POLUB NAS :)

facebook.jpg

Nasz You Tube

ytube.jpg

KONTAKT

BIURO

Fundacja Synagoga Nowa

PIC 913955244
2016-04-04_101608.jpg

The National Library of Israel

library1.jpg

Posen Library

KLIK library.jpg

Kalendarz

  calenda1.jpg

Bar Micwa Ryana

Kliknij TUTAJ rayan2.jpg

Blog Leona Jedwabia z Australii

Moja podróz przez Holokaust

jedwab2.jpg 

erec.jpg

Koszerne produkty

kosher4.jpg

 

Chabad

chabad.jpg
wikipardes.jpg

JUDAICA

magen_1.jpg

Szalom TV

szalomtv.jpg

KOL POLIN

Przybliżyć się do Wiekuistego - komentarz Belli  Email
Edukacja..

Wajikra

1,1 – 5, 26

 I oto nastąpił wielki moment, wkraczamy w Księgę Kapłańską.  To Księga zupełnie odmienna od poprzednich, całkowicie pozbawiona „opowieści o”. Właściwie są tu tylko dwa fragmenty narracyjne – historia śmierci  dwóch synów Aarona i historia bluźniercy, który ponosi śmierć. Cała reszta to drobiazgowe przepisy i regulacje. I znów musimy się zastanowić dlaczego ten zbiór przepisów został umieszczony w samym centrum Tory.

Dlaczego znów narracja została przerwana – jak przez incydent ze złotym cielcem? Zamiast kontynuować opowieść o dziejach ludu Izraela, z Księgi Wyjścia przejść do Księgi Liczb,  skupiamy się na mnóstwie szczegółów związanych ze składaniem ofiar czy nieczystością rytualną. A tradycja interpretacyjna każe nam odnaleźć logikę takiego, a nie innego umiejscowienia danej fragmenty, epizodu czy całej Księgi.

Przede wszystkim, spojrzymy na zakończenie Księgi Wyjścia i początek Księgi Kapłańskiej.

Namiot Zgromadzeń jest już gotowy, wypełniony Bożą Obecnością. „Mojżesz nie mógł wejść do Namiotu Zgromadzenia, gdyż spoczywał na nim obłok, a chwała Wiekuistego napełniała przybytek” (40,35).

A oto początek następnej Księgi: „I przywołał (wajikra)Wiekuisty Mojżesza i przemówił do niego z Namiotu Zgromadzenia” (1,1). Zatem jesteśmy w tym samym miejscu – księga trzecia jest kontynuacją księgi drugiej. Bóg przemawia do Mojżesza z wnętrza Namiotu, jakby zapraszając go do środka. Całość dalszych instrukcji, praw i pouczeń wydawana była zatem w Namiocie, jak powiada komentator Raszi. I to w drodze bezpośredniej komunikacji między Wiekuistym a Mojżeszem.

Jeśli odniesiemy się bezpośrednio do tekstu hebrajskiego, to zauważyć możemy, że zawiera on aż trzy czasowniki związane z porozumiewaniem się: kra, dawar i amar. Najpierw Wiekuisty przywołał Mojżesza, następnie przemówił do niego, mówiąc. I żadna z tych form czasownikowych nie jest zbędna, choć tłumacze z ostatniej zazwyczaj rezygnują. Każda z tych form pokazuje kolejne etapy wchodzenia w kontakt. Mojżesz ma powtórzyć te czynności: „przemów i powiedz im” (1,2).

Dalej wyliczone są rodzaje składanych ofiar, i choć dla człowieka współczesnego samo składanie ofiar tego rodzaju wydaje się czymś niezmiernie odległym, to jednak zwrócenie uwagi na słownictwo hebrajskie okazuje się pomocne. Polskie słowo „ofiara” to zupełnie coś innego niż słowo hebrajskie o rdzeniu k-r-b, związane z przybliżaniem się. A czymś jeszcze bardziej odległym jest angielski czy francuski odpowiednik terminu korban „sacrifice”.

W istocie zatem mamy tu opisane sposoby przybliżania się do Boga i możemy tego doświadczać razem z ówczesnym ludem Izraela „wewnątrz Namiotu” – tak jak wszyscy byliśmy pod górą Synaj.

Wszyscy – kobiety też. Powiedziane jest: „jeżeli ktoś z was chce złożyć ofiarę Wiekuistemu…” (1,2). W tekście hebrajskim użyte jest słowo adam – istota ludzka, oddane w przekładzie jako „ktoś”. W innym miejscu, w którym opisane są ofiary z pokarmów, mamy inne określenie, również obejmujące i kobiety, i mężczyzn – nefesz, choć przekład na polski wygląda podobnie jak w 1,2: „Jeżeli ktoś (nefesz) chce złożyć Wiekuistemu ofiarę z pokarmów…” (2,1) jeszcze później pojawia się „zbór izraelski”, czyli cała społeczność ludu Izraela (4,13) – zgodnie z określeniem z Księgi Ezdrasza „mężczyźni, kobiety i dzieci” (10,1).

Nasze czytanie idzie jeszcze o krok dalej i jest to krok rewolucyjny – okazuje się bowiem, że przestępstwo popełnione przeciwko jakiemukolwiek członkowi społeczności jest w istocie przestępstwem przeciwko Bogu: „Jeżeli by kto zgrzeszył, a dopuścił się przeniewierstwa   przed Wiekuistym, tym, że zaparł się wobec bliźniego swego co do rzeczy sobie powierzonej albo wręczonej, albo mu wydartej, albo by ograbił bliźniego swego  […] rozgrzeszy go kapłan przed Wiekuistym, a odpuszczone mu będzie w każdej z tych wszystkich rzeczy, którą popełnił, zawiniwszy przez nią” (5, 20–26 wedle Cylkowa, 6, 2–7 w Biblii warszawskiej ).

Bella Szwarcman Czarnota

Zapraszamy do dyskusji:

 

Pray for Izrael

200w.gif

Am Israel Chai !

AKIVA EGER

Czytaj TUTAJ

2a.jpg

 

Ambasada Izraela w Polsce

ambas1 (2).jpg

Hebrajski w Gminie

Chetnych do nauki

prosimy o kontakt

hebr2.jpg

15-activity Jewish community of Poznan

15c.jpg

15-lat naszej Gminy

tora.jpg

IRENA SENDLER-KONCERT

sendler.jpg

Codzienna Miszna

rapoport.jpg

Tajemniczy świat Żydów YTtajemniczy.jpg

 

oraz na  Facebooku

JEWISH.pl

 jewish.jpg

EC CHAIM

ec-chaim.jpg

Shavei Polska

shavei.jpg

Zydowski Instytut Historyczny

zih.jpg

C I H

3a.jpg
wirtualny.jpg

TSKZ

tskz.jpg

POLIN

Wirtualny spacer po wystawie stałej

polin.jpg

mhzp_logo_new3755.jpg

Muzeum Galicja

galicja.jpg
fdzz.jpg

nissenbaum.jpg

Trzemeszno

logo.jpg+ lista nazwisk

Kulmhof am Ner

kulmhof1.jpg Kliknij obrazek

Shimon Peres Funeral

simon2.jpg

Copyright © 2008 by www.poznan.jewish.org.pl