Jego rodzice i najbliższa rodzina zginęli za sprawą niemieckiego holocaustu.

Po wkroczeniu armii radzieckiej, wiosną 1944 roku, po wyjściu z ukrycia, Janusz Morgenstern został wcielony do II Armii Wojska Polskiego.

Po wojnie zapisał się początkowo na studia na Wydziale Leśnictwa we Wrocławiu, ale gdy dowiedział się o istnieniu szkoły filmowej, postanowił studiować reżyserię. W 1954 roku ukończył wydział reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi (dyplom 1969). Współpracował z Andrzejem Wajdą przy filmach: "Kanał", "Lotna", "Popiół i diament".

Janusz Morgenstern debiutował pełnometrażowym filmem fabularnym "Do widzenia, do jutra" w 1960 roku. W późniejszych latach dał się poznać jako reżyser współczesnych dramatów psychologicznych i filmów wojennych. Z ogromnym powodzeniem reżyserował seriale telewizyjne.

Od roku 1978 był szefem Studia Filmowego Perspektywa.

Janusz Morgenstern miał niemały udział w powstawaniu filmów tzw. szkoły polskiej. Związany szczególnie z Andrzejem Wajdą - był m.in. pomysłodawcą obsadzenia Zbigniewa Cybulskiego w roli Maćka Chełmickiego w "Popiele i diamencie". Pracując jako drugi reżyser, wymyślał też sceny, które przeszły do historii kina - m.in. był pomysłodawcą słynnej sceny z płonącą wódką w kieliszkach, znaną z "Popiołu...". Trudno się dziwić, że Morgenstern czuł się emocjonalnie mocno związany z tym nurtem.

Jako samodzielny twórca sięgał kilkakrotnie po temat II wojny światowej, tak charakterystyczny dla szkoły polskiej. Uczynił to jednak znacznie później, kręcąc takie filmy jak: "Potem nastąpi cisza" (1965), "Kolumbowie" (1970), "Godzina 'W'" (1979) i "Życie raz jeszcze" (1964). Wcześniej, w połowie lat 50. planował zrealizowanie filmu o tematyce wojennej, nie zatwierdzono mu jednak proponowanych scenariuszy. Była wśród nich m.in. adaptacja opowiadania Jana Józefa Szczepańskiego "Buty". O tych wczesnych projektach mówił po latach:

"Gdybym je zrealizował, wpisałbym się w nurt szkoły polskiej, który cenię najwyżej w całej historii naszego kina. Potem zrobiłem dwa duże obrazy, które były nieco spóźnionymi tytułami tego nurtu - 'Godzinę W' i serial 'Kolumbowie'. To były dla mnie bardzo ważne filmy"...
podziwiam niezłomność takich osobowości, które pomimo ogromnych traum, odnoszą sukcesy, a pamięć o nich jest niezapomniana.

Pan Janusz zmarł 6 września 2011r. w Warszawie.
A wspominając dzieła tego Mistrza, wspominam szczególnie... Żółty szalik.

/Gosia Garbaciak - FŻP/