Pasma i supły tałesu są fizyczną prezentacją 613 micwotów Tory. Wedlu gematrii każda litera w alfabecie hebrajskim ma odpowiednią wartość liczbową. Liczbowe wartości pięciu liter składających się na hebrajskie słowo tzitzit sumują się do 600. Dodając osiem pasm i pięć supłów każdego frędzla, otrzymuje się sumę 613 (600+5+8=613).
Zwyczajowo cycesy nosi się widocznie zwisające poniżej pasa, a namacalne przypomnienie 613 micwot powinno wzmocnić nasze panowanie nad pokusami serca.
Noszenie cycesów jest oznaką żydowskiej dumy. Żydzi zawsze ubierali się w sposób, który odróżniał ich od ludzi z krajów, w których żyli. Nawet jeśli oznaczało to narażenie się na niebezpieczeństwo i dyskryminację.
W czasach starożytnych tałes miał dwa rodzaje pasm przymocowanych do rogów: z białej wełny (lub innego materiału, z którego uszyte było odzienie) i niebieskiej wełny. Ta niebieska wełna, znana jako techelet, była znakiem rozpoznawczym arystokracji i zgodnie z celem, do którego tałes używano, miała przypominać Żydom, że są oni członkami boskiego „królestwa kapłanów”.
Unikalny niebieski barwnik był robiony jako produkt uboczny ze śródziemnomorskiego ślimaka, znanego jako chilazon. Jednak w epoce talmudycznej, gdy centrum życia żydowskiego odsunęło się od Morza Śródziemnego, a techelet był mocno opodatkowany, a nawet zabroniony, stał się on bardzo rzadki, aż w końcu całkowicie zniknął z tałesu.
Tałes jest drapowany na ramionach jak peleryna, z dwoma rogami z przodu i dwoma z tyłu.
Technicznie rzecz biorąc, tałes powinien być noszony przez cały dzień, ale nie jest to praktyczne w dzisiejszym świecie. I tak powstała inna część garderoby: ubranie przypominające poncho, które nosi się pod normalną odzieżą przez cały dzień. Ta część odzieży znana jest powszechnie jako cyces, ale jest również określana jako arba kanfot („cztery rogi”) lub talit katan(„mały tałes”).
Tałes nadal nosi się podczas porannych modlitw (wraz z tefilinem, który żydowscy mężczyźni noszą w dni powszednie od 13 roku życia). Tałes jest noszony przez cały dzień w Jom Kippur, a w wielu społecznościach chazan (kantor) nosi go również podczas innych nabożeństw.
We wschodnioeuropejskich społecznościach aszkenazyjskich chłopcy nosili talit katan już w wieku trzech lat, a talit gadol, „duży tałes”, zaczynali nosić regularnie dopiero po ślubie.
Tradycyjnie, mężczyźni noszą tałes podczas porannych nabożeństw. W nieortodoksyjnych synagogach tałes nosi również wiele kobiet. W niektórych ortodoksyjnych kongregacjach tałes noszą tylko żonaci mężczyźni.
Większość synagog ma chusty modlitewne dostępne dla zwiedzających podczas nabożeństw. Jednak wiele osób woli kupować własny szal modlitewny.
Według Kabały, ​​tałes, którym się owijamy, jest metaforą nieskończonego transcendentnego boskiego światła, a frędzle to aluzja do immanentnego boskiego światła, które przenika i którym jest przesiąknięty każdy element kreacji. Nosząc talit gadol lub talit katan, Żyd wiąże te dwa elementy i urzeczywistnia je w swoim życiu.

Zródło:FŻP

Polskie tłumaczenie i redakcja Alex Wieseltier