Lag baOmer - w roku 2016 zaczyna się z zachodem słońca w środę, 25 maja,
a kończy o zmroku w czwartek, 26 maja. Lag baOmer, według tradycji,
upamiętnia koniec tajemniczej zarazy, jaka panowała wśród uczniów
rabiego Akiwy (II wiek n.e.). Można mieć jednak wątpliwości, czy
rzeczywiście była to epidemia. Talmud (Jewamot 62, 2) podaje bowiem, że
dwadzieścia cztery tysiące uczniów rabiego Akiwy zmarło, ponieważ „nie
okazywali sobie wzajemnie szacunku”.
Inne interpretacje wskazują na
fakt, że rabi Akiwa poparł powstanie przeciw Rzymianom (134-135 rok
n.e.), któremu przewodził Szimon Bar Kochba. Wśród powstańców znajdowało
się wielu uczniów Akiwy. Być może więc „zaraza” symbolizowała Rzymian, a
Lag baOmer był dniem jakiegoś militarnego zwycięstwa, jakiejś wygranej
bitwy? Fakt, że zwyczajową zabawą dzieci w Lag baOmer jest strzelanie z
łuku, sugerowałby prawdziwość tych hipotez. Dzień ten jest również
tradycyjnie uważany za rocznicę śmierci (jorcajt) słynnego rabiego
Szimona bar Jochaja – kabalisty, któremu przypisuje się autorstwo
Zoharu.
Jest to święto radosne. Przestają na ten dzień obowiązywać
zakazy ograniczające wiele czynności w okresie „liczenia omeru”. Jest to
dzień wypraw za miasto, zabaw w parku, lesie lub na łąkach. W Izraelu
tego dnia nie ma normalnych zajęć szkolnych. Dzieci idą z nauczycielami w
teren – zabierając łuki i piłki. Bardzo popularne jest również
rozpalanie ognisk.
W Meronie – miejscu, w którym pochowany jest rabi
Szimon bar Jochaj i jego syn Elazar bar Szimon, tysiące Żydów spotykają
się, aby obchodzić jorcajt (na zdjęciu). Od czasów rabina Jicchaka
Lurii (XVI wiek), istnieje zwyczaj urządzania wtedy postrzyżyn
trzyletnich chłopców. Towarzyszą temu śpiewy i picie wina. Lag baOmer to
również tradycyjny dzień ślubów, które z zasady nie odbywają się w
okresie „liczenia omeru” (z nielicznymi wyjątkami).
Więcej na temat TUTAJ
|