Gmina żydowska

KONTAKT

BIURO

Kliknij TUTAJ

Wsparcie finansowe Gminy

Numery kont info

POLUB NAS :)

Nasz You Tube

NOWE

POPULARNE

The National Library of Israel

Posen Library

KLIK

Kalendarz

TSKZ

Portal Chaim

Portal o Żydach, artystach i kulturze

Bar Micwa Ryana

Kliknij TUTAJ

Blog Leona Jedwabia z Australii

Moja podróz przez Holokaust

Koszerne produkty

Chabad

Szalom TV

KOL POLIN

Archiwum

"Kochaj bliżniego..."

"Kochaj bliźniego, jak siebie samego".

Jednak często zapomina się, że to nie jest wcale całość tego przykazania. Że istnieje jego dalszy ciąg. Że po słowach "siebie samego" nie ma żadnej kropki.

Oryginalne brzmienie hebrajskie tego przykazania to: "Weahawta lereacha kamocha ani Haszem", czyli "Kochaj bliźniego, jak siebie samego Ja jestem Bóg."

To, że słowa "Ja jestem Bóg" tam się pojawiają, jest równie istotne jak fakt, że - współcześnie - tak często zostają pominięte, gdy przytacza się to przykazanie.

Słowa te, to pieczęć, która Bóg stawia natychmiast po swoim dekrecie.

"Nie czyń bliźniemu tego, co tobie niemiłe" - to jest zasada, która daje się łatwo wytłumaczyć koniecznością bezkonfliktowego funkcjonowania ludzi w społeczeństwie.

Ale "kochanie bliźniego"!?

To jest znacznie wyższy (najwyższy!) stopień doskonałości etycznej, dlatego Bóg potwierdza to przykazanie swoim natychmiastowym "podpisem", aby rozwiać wszelkie wątpliwości, że tylko taka jest droga człowieka do lepszego świata.

Jednak jest w tym też coś jeszcze więcej: z czysto logicznego punktu widzenia, jeżeli nie ma Boga, który nakazuje nam kochanie naszego bliźniego jak samego siebie, to nie istnieje żaden, najmniejszy nawet racjonalny powód, aby człowiek poczuwał się do obowiązku takiego traktowania innych ludzi.

Bo niby dlaczego?! Dlaczego mamy kochać innych tak jak siebie? Przecież to zaprzecza naturalnej i potężnej skłonności, aby siebie traktować inaczej, lepiej niż innych. To właśnie naturalna, instynktowna potrzeba traktowania siebie lepiej - dbania o siebie - jest podstawowym sposobem na przetrwanie i unikanie bólu, cierpienia, wysiłku, niepowodzenia.

Przykazanie to nakazuje człowiekowi rozszerzenie tej wyjątkowości na innych ludzi. Jest to chok, czyli takie przykazanie, które nie może być racjonalnie uzasadnione. Pochodzi ze świata transcendencji i wyraża prawdę tak doskonałą etycznie, że jest ona z gruntu przeciwna naszym naturalnym, egoistycznym odruchom.

Dlatego Bóg - natychmiast po ogłoszeniu tego przykazania - przypomina, od kogo ono pochodzi. Przywołuje cały swój autorytet. Bo nie zapominajmy, że bez istnienia Boga, nie ma żadnych przykazań, żadnej obiektywnej etyki. Wszystkie nakazy i zakazy dotyczące etyki są zaledwie ludzkimi opiniami i bez transcendentnego źródła, które je uzasadnia w sposób ostateczny, są traktowane wyłącznie jako subiektywne opinie.

Nawet tak elementarne zasady etyczne jak "mordowanie jest złem" lub "kradzież jest złem" są wyłącznie ludzkimi opiniami, z którymi każdy może się nie zgodzić, jeżeli nie stoi za nimi autorytet spoza ludzkiego świata.

Tym przykazaniem Bóg stawia sobie za cel całkowite przeobrażenie człowieka. Jego rewolucyjność jeszcze się nawet w pełni nie ujawniła.

Bo może potrzeba nie trzech, ale dziesięciu lub stu tysięcy lat, nim przykazanie to osiągnie swój cel?

A jest nim przemienienie naturalnej, ludzkiej woli zdobywania, w świadomie przyjętą wolę dawania: zastąpienie haracon lekabel całkowitą opozycją - haracon lehaszpia.

Wstecz