POLUB NAS :)

facebook.jpg

Nasz You Tube

ytube.jpg

KONTAKT

BIURO

Fundacja Synagoga Nowa

PIC 913955244
2016-04-04_101608.jpg

The National Library of Israel

library1.jpg

Posen Library

KLIK library.jpg

Kalendarz

  calenda1.jpg

Bar Micwa Ryana

Kliknij TUTAJ rayan2.jpg

Blog Leona Jedwabia z Australii

Moja podróz przez Holokaust

jedwab2.jpg 

erec.jpg

Koszerne produkty

kosher4.jpg

 

Chabad

chabad.jpg
wikipardes.jpg

JUDAICA

magen_1.jpg

Szalom TV

szalomtv.jpg

KOL POLIN

Parszat Szmot  Email
05.01.2018.
Szabat -Piatek 5 stycznia.2018 zapalenie świec dla Poznania 15:36. Zakonczenie - sobota 6.01.18 - 16:55
Narzekający Hebrajczycy i przywódca, który musi ich zadowalać.
Rzekli do Mojżesza: «Czyż brakowało grobów w Egipcie, że nas tu przyprowadziłeś, abyśmy pomarli na pustyni? Cóż za usługę wyświadczyłeś nam przez to, że wyprowadziłeś nas z Egiptu? „Czyż nie mówiliśmy ci wyraźnie w Egipcie: Zostaw nas w spokoju, chcemy służyć Egipcjanom. 

 

Lepiej bowiem nam było służyć im, niż umierać na tej pustyni”. (Szmot 14:11-12)

Maruderzy pojawiają się w najmniej dogodnym dla przywódcy czasie. Zajmując się ucieczką na pustynię oraz narodem byłych niewolników w dodatku posiadając jedynie nie do końca jasny przekaz od Boga, Mojżesz musi się zmierzyć z grupą cyników, którzy szemrają z satysfakcją: “A nie mówiliśmy!”

 

Więc kim są ci oponenci? Skąd się wzięli na Pustyni? Tora nas nie informuje, kiedy to dokładnie  przepowiadali, „że lepiej być żywym niewolnikiem w Egipcie niż martwym wolnym człowiekiem na pustyni”?

Komentatorzy wyjaśniają, kiedy pojawiają się słowa oporu. Ich zdaniem te sceptyczne słowa padły już na samym początku procesu odkupienia, na długo przed tym, gdy Bóg objawił swoje cuda i zanim doznano jego obecności w Egipcie.

 

„Niechaj wejrzy Pan na was i osądzi, gdyż naraziliście nas na niesławę u faraona i jego dworzan. Wy to podaliście miecz w ich rękę, aby nas zabijali” (Szmot 5:21) – (Midrasz, Raszi, Targum Yonatan, Haamek Dawar …)

„I nie wysłuchali Mojżesza ponieważ byli niecierpliwi i zajęci ciężką pracą” (6: 9)- (Ibn Ezra, Daat Mikra)

 

Dziwne jest, że te dwie odmienne opozycyjne wobec Mojżesza frakcje pojawiają się już na samym początku opowieści i to zaledwie 12 wersetów jedna od drugiej. Następnie ta pierwsza frakcja atakuje Mojżesza pod koniec Paraszy Szmot, a druga frakcja Dzieci Izraela odrzuca wybawienie na początku paraszy Bo.

Po pierwszym sprzeciwie w obozie Hebrajczyków, gdy Mojżesz otrzymuje odpowiedź i instrukcje od samego Boga a następnie przekazuje ją ludowi, lud nadal nie jest w stanie go usłyszeć?? Mojżesz ponownie zwraca się do Boga i otrzymuje kolejne wskazówki…i tak dalej. Jak to podkreśla Ramban, zawsze były obecne frakcje jawnie sprzeciwiające się

 

Mojżeszowi (Szemot 14:10). Można wyróżnić co najmniej dwa obozy, dwa głosy sprzeciwu.

