Gmina żydowska

KONTAKT

BIURO

Kliknij TUTAJ

Wsparcie finansowe Gminy

Numery kont info

POLUB NAS :)

Nasz You Tube

NOWE

POPULARNE

The National Library of Israel

Posen Library

KLIK

Kalendarz

TSKZ

Portal Chaim

Portal o Żydach, artystach i kulturze

Bar Micwa Ryana

Kliknij TUTAJ

Blog Leona Jedwabia z Australii

Moja podróz przez Holokaust

Koszerne produkty

Chabad

Szalom TV

KOL POLIN

Archiwum

Fałszywe świadectwa cz. I

Czy przykazanie zakazujące składania fałszywego świadectwa odnosi się tylko do sytuacji oficjalnych, urzędowych, sądowych, czy także do zwykłych, codziennych?

Przykazanie to (Szemot 20:13) ma najważniejsze zastosowanie wówczas, gdy dotyczy spraw sądowych i innych sytuacji, w których od tego, czy człowiek zezna prawdziwie albo fałszywie, zależy los innego człowieka.

Zakaz ten odnosi się jednak również do wszystkich okoliczności, w których wyrażamy zdanie na czyjś temat w taki sposób, że ten, kto nas słucha, może zrozumieć, że mówimy prawdę, a my albo nie mówimy prawdy, albo wydaje nam się jedynie, że jest to prawda. Czasownik użyty w tekście hebrajskim "lo taane" oznacza bowiem nie tylko "nie zeznasz", "nie zaświadczysz", ale także "nie odpowiesz", "nie wygłosisz", "nie wyrazisz" [fałszywego świadectwa, zasłyszanej wiadomości, plotki] (Naftali Cwi Jehuda Berlin w Haamek Dawar).

Przykazanie to zakazuje więc także obmawiania innych, plotkowania (Sforno), a nawet powtarzania prawdziwych informacji dotyczących czyjegoś prywatnego życia, których jednak świadkiem się nie było.

Co ciekawe, fałszywe świadectwo to – w rozumieniu i tradycji judaizmu - nie tylko słowa wypowiedziane lub zapisane. Fałszywym świadectwem może być także nasze ZACHOWANIE. Jednocześnie fałszywe świadectwo to także potwierdzanie czegoś, co na pewno jest prawdą, ale czego nie byliśmy świadkiem.

W Talmudzie znajdujemy znakomitą ilustrację tych ważnych prawd na temat składania fałszywego świadectwa BEZ SŁÓW i w uczciwej sprawie.

Pewnego razu do ucznia zwrócił się jego nauczyciel: - Mam prośbę. Znasz mnie i wiesz dobrze, że nie skłamałbym nigdy dla własnej korzyści. Pożyczyłem 100 zuzim pewnemu człowiekowi, a on nie chce mi ich oddać. Dziś jest rozprawa w sądzie, a - jak wiesz – udowodnię prawdę tylko wtedy, gdy będę miał dwóch świadków. Mam jednego świadka, który widział, jak pożyczałem temu nieuczciwemu człowiekowi pieniądze. Proszę cię, abyś poszedł do sądu razem z tym świadkiem i tylko stanął obok niego. Nie musisz nic mówić, ani składać zeznań. Gdy dłużnik zauważy, że dwóch ludzi weszło razem do sądu, zrozumie, że to dwaj świadkowie i że prawda zostanie udowodniona, przestraszy się i na pewno przyzna się sam do winy.

Talmud (Szewuot 31a) nie ma wątpliwości, że gdyby uczeń zgodził się na prośbę nauczyciela, ZŁAMAŁBY przykazanie: „Nie będziesz [nie wolno ci] świadczyć (lo taane) przeciw bliźniemu jako fałszywy świadek”.

/Paweł Jędzrejewski - the 614 commandment/

Wstecz