Gmina żydowska

KONTAKT

BIURO

Kliknij TUTAJ

Wsparcie finansowe Gminy

Numery kont info

POLUB NAS :)

Nasz You Tube

NOWE

POPULARNE

The National Library of Israel

Posen Library

KLIK

Kalendarz

TSKZ

Portal Chaim

Portal o Żydach, artystach i kulturze

Bar Micwa Ryana

Kliknij TUTAJ

Blog Leona Jedwabia z Australii

Moja podróz przez Holokaust

Koszerne produkty

Chabad

Szalom TV

KOL POLIN

Archiwum

Tańce damsko - męskie

Dlaczego ortodoksyjni wyznawcy judaizmu odrzucają tańce "damsko-męskie"?

Tora zawiera przykazania, które – mówiąc najogólniej – ograniczają samowolę człowieka w postępowaniu wobec innych ludzi. Niektóre z nich dotyczą całej ludzkości, a nie tylko Żydów. Na przykład podstawowym z nich jest zakaz morderstwa. Oczywiście, że morderstwa zakazywały też przed tysiącami lat inne kodeksy świata antycznego, ale były to kodeksy prawne, a nie religijne. Oznacza to, że wyrażały one intencje zaprowadzenia pewnego porządku społecznego, ale nigdy nie sięgały dalej

niż sięgała władza tego, kto ogłaszał taki kodeks. Tora natomiast zawierała ideę absolutnie nową – rewolucyjną, bo uniwersalną, przeznaczoną dla ludzkości, a nie dla poddanych władcy. Ponadto jej rewolucyjność wyrażało niezwykłe uzasadnienie zakazu morderstwa skierowanego do wszystkich ludzi: „Kto rozlewa krew człowieka – tego krew będzie rozlana przez człowieka. Bo człowieka uczynił [Bóg] według istoty Boga” (Bereszit 9, 6).

W żadnej religii poprzedzającej albo współczesnej ogłoszeniu Tory nie pojawiało się uznanie wszystkich ludzi (bo mowa tu o każdym człowieku, niezależnie od jego rasy, przynależności etnicznej, płci, wieku, statusu społecznego) za istoty wykreowane „według istoty Boga”.

To, że każdy człowiek jest tak samo bliski Bogu i w takim samym stopniu obdarzony Boskimi cechami – stanowiło szok dla świata starożytnego, a i dziś – po ponad trzech tysiącach lat – jest trudne do zaakceptowania przez miliony ludzi (poświadczają to studia nad zjawiskiem współczesnego niewolnictwa, przede wszystkim w krajach Afryki i Azji). Oznacza to bowiem, że występowanie przeciwko elementarnym prawom każdego człowieka jest występowaniem przeciw Bogu. Ci, którzy uważają, że ich rasa, ich naród, ich grupa etniczna, ich klasa, ich tradycja, ich pochodzenie, ich status społeczny – dają im szczególne prawa do traktowania gorzej innych, nigdy nie mogą zaakceptować Prawa Tory, bo Prawo to skierowane jest automatycznie przeciwko nim. Przeciwko złu, które czynią.

Idea równości i – jednocześnie – „boskości” każdego człowieka zawsze, w każdej epoce, występowała bezpośrednio przeciwko tym, którzy panowali nad innymi, którzy byli silni, którzy posiadali i rządzili, którzy mieli niewolników i którzy podbijali, rabowali, okradali i mordowali – a na takim traktowaniu ludzi powstawały przecież przez tysiące lat całe cywilizacje.

Uniwersalny system etyczny – który, według judaizmu, miał obowiązywać w równym stopniu wszystkich ludzi – skierowywał się przeciwko tym, którzy opierali swoje istnienie na czynieniu zła: niezależnie, czy byli to Egipcjanie, Rzymianie, III Rzesza, czy komunizm. Ponieważ religia Żydów koncentrowała się na opozycji wobec zła, każde wielkie zło w każdej epoce prędzej czy później zwracało się przeciw Żydom.

Jeżeli w świecie, w jakim rządzi przemoc i podbój, pojawia się i istnieje przez tysiące lat religia, która reprezentuje etycznego Boga, zabraniającego wszystkim ludziom czynienia zła: mordowania, kradzieży, rabowania – to nietrudno przewidzieć, że nienawiść tego świata skieruje się przeciwko tym, którzy tę religię i te zasady reprezentują.

Dlatego właśnie skoncentrowanie się judaizmu na problemie świata zła musiało spowodować to, że świat zła koncentrował się na judaizmie.

Występując w imię zasad niepochodzących od człowieka, ale od Boga, Żydzi wchodzili automatycznie w konflikt z każdą próbą ustanowienia porządku budowanego na nieetycznych ludzkich ambicjach. Każdy taki system władzy, który z natury musiał przeciwstawić się, aby funkcjonować, etycznym zasadom monoteizmu (z jego uniwersalnym Dekalogiem) i każde społeczeństwo przez ten system władzy ukształtowane, uznawały Żydów za swoich wrogów.

Niezależnie, czy podstawą ideologiczną (czyli w rzeczywistości „fałszywym bogiem”) była indywidualna tyrania władcy-bóstwa (tak było np. w starożytnym Rzymie), czy rasa (np. w III Rzeszy), czy nacjonalizm (w dziewiętnastowiecznej Rosji), czy religijna nietolerancja (np. w Europie Zachodniej w okresie krucjat) – żaden z tych porządków nie mógł tolerować ludzi głoszących uniwersalne zasady etyczne, bo zasady te były dokładnym zaprzeczeniem ducha i praktyki tych ideologicznych podstaw.

I tak było przez tysiące lat. Tak długo, jak długo najważniejszym czynnikiem definiującym Żydów była ich religia - judaizm.

Paweł Jedrzejewski

Wstecz