Czym jest Świątynia, jeśli nie B-skim ustępstwem na rzecz potrzeb człowieka? |
Studiowanie dokładnych instrukcji budowy Świątyni i jej funkcji w czasach kiedy nie ma Beit Mikdasz, może się wydawać nieaktualne, jednak tak nie jest. Żydowska koncepcja tego czym powinna być Świątynia, związana jest z żydowską ideą domu: to miejsce, w którym oferujemy to co mamy, gdzie poświęcamy nasze życie. Choć z Miszkanem i związanym z nim składaniem ofiar dzieli nas historyczny i psychologiczny dystans, jest możliwe i nawet konieczne, by uczyć sie na temat Miszkanu, tego świętego przybytku, budowanego przez naszym przodków na pustyni; wiele z nauk i wartości związanych z tym tematem jest wciąż dla nas aktualne i istotne. Miszkan był nie tylko centrum składania ofiar rytualnych, lecz stanowił także fundament ludzkiej pamięci. Był on duchowym centrum, którego celem i zadaniem było podtrzymanie wśród ludu świadomości kompromisów i obowiązków nabytych na Górze Synaj. Miszkan był sanktuarium, zabieranym przez lud żydowski gdziekolwiek się oni udali. Owe sanktuarium nie jest potrzebne B-gu, lecz ludziom; Miszkan skonstruowany został przez nich jako środek bezpośredniej komunikacji pomiędzy egzystencją duchową a egzystencją ludzką, tymczasową. Miszkan jest w pewnym sensie ustępstwem B-ga na rzecz człowieka, dającym ludziom materialny element przypominający im o transcendentnych zobowiązaniach. Miszkan zawiera w sobie niemalże wszystkie elementy dzięki którym zamknięte pomieszczenie można nazwać domem. Stół, szafa lub szafka, świece (lampa), toaleta…; wszystko z wyjątkiem łóżka. Owe podobieństwa uczą nas, iż dom, musi i może być – według koncepcji żydowskiej – jak saktuarium. „Baal bait”, właściciel domu musi się starać utrzymać swój dom na tym samym poziomie czystości, duchowości, poczucia sprawiedliwości, jakimi cechował się Miszkan i Świątynia w Jerozolimie. Jednocześnie, fizyczne wyposażenie Miszkanu uczy nas, że ludzie mogą i powinni czuć się w Miszkanie jak w domu. Brak łóżka i związanych z nim przedmiotów uczy nas, że wizyta każdego człowieka w Miszkanie jest zawsze czymś nowym, dziewiczym. Dynamika i zmiana stanową jedyne akceptowalne dowody na perfekcjonistyczną perspektywę, mówiącą o tym, iż Tora inspiruje do duchowej odnowy. Łóżko, miejsce w którym śpi człowiek reprezentuje niezmienną, ustaloną rzecz. Miszkan musi stanowić stałe miejsce duchowej odnowy człowieka. W czasach, w których żyjemy, nie ma Miszkanu ani Bet haMikdasz (Świątyni); nie mamy miejsca,w którym możemy wypełnić zasady naszego kompromisu ze Stwórcą. Zamiast tego mamy Beit Kneset, „miejsce zgromadzenia”, małe sanktuarium, miejsce modlitwy, nauki i refleksji; miejsce gdzie nie ma możliwości, by odpocząć, lecz gdzie człowiek musi czuć się, jakby by był we własnym domu. Rabin Eliahu Birnbaum - Tłumaczyła Daniela Malec 28/02/2012 |
Copyright © 2008 by www.poznan.jewish.org.pl