W święto Purim Żyd ma obowiązek wypełnić cztery micwy:

1. Dwukrotne wysłuchanie Megilat Ester - Księgi Estery - odczytanej po hebrajsku z koszernego zwoju, raz wieczorem, a drugi raz za dnia. Przykazanie to obowiązuje tak samo mężczyzn, jak i kobiety - mimo że jest to przykazanie określone czasem, z których zazwyczaj kobiety są zwolnione. Jednak zagrożenie śmiercią było takie same dla wszystkich - stąd także kobiety mają obowiązek wysłuchać historii z Księgi Estery.

Przed rozpoczęciem czytania Megili czytający wypowiada trzy błogosławieństwa - od tej chwili, aż do zakończenia czytania i wypowiedzenia błogosławieństw końcowych - należy się powstrzymać od mówienia. Ostatnim z trzech błogosławieństw mówionych przed czytaniem Megili jest szehechejanu, które mówimy, gdy mamy okazję wypełnić jakąś micwę po raz pierwszy od dłuższego czasu (tutaj - od roku).

Istnieje powszechny zwyczaj, aby w trakcie czytania - za każdym razem, gdy wypowiadane jest imię Hamana - czynić wielki hałas, aby "wymazać" imię tego niegodziwca. Często służą do tego różnego typu kołatki - gragery - lub też własne nogi i ręce. Należy jednak być ostrożnym, żeby nie zagłuszać czytanego tekstu - zazwyczaj czytający robi przerwę, by zgromadzeni mogli się wyszumieć :-), potem należy się jednak uciszyć i dalej słuchać w skupieniu. Aaa - i uważajcie na "hamelech" - zaczyna się łudząco podobnie, ale to "król", nie Haman... ;-)

2. Matanot leewionim - czyli cedaka (najlepiej - pieniądze) - każdy Żyd (kobieta i mężczyzna) jest zobowiązany podarować sumę wystarczającą na zakup dwóch posiłków dla dwóch biednych Żydów. Należy ją dać lub sprawić, aby była dostarczona (przez szelijacha - pośrednika) w dniu Purim.

W zorganizowanych społecznościach często zajmuje się tym Gabaj (co jest jego pierwotną funkcją) - zbiera pieniądze przed Purim, a w samym dniu Purim - jego zadaniem jest znaleźć biednego, czy biednych i dać im te pieniądze.

3. Szalach manot - wysyłanie podarków dla przyjaciół - a przynajmniej jednego przyjaciela (żydowskiego). Podarek ma być żywnościowy, składać się z przynajmniej dwóch różnych halachicznie gatunków jedzenia, czyli np. mezonot (jakieś ciastka) haadama (owoce ziemi - banan, marchewka), haec (owoce drzew - jabłka, pomarańcze...), pri hagafen (wino, sok z winogron), szehakol (wszystko inne - cukierki, napoje, alkohol inny niż wino...). Lechem - czyli chleba, raczej się nie daje. Podarunek tradycyjnie dostarcza się nie bezpośrednio, ale przez posłańca (szelijacha) i również w dniu Purim. Trzeba zachować proporcje pomiędzy cedaką dla biednych a podarunkami dla przyjaciół (oczywiście by nie zaniedbać biednych).

4. Seuda Purimowa, czyli świąteczny posiłek zakrapiany alkoholem - jeśli ma to być zaliczone jako Purimowa micwa powinna mieć miejsce także za dnia. Wieczorem oczywiście można zrobić wystawną kolację - lecz nie ma takiego obowiązku. Częścią seudy jest picie alkoholu - zaleca się, aby pić tak długo, aż nie będzie się w stanie rozróżnić między "Błogosławiony Mordechaj" (Baruch Mordechaj) a "Przeklęty Haman" (Arur Haman). Ma nam to przypominać o cudach Purimowych - wszystkie one miały związek z winem. Jest to bardzo wyjątkowa micwa, gdyż zazwyczaj halacha (żydowskie prawo) zaleca wstrzemięźliwość - nadużywanie alkoholu może prowadzić do grzechu. Przyjęło się, że należy wypić więcej, niż się pije zazwyczaj.

Najważniejsze, aby pić z intencją wypełniania micwy - a nie dla samego picia. Należy także pamiętać, że picie alkoholu - nawet w tym dniu - nie zwalnia od odpowiedzialności za własne czyny, ani od obowiązku wypełniania innych micwot - stąd, jeśli picie alkoholu źle wpływa na nasz organizm, należy nie pić, lub bardzo się ograniczyć. Nigdy nie wolno dopuścić do utraty kontroli nad własnymi czynami

.

Rochel Joanna Czopnik
Robert Dow Więckowski