że Ziemia Izraela jest ziemią świętą. Dlatego oddaje się różne dary ofiarne i dziesięciny wyłącznie z produktów, które rosną na Ziemi Izraela. Przez 2000 lat wygnania większość Żydów nie miała dużo okazji próbowania produktów z Ziemi Izraela. W związku z tym nie było świętowania Tu Bi-Szwat wśród zwykłych ludzi. Natomiast od powstania państwa Izrael, a w zasadzie rzeczy już od początku współczesnego masowego powrotu Żydów do Ziemi Izraela w 19-ym wieku, wróciła świadomość u zwykłych ludzi odnośnie świętowania Tu Bi-Szwat. W następującym artykule chciałbym przedstawić prawa związane z owocami i warzywami Ziemi Izraela. Temat jest jednak na tyle wielki, że ów artykuł będzie pierwszym z serii artykułów, które wszystkie będą poświęcone temu tematowi.

Źródło nakazu:
W Torze, w Księdze Bamidbar rozdział 15, wersety 18-21 jest napisane:
„Powiedz Izraelitom: Gdy przyjdziecie do ziemi, do którego was prowadzę, zanim zaczniecie jeść chleb ziemi, przyniesiecie wpierw dar szczególny dla Pana. Przyniesiecie w darze pierwociny ciasta, okrągły placek przyniesiecie jako szczególny dar klepiska. Będziecie składać pierwociny ciasta jako szczególny dar dla Pana przez [wszystkie] wasze pokolenia.”

Słowa „Gdy przyjdziecie do ziemi…” odnoszą się do podbicia i odzyskania Ziemi Izraela przez cały naród żydowski pod przywództwem Jehoszua, następca Mojżesza, około 3300 lat temu. To wskazałoby, że owe prawa są stosowane tylko, kiedy cały naród żydowski jest na Ziemi Izraela, jak w czasach Jehoszua. Natomiast Tora Ustna naucza nas, że również wystarcza obecność większości narodu izraelskiego na Ziemi Izraela, żeby owe prawa istniały. Tora Ustna również naucza, że Rabini stworzyli Prawo Rabinackie, które obowiązuje do darów ofiarnych i dziesięcin od owoców i warzyw na Ziemi Izraela nawet, jeśli większość narodu żydowskiego mieszka w diasporze.

Rabini chcieli, żeby naród w diasporze nie odzwyczaił się od przestrzegania praw związanych z Ziemią Izraela. Dlatego tworzyli pewne Prawa Rabinackie, które obowiązują do przestrzegania pewnych aspektów Prawa Tory nawet, jeśli pewne warunki dla ich obowiązku nie są obecne. Na przykład wyżej wymienione dary z ciasta.

Owe dary ofiarne, które odnoszą się do chleba, nazywają się w oryginale terumot. Również dary ofiarne z produktów (owoców i warzyw) z Ziemi Izraela są w Torze nazwane terumot. Majmonides wskazał na to połączenie, jako podstawa dla Halacha, która mówi, że obowiązek dawania terumot od produktów z Ziemi Izraela jest również uzależniony od procentu Żydów mieszkających na Ziemi Izraela w porównaniu z diasporą. Ponad 50% musi mieszkać na Ziemi Izraela, żeby te prawa obowiązywały.

Natomiast odnośnie produktów z Ziemi Izraela, Rabini wprowadzili takie same prawo jak wyżej wymienione odnośnie do chleba. Oddawanie terumot z produktów Ziemi Izraela jest obowiązujące nawet, jeśli ponad 50% narodu żydowskiego mieszka w diasporze. (Majmonides; Misznei Tora, Hilchot Terumot, rozdział 26, Halacha 1)

Ów temat odnośnie połączenia między Torą, Narodu Izraela i Ziemią Izraela uczy nas czegoś ważnego dotyczącego świata duchowego. Wszystkie dusze żydowskie są częścią jednej wielkiej duszy.

Tak jest zresztą również z innymi narodami, jak widzimy np. w Torze, kiedy nasz praojciec Jaakow bił się z aniołem. Tora naucza, że to był anioł narodu Eisawa. Innymi słowy, naród Eisawa ma również duszę narodową przedstawioną przez tego anioła. Anioł narodu żydowskiego jest Michael (Księga Daniela 10:13-21). Znaczenie takiej duszy narodowej jest większe odnośnie narodu żydowskiego niż odnośnie innych narodów. Sama Tora jest w pewnym sensie „uzależniona” od duszy narodu żydowskiego. Wyłącznie, kiedy wszystkie albo, co najmniej większa część duszy narodu żydowskiego wykonuje wolę Haszem odnośnie zamieszkania na Ziemi Izraela; tylko wtedy Tora „funkcjonuje” w pełni. Należy wyjaśnić:

Dla umożliwienia wypełnienia wszystkich przykazań Tory, następujące czynniki muszą być spełnione:
1. Cały albo większość narodu żydowskiego zamieszka na Ziemi Izraela według plemiennego podzielenia ziemi (zobacz w Księdze Jehoszua);
2. Odbudowanie Świątyni w Jerozolimie;
3. Odtworzenie Sanhedrynu z siedzibą na Górze Świątyni;
4. Namaszczenie króla z linii Dawida i Salomona.

Wypełnienie punktów 2-4 są skierowane do całego narodu. Czasami może być ciężko widzieć jak indywidualny człowiek może przyczynić się do osiągnięcia tych celów. Natomiast punkt nr 1 jest w rękach każdego człowieka narodu żydowskiego, który mieszka w diasporze. To nie jest łatwe do wykonania, ale jest to możliwe do osiągnięcia. Obyśmy wszyscy przyłożyli się do wykonania alija (emigracja do Ziemi Izraela).

Pozdrowienia z Jerozolimy,
Rabin Icchak Rapoport