1 stycznia 1940 r. niemieckie władze w Generalnej Guberni wydały zakaz podróżowania Żydów kolejami.

24 stycznia 1940 r. niemieckie władze okupacyjne spisały całe mienie żydowskie w Generalnej Guberni.

8 lutego 1940 r. władze niemieckie utworzyły getto w Łodzi. 30 kwietnia 1940 r. zamknięto getto w Łodzi. W wyniku pierwszej fazy przesiedleń w łódzkim getcie znalazło się około 160 tys. Żydów.

12 lutego 1940 r. Niemcy przeprowadzili pierwszego (jeszcze próbnego) przesiedlenia 1.300 Żydów ze Szczecina w okolice Lublina w Generalnej Guberni. Równocześnie przesiedlono 7.500 Żydów z okręgu Saary (w Niemczech) do Francji. Władze niemieckie poszukiwały najlepszych metod wysiedlania Żydów i potraktowały tę operację jako szkoleniową.

28 lutego 1940 roku brytyjskie władze mandatowe wprowadziły nowe prawo agrarne w Palestynie, które było częścią polityki "Białej Księgi". Nowe przepisy ograniczyły możliwość kupowania przez Żydów ziemi w Palestynie do małego skrawka, który stanowił zaledwie 5% całego terytorium kraju.

9 kwietnia 1940 r. wojska niemieckie najechały i zajęły Danię oraz Norwegię.

27 kwietnia 1940 r. Niemcy założyli obóz koncentracyjny Auschwitz (Oświęcim - później Auschwitz-Birkenau). Był to największy obóz zagłady Żydów i Cyganów w Europie. Zginęło w nim 1,5-2,5 miliona ludzi. 90% ofiar to Żydzi. Był to jedyny obóz koncentracyjny, w którym tatuowano więźniom numery rejestracyjne. Uruchomiono tu cztery komory gazowe i cztery krematoria, w wyniku czego liczba mordowanych i spalanych wzrosła z 10 tys. do około 20 tys. na dobę. Pierwszym komendantem obozu został Rudolf Hoess.

30 kwietnia 1940 r. zamknięto getto w Łodzi.

10 maja 1940 r. wojska niemieckie najechały na Belgię (skapitulowała 28 maja), Holandię (skapitulowała 15 maja) i Luksemburg.
    13 maja 1940 r. wojska niemieckie najechały na Francję, która skapitulowała 22 czerwca 1940 r.
    We Francji 40 tys. Żydów dobrowolnie zgłosiło się do wojska. W armii brytyjskiej służyło 62 tys. Żydów, z których zginęło 1,5 tys. Do wojsk australijskich zaciągnęło się 3 tys. Żydów.

10 czerwca 1940 r. do II wojny światowej przystąpiły Włochy, stojące w koalicji z Niemcami i Japonią.
    Do walki z Włochami przystąpili wówczas także Żydzi greccy. W armii greckiej służyło 13 tys. Żydów, w tym 343 oficerów. Podczas walk w Albanii i później w Grecji zginęło 631 Żydów, a 3.743 zostało rannych.

22 czerwca 1940 r. niemieckie władze podzieliły Francję na dwa sektory: strefę okupowaną pod administracją niemiecką i "wolną" strefę Vichy pod administracją francuskich faszystów. We Francji żyło 350 tys. Żydów, z których 90 tys. zginęło.
    Na czele władz Vivhy stanął marszałek Pétain, a wicepremierem został Pierre Laval. Współpracowali oni z nazistami.

W lipcu 1940 r. David Knout i Abraham Polonski założyli we Francji podziemną żydowską organizację wojskową Żydowską Armię (Armee Juive). Francuscy Żydzi stanowili 15% struktur podziemnych, chociaż stanowili zaledwie 1% populacji państwa.

26 czerwca 1940 roku doszło do wewnętrznego rozłamu w żydowskiej organizacji militarnej Irgun (Etzel). Grupa radykalnych członków odłączyła się i utworzyła nową grupę Lehi (Lohamei Herut Israel). Opowiedzieli się oni za kontynuowaniem zbrojnej walki przeciwko Brytyjczykom nawet podczas wojny, aż do czasu zniesienia ograniczeń żydowskiej imigracji. Na czele Lehi stanął Avraham Stern (1907-1942).

3 lipca 1940 r. Adolph Eichmann przedstawił w Berlinie plan deportacji 4 milionów Żydów europejskich na wyspę Madagaskar. W ten sposób Europa Środkowo-Wschodnia zostałaby "oczyszczona" z Żydów.

15 i 24 lipca 1940 roku włoskie bombowce przeprowadziły naloty na Hajfę, zabijając 50 osób.

W sierpniu 1940 r. Niemcy założyli obóz koncentracyjny Gross-Rosen w Rogoźnicy pod Wrocławiem. Zginęło w nim około 40 tys. ludzi, w tym wielu Żydów. Obóz posiadał 80 podobozów.

/izrael.badacz.org/