Na przełomie 1940/1941 Niemcy przeprowadzili w III Rzeszy akcję eutanazji około 100 tys. chorych umysłowo obywateli niemieckich. W ten sposób Niemcy gromadzili doświadczenia w realizacji przedsięwzięć masowej zagłady.

6 września 1940 król Rumunii Karol abdykował. Na czele rumuńskiego rządu stanął Ion Antonescu. Od tego momentu rumuńscy faszyści rozpoczęli pogromy Żydów. Wielu Rumunów wstąpiło do oddziałów SS.

9 września 1940 r. włoskie bombowce przeprowadziły nalot na Tel Awiw, zabijając ponad 100 osób.

14 września 1940 roku brytyjskie dowództwo wojskowe podjęło decyzję o utworzeniu żydowskich kompanii piechoty. Poinformowano Agencję Żydowską o możliwości otwarcia biur rekrutacji ochotników. Utworzono 15 żydowskich kompanii, z których sformowano trzy bataliony piechoty (walczyły w Grecji w 1941 r.).

4 października 1940 r. faszystowski rząd Vichy ogłosił Statut Żydów, zamykając Żydom możliwość emigracji do "wolnej strefy" Vichy. W obu francuskich strefach (okupowanej i "wolnej") mogli mieszkać wyłącznie francuscy Żydzi (350 tys.). Wszyscy nie-francuscy Żydzi (25 tys.) zostali uwięzieni w obozach koncentracyjnych Gurs, Les Milles lub Rivesaltes we Francji.

28 października 1940 r. niemieckie władze wprowadziły antysemickie prawo w okupowanej Belgii.

15 listopada 1940 r. niemiecka administracja zamknęła getto w Warszawie, w Generalnej Guberni. Wszystkie getta otaczano murami i drutami kolczastymi. Stłoczoną ludność żydowską dziesiątkował głód i choroby zakaźne (tyfus plamisty). Największe getta znajdowały się w Warszawie (400 tys. ludzi), Łodzi (160 tys. ludzi) i w Krakowie (70 tys. ludzi).

W listopadzie 1940 r. do zatoki Hajfy przybił statek "Atlantic" z 1.800 nielegalnymi imigrantami żydowskimi, którzy uciekali z Europy przez nazistami. Okręt nie mogąc przedostać się przez brytyjską blokadę, długo błąkał się po morzu. Po przybiciu do brzegów Palestyny, żydowscy imigranci zostali internowani przez władze brytyjskie i deportowani na Mauritius, brytyjską kolonię na południe od Madagaskaru.
    25 listopada 1940 r. do zatoki Hajfy wpłynął francuski statek "Patria" z 1.771 żydowskimi uchodźcami z Europy. Brytyjskie władze postanowiły odesłać nielegalnych imigrantów na Mauritius. Wówczas członkowie Haganah wysadzili statek "Patria", który zatonął (zginęło 257 imigrantów). Ocalonych Brytyjczycy umieścili w obozie dla interweniowanych Athlit, blisko Hajfy.
    W grudniu 1940 r. u brzegów Palestyny zatonął statek "Salvador" z kilkuset nielegalnymi żydowskimi imigrantami. Statek zatonął nie otrzymawszy żadnej pomocy od Brytyjczyków.