POLUB NAS :)

facebook.jpg

Nasz You Tube

ytube.jpg

KONTAKT

BIURO

Fundacja Synagoga Nowa

PIC 913955244
2016-04-04_101608.jpg

The National Library of Israel

library1.jpg

Posen Library

KLIK library.jpg

Kalendarz

  calenda1.jpg

Bar Micwa Ryana

Kliknij TUTAJ rayan2.jpg

Blog Leona Jedwabia z Australii

Moja podróz przez Holokaust

jedwab2.jpg 

erec.jpg

Koszerne produkty

kosher4.jpg

 

Chabad

chabad.jpg
wikipardes.jpg

JUDAICA

magen_1.jpg

Szalom TV

szalomtv.jpg

KOL POLIN

Korban Pesach  Email
P E S A C H_.
pytanie: Kto mógł zabijać baranka paschalnego, gdy istniała jeszcze Świątynia w Jerozolimie?
odpowiedź :14 dnia miesiąca nisan po południu baranka (lub koziołka) pesachowego zabijać miała prawo każda rodzina przybyła do Świątyni, wystarczająco duża, aby go spożyć. Mniejsze rodziny łączyły się razem.
Baranek był składany w ofierze w Świątyni, przez kapłanów (to oni dokonywali fizycznego aktu zabicia baranka). Ten, kto dawał baranka na ofiarę, nie mógł posiadać chamecu. baranek był pieczony na rożnie i spożywany w nocy 15 nisan. Nie mógł składać ofiary (korban pesach) odstępca od wiary, sługa, nieobrzezany, nie-Żyd, Żyd w stanie nieczystości rytualnej.
 
Traktat talmudyczny Pesachim rozważa wnikliwie sposób przyrządzania pesachowego baranka (lub koziołka):
Baranek nie może być pieczony na węglach, bo Tora nakazuje piec go na ogniu. Do pieczenia nie wolno używać grilla (rusztu) ani metalowego rożna, bo rozgrzany metal - lepszy od drewna przewodnik ciepła - mógłby powodować, że stykające się z metalem mięso zaczęłoby się gotować. Dlatego baranek paschalny musiał być pieczony na rożnie drewnianym, odpowiedniej grubości. Rożen nie mógł być wykonany z drewna palmowego, bo zawiera ono dużo soku i znów powstawała obawa, że sok zacznie się gotować. Używano więc drewna krzaku granatu, które zawiera minimalną ilość soku.
 
Baranek był nabijany na rożen w klasyczny sposób: rożen przechodził przez pysk i odbyt zabitego zwierzęcia. Nogi baranka miały być, według rabina Josefa Galilejczyka, włożone do środka, ale rabin Akiwa nakazywał je rozciągać, odchylając mocno od tułowia, aby znów uniknąć ich gotowania się wewnątrz baranka.
Jednoroczny samiec był zabijany 14 dnia miesiąca nisan po południu i spożywany 15 nisan, po zachodzie słońca, czyli z rozpoczęciem się nowego dnia.
 
Baranek był zjadany z macą i gorzkimi ziołami.
Od czasów zburzenia Świątyni (70 rok n.e.) nie jada się już pesachowego baranka. Na stole sederowym symbolizuje go zeroa.
Baranka składało się w ofierze, ponieważ nakazuje to Tora (Szemot 12, 3-11), na pamiątkę wydarzeń z 14 nisan na 15 nisan – dnia, w którym Żydzi wyszli z Egiptu, z niewoli. O tej porze Żydzi spełniali polecenie Boga: „Niech wezmą z krwi [jagnięcia] i nałożą na obie strony odrzwi i na nadproże w domach, gdzie będą jedli” (Szemot 12, 7) i „Tej nocy objawię się w ziemi egipskiej i zabiję każde pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka po zwierzę. (…) A krew będzie dla was znakiem na domach, w których jesteście. Zobaczę tę krew i [oszczędzę was], omijając was. I nie będzie u was śmiertelnej plagi, gdy uderzę ziemię egipską. Ten dzień będzie dla was pamiątką. Będziecie go obchodzić jako święto dla Boga” (Szemot 12, 12–14). Właśnie dla upamiętnienia tego przełomowego wydarzenia miała być składana ofiara (korban pesach).
 
