Często zadawane są nam pytania, jak to jest , że robimy przerwy pomiędzy posiłkiem mięsmym a mlecznym ?

Znany nam z wielu artykułów talmudysta Paweł Jędrzejewski, odpowiada na pytanie. Warto wiedzieć, zachęcamy do zapoznania sie z kolejnym zwyczajem żydowskim.

Istnieją dwie, zupełnie różne zasady obowiązujące w zależności od tego, czy chodzi o spożywanie mleka (lub jakichkolwiek produktów mlecznych) po jedzeniu mięsa, czy też o jedzenie mięsa po spożyciu produktu lub pokarmu wytwarzanego z mleka (lub po wypiciu mleka).

• Po spożyciu mięsa należy odczekać sześć godzin (w niektórych społecznościach żydowskich ten czas wynosi trzy godziny, a zupełnym wyjątkiem są Żydzi holenderscy, którzy czekają jedną godzinę), nim rozpocznie się jedzenie produktów mlecznych. W Polsce przestrzega się okresu sześciogodzinnego.
• Natomiast po zjedzeniu potrawy mlecznej lub po piciu mleka, odczekiwanie nie jest halachicznie wymagane, chociaż niektórzy stosują zwyczajowo zasadę półgodzinnej przerwy. Istnieje jednak wyjątek od tej reguły: po zjedzeniu twardego, dojrzałego (np. żółtego) sera należy odczekać sześć godzin. We wszystkich innych przypadkach wystarczy zjeść kawałek chleba i popić go jakimś napojem, a także wypłukać usta.

Wszystkie zakazy łączenia pokarmów mlecznych z mięsem wynikają z isur achila (zakazu spożywania), isur hanaa (zakazu odnoszenia korzyści) i isur biszul (zakazu gotowania) - mleka z mięsem. Zakazy te, wyinterpretowane z Tory, należą do kategorii praw chukim, tzn. takich, których nie jesteśmy w stanie zrozumieć, bo przekraczają ludzką logikę.
Interesującą interpretacją tych zakazów jest ich wyjaśnienie odwołujące się do symboli: mleko symbolizuje życie (jest pokarmem nowo narodzonej istoty), a mięso (fragment ciała martwego zwierzęcia) – symbolizuje śmierć. Mieszanie tych dwóch, tak silnie nacechowanych symbolicznym znaczeniem składników, stwarza dysonans sprzeczny z głębokim, duchowym porządkiem świata. Werset z Tory (Szemot 23, 19), stanowiący podstawę powyższych zakazów, stwierdza dosłownie: „Nie będziesz gotował koźlęcia [gdi] w mleku matki jego [bachalew imo]” (zakaz ten wymieniony jest w Torze trzykrotnie). W tym zdaniu opozycja życie – śmierć jest widoczna ze szczególną siłą (młode zwierzę – martwe i gotowane w substancji, która przecież miała zapewniać mu życie).

Inne wyjaśnienia (Majmonides) sugerują, że gotowanie koźlęcia w mleku mogło być zwyczajem Kanaanitów.