Gmina żydowska

POLUB NAS :)

Nasz You Tube

Kliknij TUTAJ

KONTAKT

BIURO

Fundacja Synagoga Nowa

PIC 913955244

NOWE

POPULARNE

The National Library of Israel

Posen Library

KLIK

Kalendarz

Portal Chaim

Portal o Żydach, artystach i kulturze

Bar Micwa Ryana

Kliknij TUTAJ

Blog Leona Jedwabia z Australii

Moja podróz przez Holokaust

Koszerne produkty

Chabad

JUDAICA

Szalom TV

KOL POLIN

Archiwum

Fałszywe świadectwa cz. II

Edukacja..

W Sanhedrynie fałszywym świadkom groziła bardzo poważna kara za kłamstwo lub za zmowę, szczególnie, gdy oskarżonemu za popełniony czyn mogła zostać wymierzona kara śmierci (świadków musiało być – jak wiemy – co najmniej dwóch, a więc jeżeli OBAJ kłamali, to była to najprawdopodobniej ZMOWA, są to "świadkowie podstępni" - edim zomemim ).

We współczesnym europejskim prawie ktoś, kto kłamie w sądzie pod przysięgą, może być pociągnięty do odpowiedzialności wyłącznie za składanie nieprawdziwych zeznań i kara za takie przestępstwo nie jest zazwyczaj wysoka (np. w polskim prawie jest to kara pozbawienia wolności do lat trzech). Jednocześnie osoba FAŁSZYWIE OSKARŻANA narażona jest często na znacznie większy wyrok. Nie jest to sprawiedliwe.

Inaczej wygląda to w prawie żydowskim – ogłoszonym w Torze.

W Dewarim czytamy: „Jeżeli [zostanie udowodnione], że świadek jest świadkiem fałszywym, który świadczył fałszywie przeciw swojemu bratu, to uczynisz mu TAK SAMO, jak ON [podstępnie] ZAMIERZAŁ UCZYNIĆ swojemu bratu. I usuniesz zło spośród siebie. (…) Nie ulituj się nad [fałszywym świadkiem. Zapłaci swoim] życiem za [próbę odebrania] życia” (19, 18-21). Te wersety Tory stały się podstawą przykazania 523 według "Sefer hachinuch": „Uczynienia świadkom będącym w zmowie TEGO, CO CHCIELI UCZYNIĆ OSKARŻONEMU”.

Kara dla nich była identyczna z tą, jaką otrzymałby oskarżony przez nich człowiek, gdyby im uwierzono.

Traktat Talmudu (Makot) poświęcony temu zagadnieniu stwierdza, że jeżeli dwóch świadków składa fałszywe zeznania dotyczące nieistniejącego długu, to jeżeli oskarżają o np. 200 zuzim, każdy z nich zapłaci karę 100 zuzim, bo muszą podzielić się swoją winą.

Jak bardzo reguły te dążyły do sprawiedliwości udowadnia fakt, że gdy karą dla niewinnego miała być chłosta, fałszywym świadkom odmawiano prawa do dzielenia ich winy tak, jak było to w przypadku pieniędzy. Jeżeli oskarżony przez nich miał otrzymać np. trzydzieści uderzeń, to każdy z nich karany był 30 uderzeniami i liczba ta nie mogła być dzielona pomiędzy dwóch fałszywych (podstępnych) świadków. Uzasadnienie takiego prawa zwraca uwagę na fakt, że uderzenia trafiają w miejsca już bolące, a więc każde kolejne uderzenie jest bardziej bolesne od poprzedniego. Dlatego cierpienie ofiary fałszywych oskarżeń byłoby znacznie większe (gdyby została niesłusznie skazana) niż cierpienie kłamliwych świadków, jeżeli oni otrzymaliby tylko po piętnaście uderzeń. A to byłoby niesprawiedliwe.

(obraz: Sanhedryn w/g siedemnastowiecznej ryciny)

/Paweł Jędrzejewski, the 614 commandment/

Wstecz