1) „I dotarł [Jaakow] na miejsce” (Rdz 28:11). Słowo wa-jifga oznacza dosłownie „zderzył się boleśnie”, „uderzył”. Bezokolicznik lifgoa znaczy „uderzyć, zranić, zadać ból”, a znany z współczesnych gazet izraelskich1 rzeczownik odczasownikowy pigua to „zamach terrorystyczny”. Widzimy zatem, że Jaakow poznał, że jest to „uderzająco” niezwykłe miejsce, i że czeka go nie byle jaka, przejmująca, inicjacyjna próba.

2) Pada wyrażenie bamakom, „TO MIEJSCE”. Jaakow wiedział, że właśnie tam ma odbyć się coś ważnego. Rzecz dzieje się o zachodzie słońca, kiedy to (tak samo jak o wschodzie) moc prorocka jest najsilniejsza. Podobnie jak w przypadku transu prorockiego Awrahama w analogicznych okolicznościach (Rdz 15:12 „Zdarzyło się w czasie zachodu słońca, że zapadł Awram w głęboki trans i przerażenie wielkiej ciemności opadło na niego, itd.”), Jaakow przygotował się do snu, który miał być snem niezwykłym.

3) Miejsce, gdzie Jaakow doznał wizji wstępujących i zstępujących po kosmicznej drabinie aniołów, nazywało się pierwotnie Luz. Komentarze podają, że całe widzenie miało miejsce w ciele Jaakowa, drabiną był jego kręgosłup, aniołami – moce krążące między jego głową a ostatnią kością w kręgosłupie. Bowiem luz to nazwa kości znajdującej się u nasady kręgosłupa (ostatniej) lub łączącej się z czaszką (pierwszej) – zdania są tu podzielone2 .

4) „Obudził się Jaakow” (Rdz 28:16) – termin wa-jikac ma gematrię 216. To samo słowo pada przy okazji snu faraona (Rdz 41:7) o krowach wychodzących z Nilu (dosł. „rzeka”, termin, jaki tam pada: ha-jeor również ma gematrię 216). Liczba 216 nawiązuje do Imienia 72, zwanego też Imieniem Objaśnionym. Składa się ono z 72 trójliterowych złożeń (72 x 3 = 216) w oparciu o rekombinację zbioru liter z trzech wersów z Tory (Wj14:19-21), z których każdy zawiera dokładnie 72 litery. Imię to posiada moc wywoływania stanu widzenia prorockiego – w czasach istnienia świątyni jego wypowiadanie praktykowali prorocy i arcykapłan, w późniejszych okresach byli to chasydzi aszkenazyjscy (jak żyjący w XII wieku r. Eleazar z Wormacji) czy kabaliści (jak żyjący w XIII wieku r. Awraham Abulafia).

5) Rzekł Jaakow: „Zaiste JHWH jest w TYM MIEJSCU, a ja nie wiedziałem” (Rdz 28:16). Nie znaczy to, że Jaakow nie dostrzegł niezwykłości miejsca i nie przeczuwał, że moc wizji ma na niego zstąpić. Jaakow po przejmującym śnie pojął jednak, że istnieje realna łączność między Imieniem JHWH w jego aspekcie nieskończoności, a możliwością uobecnie się Imienia w świecie skończonym. Aluzją do tego procesu była wizja „zstępujących i wstępujących aniołów”, wizja zachodząca w jego własnym ciele. Słowo Makom, „Miejsce” również jest jednym z Imion, stanowi bowiem niejako „sprowadzenie nieskończoności w przestrzeń skończoną” Imienia JHWH, jak pokazuje poniższy dowód matematyczny:

NIESKOŃCZONOŚĆ:

JHWH = 26 = 10 + 5 + 6 + 5

SPROWADZENIE NIESKOŃCZONOŚCI W PRZESTRZEŃ SKOŃCZONĄ:

MAKOM = 186 = 102 + 52 + 62 + 52

Arje Krawczyk

8 grudnia 2016