Parszat Weetchanan. Poszukiwanie i odnalezienie Boga. |
Parszat Weetchanan. Rabin Avi Baumol .Szabat Szalom !
Gdy panują ciemności, pojawia się nadzieja. Gdy ktoś popada
w głębiny grzechu, światło go odnajdzie i poprowadzi ku odkupieniu. To w
zasadzie wydaje się nieprawdopodobne, bo doświadczenie często przekonuje nas o
czymś zupełnie innym .
Jednakże Mojżesz pociesza swój lud, mówiąc, że nawet w najciemniejszej chwili, którą sami stworzyli - a może właśnie szczególnie wówczas – zaczyna się odkupienie. Jeremiasz trafnie prorokuje to przesłanie: “z dala Bóg ukazał mi się …” (31: 2). Tu Jeremiasz wypowiada się jak echo Paraszy Weetchanan, którą ZAWSZE czytamy w Szabat po Tisza Be-Aw: “A stamtąd (miejsca grzechu i wyobcowania ) będziesz szukać Boga i Go znajdziesz, ponieważ szukałeś Go z całego serca i duszy swojej” (Dwarim 1:29). Po zniszczeniu drugiej świątyni, kiedy Żydzi zostali rozproszeni i już nie było centralnego miejsca kultu, które jednoczyłoby Żydów, w tej wielkiej ciemności pojawiła się Tora SzeBeAlPe (Miszna i Gemara) i pocieszała naród. Miszna i Talmud stały się wehikułem, dzięki któremu Żydzi z różnych krajów trzymali się tradycji i pozostali razem. Na wygnaniu, gdy Żydzi byli prześladowani i wyrzucani z jednego kraju do drugiego, wśród tej rozpaczy – synagogi, miejsca studiów Tory i Talmudu – były kotwicami, które podtrzymały i wspierały Żydów gdziekolwiek oni dotarli.
Gdy w XIX wieku w Europie pojawiła się asymilacja, która była najgorszą chorobą zagrażającą duchowości żydowskiej, skąd przyszła nadzieja? Od najbardziej niespodziewanego bohatera żydowskiegoPojawia się Teodor Herzl, ze swoją wizją nowoczesnego państwa Izrael. Początkowo był sławny jako świecki, elitarny Żyd i dziennikarz zupełnie odsunięty od judaizmu i jego narodowych aspiracji. Dorastając w Wiedniu, odszedł od wiedeńskiej społeczności żydowskiej i całkowicie zasymilował się w społeczeństwie świeckim. Koniec XVIII w Europie wraz z okresem oświecenia, odbudową i emancypacją polityczną, stworzył XIX-wieczną Europę, w której Żydzi cieszyli się największą od tysiącleci swobodą.
Żydzi zaczęli nazywać siebie “obywatelami francuskimi wyznania Mojżeszowego”, a ich związek z tradycją coraz bardziej się wyślizgiwał. W 1894 roku, gdy francuscy Żydzi mieli być częścią społecznej elity, zasymilowany kapitan armii żydowskiej Alfred Dreyfus został oskarżony o zdradę i skazany na dożywocie. Sprawa Dreyfusa wskazywała na intensywny antysemityzm we Francji i jednocześnie ponownie publicznie oczerniała rozdarty już i w części zasymilowany lud Żydowski.
Właśnie w tym ciemnym miejscu i momencie pojawił się Herzl. “Z powodu sprawy Dreyfusa stałem się syjonistą” -powiedział Herzl, a od tego momentu historia się odmieniła i wkroczyła na trajektorię do powstania przyszłego państwa Izrael. Nawet po spustoszeniu i w chwili wielkiej rozpaczy, w której panuje ciemność, Mojżesz daje swojemu ludowi przesłanie o nadziei i odkupieniu, które opiera się na naszej wrodzonej żydowskiej umiejętności podniesienia się po upadku i ponownego poszukiwania Boga. Szukamy tej jednej siły życiowej, która zjednoczy nasz lud i przyniesie odkupienie. Tora, Halacha, wspólnota, oraz w szczególności Erec Izrael, wszystko to reprezentuje różne formy, w jakich Bóg pocieszenia swój lud, nawet w najtrudniejszych chwilach. |
Copyright © 2008 by www.poznan.jewish.org.pl