1. zaprzestanie czynności łamiącej przykazanie
2. żal, autentyczna skrucha i wstyd z powodu działania naruszającego
przykazanie; zadośćuczynienie krzywdy (wyrządzonej człowiekowi), prośba o
przebaczenie
3. wyznanie winy w modlitwie i zobowiązanie, że nie popełni się tego czynu w
przyszłośc
Jednak istnieją grzechy, które nigdy nie mogą być naprawione w pełni. Należą do nich:
1. Kupowanie ukradzionych przedmiotów. Z prostej przyczyny: nie wiemy, komu zostały te przedmioty ukradzione, a będąc paserem stajemy się wspólnikiem złodzieja. Nie możemy naprawić krzywdy i nie wiemy kogo prosić o przebaczenie. Ponieważ nie zawsze można mieć pewność, czy oferowany nam przedmiot nie jest kradziony, nie wolno kupować żadnych przedmiotów, co do których mamy podstawy przypuszczać, że pochodzą z kradzieży.
2. Niezwracanie znalezionych przedmiotów lub pieniędzy właścicielowi. Jeżeli nie zareagujemy natychmiast, oddając przedmiot do np. "biura rzeczy znalezionych" lub podobnej instytucji, właściciel może nigdy nie odzyskać zgubionego przedmiotu.
3. Wpływanie na innych tak, że uczynią coś złego. Nienaprawialny grzech, zwłaszcza gdy nie wiemy, na kogo mieliśmy wpływ i gdy ci, których skłoniliśmy do złych czynów, nie mają sami zamiaru dokonać teszuw
4. Naruszenie czyjegoś dobrego imienia (dobrej opinii). Grzech w zasadzie nie do naprawienia, bo nawet jeżeli odwołamy to, co powiedzieliśmy niesprawiedliwie o kimś u tych osób, z którymi rozmawialiśmy, to nigdy nie dotrzemy do tych, którym oni przekazali nasze informacje (niszczące czyjąś dobrą opinię).
5. Oszukanie nie jednego człowieka, czy małej grupy ludzi, ale społeczeństwa lub jego niepoliczalnej części. Na przykład przez kłamliwą reklamę, podawanie nieprawdziwych danych w składzie sprzedawanego produktu, manipulacje bankowe lub giełdowe - wszystko to narażające na ponoszenie strat przez wielu ludzi, których nie znamy. Nie jest możliwe naprawienie krzywd, bo nie wiemy nawet, komu zostały wyrządzone. Wiemy tylko, że dotknęły one dużą liczbę anonimowych osób. Jedyną metodą ich naprawienia musi być pożyteczna działalność na rzecz społeczeństwa, jako forma zadośćuczynienia (Bawa Mecija 8:26).
/the 614 commandment society/