Dr Agnieszka Jagodzińska - adiunkt w Zakładzie Studiów Żydowskich Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie prowadzi badania dotyczące historii i kultury polskich Żydów w XIX wieku, w swojej książce „Pomiędzy. Akulturacja Żydów Warszawy w drugiej połowie XIX wieku”, o której recenzenci zaraz po jej ukazaniu się pisali , że „[...}przekonująco dowiodła, iż nawet tym, którzy najgoręcej starali się wtopić w polską inteligencję, przeważnie nie udawało się pokonać niewidzialnej bariery i przynajmniej przed 1939 r. pozostali oni narodem "pomiędzy", obcym dla obydwu stron.” - dokonała pracy niezwykle mozolnej, opartej na wnikliwym badaniu dokumentów wielu bibliotek, archiwów i muzeów. Jest to praca naukowa, ale jest też praca przejmująco wskrzeszająca przeszłość.Rozdział I otwiera cytat:

Nie jak Samson ongi wobec gnębiących go
Filistynów, ale jak Ruta do chcącej ją opuścić
Noemi, wołamy do ogółu śród którego żyjemy:
„Twój naród jest moim narodem, gdzie ty
pójdziesz, tam i ja pójdę, gdzie ty będziesz
żył, tam i ja będę żył, a gdzie ty umrzesz tam
i ja pragnę umrzeć”.

J.J, Izr. (1885) 11, s 82

Tenże rozdział zawiera dalej przypomnienie:

[...] najstarsze skupisko Żydów w Warszawie istniało przy tzw. ulicy Żydowskiej (Platea Judeorum). Rozciągała się ona nieopodal murów w północno-zachodniej części miasta. Liczyła 65 m długości i 4,70 m szerokości. Tak pisze o niej Ignacy Schiper: „Rozpoczynała się przy dzisiejszych numerach 5 i 7 ulicy Wąski Dunaj, stąd biegła do nr 1 obecnej ulicy Rycerskiej i zajmowała numery nieparzyste od nr 33 do nr 47 ulicy Piwnej aż do ulicy Piekarskiej. Obok nazwy ulica żydowska spotyka się w źródłach także nazwę Duni, czyli Dunaj, która to nazwa częściowo pokrywa się z istniejącą po dziś dzień ulicą Starego Miasta – Dunajem”.

W średniowiecznej strukturze prawnej Żydzi funkcjonowali w zasadzie jako odrębny stan, co nie pozostawało bez wpływu na ich losy w późniejszych stuleciach. [...]

A dalej ... daty, nazwiska, zdjęcia, ryciny, dokumenty, inskrypcje... Książka stanowi oryginalne i nowatorskie studium akulturacji, dokumentuje przemiany stroju, języka, imion oraz nazwisk Żydów Warszawy w drugiej połowie XIX wieku. Autorka zestawia ze sobą deklarowane i rzeczywiste formy tego procesu, kreśli ideologiczny portret grupy Polaków wyznania mojżeszowego, żyjących pomiędzy polskością a żydowskością. Pokazuje, w jaki sposób owo kulturowe „pomiędzy” staje się wyznacznikiem ich nowej tożsamości.

Książka otrzymała wyróżnienie Narodowego Centrum Kultury, otrzymała też na organizowanych przez Wydawnictwo Naukowe UAM w Poznaniu w październiku br. XIII Dniach Książki Naukowej nagrodę w Konkursie na „Najlepszą książkę akademicką 2008 roku”.