Gmina żydowska - Morze trzcin ? Czerwone?/

KONTAKT

BIURO

Kliknij TUTAJ

Wsparcie finansowe Gminy

Numery kont info

POLUB NAS :)

Nasz You Tube

NOWE

POPULARNE

The National Library of Israel

Posen Library

KLIK

Kalendarz

TSKZ

Portal Chaim

Portal o Żydach, artystach i kulturze

Bar Micwa Ryana

Kliknij TUTAJ

Blog Leona Jedwabia z Australii

Moja podróz przez Holokaust

Koszerne produkty

Chabad

Szalom TV

KOL POLIN

Archiwum

Morze trzcin ? Czerwone?/

Morze określane w tradycji chrześcijańskiej jako “czerwone” nazywa się w oryginale hebrajskim “jam suf”. Błąd w tłumaczeniu został popełniony najprawdopodobniej podczas przekładu tekstu Tory na grekę.

Suf oznacza dosłownie trzcinę (lub sitowie).

Prawidłowe tłumaczenie brzmi więc "morze trzcinowe" , a nie "czerwone".

Tak wyjaśniał to już Raszi. Tłumaczenie Tory (rabin Sacha Pecaric i Ewa Gordon), w edycji Pardes Lauder, podaje:

"Wozy faraona i jego wojsko wrzucił do morza, najlepsi z jego dowódców zatonęli w Morzu Trzcinowym".

Nigdy nie udzielona została odpowiedź na pytanie, o jakim morzu czytamy w Szemot (Księga Wyjścia).

Rozpatrywana jest delta Nilu (Sota 12a), wtedy morzem trzcinowym byłoby jezioro Manzale w jej części wschodniej. Inne opinie uważają, że było to jezioro Sirbonis. W języku staroegipskim sufi lub tufi jest słowem oznaczającym bagnisty rejon delty Nilu.

Jednak istnieje także - mniej prawdopodobny - pogląd, że mógł być to fragment jakiejś laguny w zatoce Akaba (Morze Czerwone), bo tymi samymi słowami opisane jest morze, nad którym Salomon wybudował port (I [III] Księga Królewska, 9:26).

Jako "morze trzcinowe" lub "morze sitowia" nazwane jest zarówno morze, którego umiejscowienie zostaje precyzyjnie podane ("Ezion-geber, które jest obok Elotu [Elatu], w krainie Edomu"), jak i morze, które napotkali Izraelici podczas Wyjścia z Egiptu.

Z jednej strony nie mamy ostatecznych danych na to, aby wiedzieć, gdzie dokładnie rozegrały się wydarzenia z księgi Szemot (Wyjścia).

Z drugiej strony trzeba pamiętać, że od początków XIX wieku istniała silna tendencja w humanistyce zajmującej się Biblią, do szukania "racjonalnych" wyjaśnień cudów. Tendencja ta była oczywiście w znacznym stopniu spowodowana chęcią sprowadzenia religii z jej piedestału. Jednym z elementów tej tendencji była chęć udowodnienia, że cud przejścia przez morze był w rzeczywistości tylko przejściem przez jakieś płytkie i wysychające jezioro lub lagunę, co miało - w założeniu - dyskredytować wymiar wydarzeń.

Wygląda na to, że zagadka nie zostanie nigdy rozwiązana.

Powstaje pytanie: czy jej rozwiązanie zmieniłoby cokolwiek w sensie całej biblijnej historii? Wtedy, gdy spojrzymy na jej najważniejszą, czyli symboliczną wymowę. Bo przecież historia przejścia Izraelitów przez morze nie jest historią z dziedziny oceanografii, paludologii (nauka o bagnach) ani limnologii (nauka o jeziorach). Jest historią o roli i niezbędności Boga i ludzkiej odwagi wówczas, gdy człowiek zdobywa wolność. Z tego punktu widzenia fakt, że najprawdopodobniej nigdy nie dowiemy się, jakim morzem było Jam Suf, naprawdę niewiele zmienia.

Obraz: Vincent Malo, "Przejście przez Morze Czerwone", 1631