Polscy Sprawiedliwi stanowią największą grupę w całej Europie. - Do tej pory przyznaliśmy w imieniu Instytutu Yad Vashem około 6400 medali Polakom. W całej Europie takich ludzi jest 23 tysiące - mówił podczas uroczystości ambasador Izraela, Zvi Rav-Ner. - To zdecydowanie największa grupa. Cieszę się również, że na tej uroczystości gościmy tych, którzy zostali uratowani. Od początku operacji Barbarossa, czyli inwazji Niemiec na ZSRR, minęło już 70 lat. Wtedy to rozpoczęła się Zagłada i Aktion Reinhardt.

Ambasador podkreślał, że takie uroczystości są ważne nie tylko dla Żydów, którzy zostali uratowani, ale również dla wszystkich Polaków. - Kilkadziesiąt lat po tej wojnie świat wciąż powinien o tym, co się wydarzyło pamiętać. Są tacy, którzy mówią, że Holocaust się nie wydarzył. Należą do nich nawet prezydenci niektórych krajów. Honorując dziś tych niezwykłych ludzi mamy nadzieję, że takie rzeczy nie wydarzą się już nigdy w przyszłości. Sprawiedliwi wśród Narodów Świata to ludzie skromni, a przecież za to, czego dokonali groziła im kara śmierci. Dziś każdy z nas powinien odpowiedzieć sobie na pytanie, czy my bylibyśmy w stanie tak postąpić. To jest wielkie bohaterstwo. Kto ratuje jedno życie, jakby świat cały ratował. Każda z tych uratowanych osób miała później dzieci, wnuki, prawnuki. Sprawiedliwi uratowali więc całe rodziny; uratowali ludzkość w najciemniejszych czasach naszej historii. Byli ludzcy, gdy dokoła zabrakło człowieczeństwa. Jeżeli tacy ludzie istnieją, możemy mieć nadzieję na lepszy świat. Pamiętają o nich nie tylko rodziny uratowanych, ale my wszyscy, cały naród żydowski, będziemy o nich pamiętać.

Medale i dyplomy honorowe przyznano Aleksandrze Dąmbskiej Rudeckiej oraz Marii i Marcinowi Brykczyńskim; Annie i Stanisławowi Jaje; Annie Kaczorowskiej, Marii Płatek oraz Annie i Piotrowi Madej; Janinie Lembas; Eufrozynie i Edwardowi Miklas; Zofii Pagos i jej bratu Stanisławowi Pagos; Annie i Stanisławowi Pietrukaniec; Zofii i Wojciechowi Rudnikom oraz ich synowi Tadeuszowi.

Historie wszystkich tych ludzi są niezwykłe. Profesor Eleazar Shafrir w czasie okupacji stracił rodziców i trafił do obozu w Płaszowie. Uciekł stamtąd dzięki pomocy Anny Kaczorowskiej, Marii Płatek oraz Anny i Piotra Madej. Po wojnie próbował odnaleźć rodziny swoich wybawców, jednak nie mógł nawet przyjechać do rodzinnego Krakowa, ponieważ odmawiano mu wizy. Udało się dopiero pod koniec lat 80. Jednak żadna z osób, które go uratowały już nie żyła. Dopiero niedawno udało się odnaleźć wnuka państwa Płatków.

Wszystkie osoby odznaczone podczas uroczystości już nie żyją, a medale i dyplomy w ich imieniu odbierały ich dzieci, wnuki lub prawnuki. Każda z tych historii jest wyjątkowa i zasługuje na upamiętnienie.