówić Finlandię do deportacji 2 tys. Żydów fińskich, jednakże rząd fiński odrzucił te żądania.

27 czerwca 1941 r. Einsatzgruppen dokonało pogromu Żydów w Białymstoku, zabijając około 2 tys. osób.

28 czerwca 1941 r. w rumuńskich Jassach oddziały rumuńskie i niemieckie w bestialski sposób wymordowały 12 tys. Żydów. Mordy kontynuowano na zdobytych terenach Besarabii, Bukowiny i Ukrainy. Niemcy obawiając się, że w Rumunii może im się wymknąć spod kontroli planowa eksterminacja Żydów, poprzez zamienienie jej w krwawy chaos, zawarli porozumienie, na mocy której jednostki niemieckie "ewakuowały Żydów z Rumunii". Przewieziono ich do obozów koncentracyjnych w Generalnej Gubernii.

W czerwcu 1941 r. w Jugosławii wybuchło powstanie antyfaszystowskie, dowodzone przez Josipa Broz Tito (1892-1980). Do jugosławiańskich partyzantów przyłączyło się ponad 2 tys. Żydów. Między innymi porucznikiem był Mosa Pijade, a rosyjskim batalionem dowodził Pyotr Oransky.

30 czerwca 1941 r. po zajęciu Lwowa przez wojska niemieckie, wybuchły pogromy Żydów. Do 3 lipca zamordowano około 4 tys. Żydów. Kolejny pogrom wybuchł 25 lipca, kiedy zamordowano 2 tys. Żydów.

18 lipca 1941 r. Komitet Centralny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego proklamował wojnę partyzancką przeciwko Niemcom. W sowieckich oddziałach partyzanckich walczyło około 20-25 tys. Żydów.

W sierpniu 1941 r. Niemcy założyli obóz koncentracyjny Neuengamme w pobliżu Hamburga. Zginęło w nim około 82 tys. ludzi, w tym ponad 40 tys. Żydów. Obóz posiadał 60 filii istniejących przy różnych zakładach przemysłowych.

/izrael.badacz.org/