Gmina żydowska - Gemilut Chasadim

KONTAKT

BIURO

Kliknij TUTAJ

Wsparcie finansowe Gminy

Numery kont info

POLUB NAS :)

Nasz You Tube

NOWE

POPULARNE

The National Library of Israel

Posen Library

KLIK

Kalendarz

TSKZ

Portal Chaim

Portal o Żydach, artystach i kulturze

Bar Micwa Ryana

Kliknij TUTAJ

Blog Leona Jedwabia z Australii

Moja podróz przez Holokaust

Koszerne produkty

Chabad

Szalom TV

KOL POLIN

Archiwum

Gemilut Chasadim

Cedaka [dobroczynność wyrażana datkami pieniężnymi] jest przeznaczona dla biednych, żywych i jest limitowana (nie należy dawać więcej, niż się powinno w stosunku do dochodów [maks. 20%]).

To, co w judaizmie nazywa się gemilut chasadim, nie podlega takim ograniczeniom.

Mędrcy Talmudu twierdzą, że świat opiera się na trzech fundamentach: "na Torze, na modlitwie i na gemilut chasadim" (Pirke Awot). "Kto podważa znaczenie gemilut chasadim, ten podważa fundamenty judaizmu" (Kohelet Raba, 7:1).

Gemilut chasadim można przetłumaczyć jako "rozdawanie dobroci", a dokładniej "rozdawanie, wypełnianie dobrych uczynków". Chasadim jest liczbą mnogą rzeczownika "chesed", który oznacza dobroć. Rozdawanie (wyświadczanie) dobroci - podkreśla Talmud - musi odbywać się przez aktywne działanie, czyli dokonywanie czynów, które powodują dobro i których źródłem jest miłość (a co najmniej życzliwość) do człowieka i troska o niego.

Gdy przeprowadzamy niewidomego przez jezdnię, nie jest to cedaka, ale przykład gemilut chasadim. Gdy dajemy potrzebującemu pieniądze na chleb, jest to cedaka. Ale gdy do tego datku dołączymy życzliwe słowa - to one są kolejnym przykładem gemilut chasadim.

Rabini uzasadniają wyższość gemilut chasadim nad cedaką w ten sposób (Talmud Babiloński, Sukot 49b):

- do cedaki używa się pieniędzy, a dobre uczynki dokonuje się sobą samym (pieniądze "daje się ręką", a dobre czyny wykraczają poza fizyczne działania i angażują duchowość człowieka.)
- finansowej pomocy udziela się tylko biednym, a dobre uczynki mogą być wyświadczane zarówno biednym, jak i bogatym.
- pieniądze można dać wyłącznie żyjącym, a dobro można okazywać także zmarłym (nie tylko uczestnicząc w ich pogrzebie, ale także odwiedzając ich groby i dbając o ich dobre imię po ich śmierci).
- cedaka nie może przekraczać 20% dochodów, natomiast dobre uczynki mogą być świadczone w dowolnej liczbie.

W klasycznym rozumieniu gemilut chasadim dotyczy "ubrania nagich", "odwiedzania chorych" i "pogrzebania zmarłych", ale w praktyce życia oznacza każde dobre czyny, których dokonuje się wobec ludzi - bliskich i obcych - bezinteresownie. Lista tych uczynków jest oczywiście nieskończona, ale najczęściej są to takie, które wymagają poświęcenia przede wszystkim naszego czasu i uwagi drugiemu człowiekowi, mimo że często nie jest to akurat wygodne podczas codziennej gonitwy.

Judaizm utrzymuje, że wzorzec gemilut chasadim ustanowił nikt inny, ale sam Bóg - ubierający nagich (Bereszit 3:21), odwiedzający chorych (Bereszit 18:1) i troszczący się o zmarłych (Dewarim 34:6)

Postrzeganie dobrych uczynków, spełnianych bez oczekiwania jakiegokolwiek rewanżu lub nagrody, wśród trzech najważniejszych fundamentów, na których opiera się istnienie świata, zwraca uwagę na to, o czym wspominaliśmy już wielokrotnie: na etyczny wymiar judaizmu, który określa, razem z keduszą ("Bądźcie święci"), jego główny cel. Cel spełniający się właśnie w relacji z drugim człowiekiem.

Bowiem "Religia nie jest celem, ale środkiem. Kiedy uważa się ją za cel sam w sobie, przeradza się w bałwochwalstwo" - pisał r. Abraham Joshua Heschel, przypominając także, że: "Spotkanie z człowiekiem jest okazją, aby przyjrzeć się obrazowi Boga, by poczuć obecność Boga. Zgodnie z pewną interpretacją rabiniczną Bóg powiedział do Mojżesza: "Zawsze gdy ujrzysz ślad człowieka, ja będę stał przed tobą".

Natomiast w Jalkut Szimoni, Hoszea 522 (Midrasz) czytamy: "I mówi Bóg: dobre uczynki, które sobie nawzajem wyświadczacie, są cenniejsze dla mnie, niż wszystkie ofiary, które składał król Salomon".

Istnieje powiedzenie, że nagrodą za wypełnioną micwę (przykazanie) jest właśnie wypełnienie tej micwy. Oznacza to, że gdy człowiek uczyni właściwe postępowanie swoim celem, osiąganie tego celu staje się najwyższą nagrodą.

Miszna (Pea I-1), przypomina, że bezinteresowne, dobre uczynki i życzliwy stosunek do ludzi - jako norma, są podstawą życia zgodnego z wymaganiami Tory i drogą do szczęścia tu i teraz: "ich owocami człowiek cieszy się już w tym świecie".

Bo tylko tak można uzyskać szczęście. Musi być ono "produktem ubocznym" dobrego postępowania i mądrej życzliwości wobec ludzi. Inne sposoby jego zdobycia są tylko złudzeniem. A już na pewno nigdy nie osiągnie się szczęścia, gdy celem naszych starań będzie szczęście.

Czy jest to prawda, można przekonać się dość łatwo. Mędrcy twierdzą, że należy postępować zgodnie z zasadami gemilut chasadim i obserwować, co zmieni się w naszym życiu, a także - przede wszystkim - w nas samych.

/P.J /

Wstecz