„Kto ratuje jednego człowieka, ratuje cały świat.”

Droga Pani Alicjo!

Nie da się opisać takiego poświęcenia i ogromu pracy, jakie Pani włożyła w promowanie kultury judaistycznej. Nie ma słów, którymi mogłybyśmy wyrazić w pełni podziw dla Pani ofiarności i dedykacji  dziedzictwu żydowskiemu. A już na pewno nie istnieją takie wyrazy wdzięczności, które w naszym przekonaniu wystarczyłyby, aby wyrazić całkowicie nasze odczucia w związku z Pani zaangażowaniem w rozwijanie zainteresowania Izraelem u osób, które będą trzonem budowniczych nowego świata, opartego na tolerancji, szacunku i zrozumieniu – a mianowicie młodzieży.

W latach 2006-2009 nasze gimnazjum (Gimnazjum w Zbąszyniu) nawiązało z panią współpracę opierającą się na wspieraniu imprez upamiętniających Holokaust w Polsce i na świecie, której celem było uświadomienie młodzieży i społeczności lokalnych wobec historii narodu żydowskiego. Wielokrotnie zapraszała pani wszystkie klasy do siedziby gminy żydowskiej w Poznaniu, poświęcając swój cenny czas i dobre serce, uwrażliwiając nowe pokolenie ludzi, którzy mają szansę aby zmienić coś dookoła siebie, którzy, właściwie ukierunkowani mają możliwości, aby pomagać – budować moralność i wspierać – wartości które są już kształtowane.

    Byłyśmy wolontariuszkami w czasie współpracy z panią, uczestniczyłyśmy we wszystkich szkoleniach i spotkaniach, w których uczestnictwie szkoła dała nam szansę partycypować (Dzięki czemu zawiązałyśmy też przyjaźnie z poznanymi wówczas rówieśnikami z Murowanej Gośliny). Brałyśmy świadomy i aktywny udział we wszystkich obchodach upamiętniających Holokaust, jakie miały miejsce w ciągu tych trzech lat, również prezentowałyśmy nasze prace w Krakowie i Warszawie. W 2009r., brałyśmy udział w przedstawieniu teatralnym dotyczącym narodów uciskanych przez kraje dobrze prosperujące, na  który została pani zaproszona . Zaprosiła nas Pani na przepiękną galę z okazji obchodów Dnia Judaizmu w Poznaniu dedykowaną zgłoszeniu Ireny Sendlerowej do Nagrody Nobla. Wkład czasowy i emocjonalny Pani, Pani Alicjo, w rozwinięcie naszych zainteresowań judaizmem był imponujący, biorąc pod uwagę ilość zadań jakie ma pani na głowie, odpowiedzialne stanowisko, które pani wykonuje oraz ilość realizowanych przez panią projektów.

    Dagmara jest obecnie uczennicą klasy 2 w Liceum w Zbąszyniu, klasy o profilu humanistycznym,  z ambicją jaką jest studiowanie kulturoznawstwa,  natomiast ja, Patrycja – jestem uczennicą 1 klasy Liceum nr II w Poznaniu, klasy International Baccalaureate (matury międzynarodowej),  jednej z 20 takich klas w Polsce. Obie – po przypadkowym spotkaniu, jako przyjaciółki po wspólnych latach w Gimnazjum w Zbąszyniu, porównałyśmy nasze obecne zainteresowania, i okazało się, że kultura judaistyczna nadal pełni bardzo ważną rolę w naszym życiu! Każda z nas kilka razy wybrała się do Krakowa, zwiedzałyśmy synagogi i kirkuty. Język hebrajski, historia narodu Izraela, bogata KULTURA narodu żydowskiego –  rozwijanie tych tematów zajmuje obecnie nasz wolny czas. Wszystko to – dzięki Pani.

    Jesteśmy pani, Pani Alicjo – dozgonnie i niewymiernie wdzięczne, za poświęcony czas i serce, rozszerzenie horyzontów, uwrażliwienie i ukulturalnienie. Pani, w olbrzymiej części zbudowała nasz system autorytetów, na których szczycie jest właśnie Pani i śp. Irena Sendlerowa. Czujemy się dłużne za okazane dobro i w zamian za nie chciałybyśmy poświęcić dla pani jedyną rzecz, którą mamy cenną – nasz czas. Naszym marzeniem jest, aby nadal kontynuować z panią współpracę, tak jak podczas ostatnich trzech lat, kiedy okazała pani nam tyle zainteresowania i wspaniałomyślności. Fakt, że nie uczęszczamy już do gimnazjum, należymy do różnych programów, myślałyśmy jednak o wolontariacie, który możemy dla pani wykonywać.

    Jeżeli jest pani zainteresowana naszą pomocą, chciałybyśmy umówić się z panią na spotkanie – oczywiście zdajemy sobie sprawę z wagi i odpowiedzialności pani  zawodu i niewielkiej ilości czasu, który może nam pani poświęcić – ale o tyle tylko prosimy.
 
Serdecznie pozdrawiamy,
Dagmara Gołek Patrycja Kurasińska