Dlaczego natomiast w ogóle wybrany został na ofiarę pesachową jednoroczny samiec owcy lub kozy?
Z pewnością dlatego, że młody samiec tych zwierząt był tradycyjnym zwierzęciem ofiarnym. Zarazem był on w pasterskiej kulturze ludu Jisraela obiektem pożądania, symbolem powodzenia, zamożności, nawet bogactwa. Midrasz przedstawia jednak bardziej szczegółowe uzasadnienie. Złożenie jagnięcia w ofierze i skropienie jego krwią nadproży drzwi w domach Żydów było ich manifestacją skierowana przeciw Egiptowi i jednocześnie wyrazem ufności w Boga. Bóg nakazał bowiem Żydom przygotowanie jagnięcia już w dniu 10 nisan: „Dziesiątego [dnia] tego miesiąca niech wezmą sobie – każdy człowiek – jagnię dla rodziny, jagnię dla domu” (Szemot 12, 3), a zabicie go dopiero 14 nisan po południu. Oznacza to, że nagle pojawiły się i przez cztery dni przebywały w domach wszystkich synów Jisraela jednoroczne samce owiec lub kóz. Żydzi odczuwali ogromne obawy, jak zareagują na to Egipcjanie.
Dlaczego?
Bo jagnię było przecież w Egipcie zwierzęciem czczonym. Masowe przeznaczenie jagniąt na ofiarę było więc przedsięwzięciem ryzykownym. Midrasz opisuje, że z kolei Egipcjanie nie mogli uwierzyć własnym oczom, a niektórzy z nich mdleli z oburzenia, widząc jagnięta na powrozach w domach Żydów. Zarazem te działania odczytali Egipcjanie jako dowód niezwykłej determinacji i odwagi Żydów oraz ich wierności rozkazowi Boga. I wywołało to u nich strach. Egipscy pierworodni, dowiedziawszy się także w dzień 10 nisan, że za cztery dni i jagnięta, i oni sami mają ponieść śmierć, domagali się od swoich rodziców wyrażenia zgody na opuszczenie Egiptu przez Żydów.
 
Raw Bachja pisze, że właśnie publiczne złożenie w ofierze zwierzęcia uznawanego przez Egipcjan za święte oraz ostentacyjne oznaczenie własnych drzwi jego krwią, było dowodem na stanowczość i wiarę Żydów. To nie krew na nadprożach i framugach drzwi – uważa rabin Bachja – ale te cechy ich postępowania ochroniły Żydów od ostatniej plagi.
 
/the 614 commandment/
 

Pray for Izrael

200w.gif

Am Israel Chai !

AKIVA EGER

Czytaj TUTAJ

2a.jpg

 

Ambasada Izraela w Polsce

ambas1 (2).jpg

Hebrajski w Gminie

Chetnych do nauki

prosimy o kontakt

hebr2.jpg

15-activity Jewish community of Poznan

15c.jpg

15-lat naszej Gminy

tora.jpg

IRENA SENDLER-KONCERT

sendler.jpg

Codzienna Miszna

rapoport.jpg

Tajemniczy świat Żydów YTtajemniczy.jpg

 

oraz na  Facebooku

JEWISH.pl

 jewish.jpg

EC CHAIM

ec-chaim.jpg

Shavei Polska

shavei.jpg

Zydowski Instytut Historyczny

zih.jpg

C I H

3a.jpg
wirtualny.jpg

TSKZ

tskz.jpg

POLIN

Wirtualny spacer po wystawie stałej

polin.jpg

mhzp_logo_new3755.jpg

Muzeum Galicja

galicja.jpg
fdzz.jpg

nissenbaum.jpg

Trzemeszno

logo.jpg+ lista nazwisk

Kulmhof am Ner

kulmhof1.jpg Kliknij obrazek

Shimon Peres Funeral

simon2.jpg

Copyright © 2008 by www.poznan.jewish.org.pl