Budynek bożnicy wybudowano w latach 1825–29. W miejsce dotychczasowej drewnianej postawiono okazałą synagogę, powiększając ją w latach osiemdziesiątych o babiniec.
Pieniądze na budynek do studiowania talmudu i dom modlitwy zwany bajt – ha – midraszem dał bogaty kupiec koniński Zalman Zander. Pierwotnie budynek stanowił bryłę na planie prostokąta. W 1883 roku do strony północnej na całej długości dobudowano dwukondygnacyjny element z przeznaczeniem na salę modlitw dla kobiet, a w części zachodniej przedsionek. Zespolone budynki połączyły dwa niezależne, kryte blachą dwuspadowe dachy. Sala główna niegdyś w całości dekorowana, obecnie ma zachowane pierwotne, w części zrekonstruowane malowidła na ścianie wschodniej i na czterech kolumnach. Malowidło przedstawia motyw arkad wspierających się na kolumnach. Kolebkowe sklepienie czterokierunkowe o różnych rozpiętościach wsparte jest na kolumnach, i tworzy jednoprzestrzenne wnętrze, które pierwotnie malowane było ornamentem zbliżonym do okuciowego. Obecnie wykonane jest z drzewa modrzewiowego. W ścianie wschodniej znajduje się szafa – arka hakodesz, w świątyni żydowskiej bardzo ozdobna, zasłaniana tkaniną (parochet) na przechowywanie rodałów – fragmenty Tory. Między kolumnami znajdowała się bima – almemor, miejsce czytania rodałów w czasie modlitw.
/wikipedia/
|