Dlaczego właśnie Misznajot?

Tam [w Jerozolimie] udasz się do kapłanów-lewitów i do sędziego, który w tych dniach będzie sprawował urząd. Poradzisz się, oni ci dadzą rozstrzygnięcie. Zastosujesz się do orzeczenia, jakie ci wydadzą w miejscu, które sobie obierze Pan, i pilnie wykonasz wszystko, o czym cię pouczą. Postąpisz ściśle według ich pouczenia i według ich rozstrzygnięcia, jakie ci dadzą, nie zbaczając ani na prawo, ani na lewo od ich orzeczenia.” (Dwarim 17:9-11)

Gemara w Masechet Szabat (23) rozważa źródło odmawiania błogosławieństwa przed zapaleniem świec chanukowych. Istotnie jest to rozstrzygnięcie rabiniczne. Dlaczego zatem mówi się: Haszem, „który uświęcił nas swoimi przykazaniami i nakazał nam...”
w obliczu micwy dotyczącej Chanuki, o której nie jest wspomniane w Torze?  Raw Avya  cytuje wers z Księgi Dewarim (17:11): “lo tasur min hadavar asher yagidu lecha yamin usmol” (“nie zbaczając ani na prawo, ani na lewo od ich orzeczenia”), zakazujący nam wychylania się poza opinie najwyższych autorytetów rabinicznych. Rambam w wielu miejscach (wstęp do Miszne Tora itd.) orzeka, że jednostka, która dopuściła się naruszenia przykazania rabinicznego, pogwałciła również biblijny zakaz “lo tasur”  („nie zbaczaj”). Dla przypomnienia: Miszna („powtarzanie”, lub „uczyć się i utrwalać”) jest głównym dziełem judaizmu rabinicznego i pierwszą znaczącą pisemną redakcją utsnych przekazów żydowskich, nazywanych „Torah she beal pe” (Tora Ustna). Była ona przedmiotem debat mędrców rabinicznych w I i II w.

Gdy Rabi Jom Tow Lipman Heller ukończył swoje najsłynniejsze dzieło zatytułowane „ Tosafot Jom Tow” – dodatkowe komentarze i objaśnienia Misznajot, które stały się nieodłącznym elementem niemalże wszystkich wydanych od tamtego czasu ksiąg zawierających owe Misznajot – zorganizował Siyum. Siyum – „ukończenie” – oznacza ukończenie rozdziału studiów nad Torą, księgi Miszny, Talmudu itd., po kórym zwykle nastęuje seudat micwa (uroczysty posiłek). W trakcie tego wydarzenia wygłosił on specjalne przemówienie, odnoszące się naturalnie do jego prac nad Miszną. Opowiedział wówczas zebranym, jak został zapytany przez swojego mistrza, rabiego Liwę z Pragi (znanego jako Mahara”l) o powód, dla którego ze względu na zmarłą osobę istnieje minchag (zwyczaj) studiowania Misznajot, a nie studiowania innych części Tory.  

Rabi Jom Tov odpowiedział: słowo MISZNA składa się z tych samych liter, co słowo NESZAMA (dusza): mem, szin, nun, hej - chcąc powiedzieć nam, że istnieje między nimi ukryty związek.

Na czym polega ów związek?
Tora Szebichtaw (Tora Pisana) została ułożona i podarowana nam przez B-ga. Tora Szebeal Pe (Tora Ustna) została napisana przez istoty ludzkie, przez dusze. Tora Szebichtaw potwierdza  wieczność B-ga i jego dzieł. Tora Szebeal Pe świadczy o wieczności naszych dusz i ich dokonań. Z tego powodu trudno znaleźć w Tora Szebichtaw zwroty dotyczące Olam Haba (Przyszłego Świata) i Mesjasza- spraw, które muszą zostać dokonane poprzez Tikun pochodzący z Tory Ustnej.

Wiele pokoleń wstecz istniały w Izraelu grupy nazywane Saduceuszami (Tzdokim)
i Baitosim, które w zupełności odrzucały koncepcję Tory Ustnej. Jednocześnie nie przyjmują one wiary w Mesjasza, w techijat hametim (ożywienie umarłych) i Przyszły Świat, gdyż źródłem wszystkich tych wierzeń jest Tora Szebeal Pe.

Z tego powodu – kontynuuje Rabi Jom Tow - studiujemy Misznajot przez wzgląd na osobę, która odeszła – by powiedzieć bliskim, iż ich żałoba nie będzie wieczna, że ich krewny jest nieżywy tylko tymczasowo, że ożyje niebawem, gdy przyjdzie Mesjasz. 

Mój Rabi, wielki Mahara”l – dodaje Rabi Jom Tow – pokiwał głową zgadzając się z moimi słowami.

Można jeszcze dodać, że z tego powodu, oraz by zagwarantować, że metoda zadziała jak należy, Ar”i (Rabi Icchak Luria) zaleca, abyśmy studiowali każdego dnia 18 rozdziałów Misznajot.