Liczenie omeru” oznacza odliczanie czterdziestu dziewięciu dni pomiędzy drugim dniem Pesach (święta właśnie zakończonego) a świętem Szawuot (od Wyjścia z Egiptu do otrzymania Tory). Szawuot jest więc świętem powiązanym ze złożeniem ofiary omer. Jest pięćdziesiątym dniem od tego momentu, czyli pierwszym dniem po czterdziestu dziewięciu dniach odliczania omeru (sfirat haomer).
„Od
dnia przypadającego po pierwszym dniu odpoczynku [święta Pesach], w
dniu, kiedy przyniesiecie omer na zakołysanie, będziecie liczyć dla
siebie siedem pełnych tygodni” (Wajikra 23, 15). W okresie
tych czterdziestu dziewięciu dni, podczas wieczornej modlitwy
wypowiadane jest specjalne błogosławieństwo stanowiące „liczenie omeru”.
Podczas gdy w drugi dzień Pesach składano ofiarę z jęczmienia, w Szawuot z nowego zbioru pszenicy.
Samo słowo omer ma co najmniej trzy znaczenia: po pierwsze, oznacza snop, po drugie, jest to miara produktów sypkich (np. ziarna), która równa jest objętości około czterdziestu trzech jajek. Nazwa ta oznacza też ofiarę ze zboża,
składaną w czasach Świątyni. W drugi dzień Pesach składano ofiarę
hołdowniczą ze zmielonego jęczmienia, w ilości właśnie jednego omeru.
Pierwszy snop z wiosennych zbiorów przynoszony był do Świątyni, ziarno
było mielone i jeden omer mąki był mieszany z olejem i kadzidłem „na zapach kojący dla Boga” (Wajikra 23, 13).
/the 614 commandment soc./
|