W początkowych etapach odkupienia, kiedy Bóg Hebrajczyków był jedynie słabym wspomnieniem zagłuszonym przez ciężką pracę i ofiarę, powstały dwie odmienne frakcje sprzeciwiające się temu nowemu Mesjaszowi: frakcja filozofów i frakcja niewolników. Niewolnicy  po prostu nie mogli wyobrazić sobie końca swojego nieustającego cierpienia. Mojżesz przyniósł słowa, a nie działanie; w dodatku w praktyce, to jego niby imponujące wejście do pałacu faraona, zakończyło się surowszymi przepisami i większymi nałogami. Zatem wszystko, co potem Mojżesz miał do powiedzenia padało na nieżyczliwy i głuchy grunt.

 

Mniej więcej w tym samym czasie gdy niewolnik borykał się z pojęciem wolności, kolejna grupa niezidentyfikowanych ludzi odrzuciła Mojżesza ale już nie z powodów fizycznych, praktycznych i emocjonalnym, lecz na gruncie filozoficznym i teologicznym. Owszem oni z pewnością wierzyli w Boga Hebrajczyków, Boga Abrahama, Izaaka i Jakuba – ale co to miało wspólnego z tym egipskim księciem, który się przypętał i uznał siebie za proroka i przewodnika? Po co wyprowadzać ludzi z Egiptu skoro obecne życie da się znieść i na pewno poprawi się w przyszłości?

Odrzucenie nowej drogi pojawia się tu w pacyfistycznej wersji wraz z teologicznym argumentem: “Niech Bóg przyjdzie i nas osądzi. Was, którzy jesteście zwolennikami buntu, oporu i “wolności” (to znaczy podróżowania przez niezamieszkaną pustynię) i Nas, którzy wierzymy w egipską suwerenność, jesteśmy instrumentem faraona; budujemy, przestrzegamy jego prawa, dlaczego mielibyśmy się buntować? Czy to jest naprawdę czas na nadejście odkupienia?” – pytali.

Jak Mojżesz reaguje na te radykalne i odmienne zarzuty? Najpierw się modli. Jego modlitwa nie jest jednak łagodna, jego ludzie cierpią; zamiast tego krzyczy do Boga. Rzuca wyzwanie Bogu, aby ten dał mu narzędzia, które zapewnią wybawienie.

 

A co na to Bóg?

 

Objawia się! I nie jest to zwykłe objawienie, wyjawia on bowiem swoje imię, które nigdy przedtem nie zostało usłyszane. To powinno zaspokoić sceptycznych filozofów teologów, którzy próbowali zniesławić autorytet Mojżesza. Do tego Bóg dodaje obietnicę: Wypełnię też moje przymierze z wami, i przywrócę was do Kanaanu – Ziemi obiecanej.  Słowa obiecujące odkupienie osiągają crescendo, gdy wspominają o przywróceniu dziedzictwa Ziemi Izraela.

 

Ta obietnica i te słowa z pewnością będą miały wystarczającą moc, aby oświecić agnostyków w związku z Mojżeszem i jego przywództwem, Bożą misją, buntem i nowym kierunkiem dla narodu. Sekrety boskości są osadzone w tym nowym objawieniu, cynicy nie mogą już szydzić, Mojżesz zostaje uprawomocniony i uwierzytelniony.

Jednak, nie usłuchali Mojżesza? Dlaczego? Ponieważ Mosze musiał jednocześnie zmagać się z inną frakcją, frakcją milczących niewolników, którzy nie byli wystarczająco elitarni, by filozofować, po prostu ciężko harowali w dzień i w nocy. Ci niewolnicy potrzebowali czegoś bardziej namacalnego niż idea i proroctwo. Potrzebowali czegoś więcej niż Mojżesz, który w ich oczach był outsiderem, z książęcego dworu.

 

W tym momencie Tora przedstawia nam zaskakujące genealogiczne powiązanie. Kim był Mojżesz i kim był Aharon? Skąd się wzięli? Jakie były ich role? W świetle podejrzeń prostych ludzi stosunku do Mojżesza, wprowadzenie Aharona do tego tandemu zbawienia to świetne rozwiązanie. To zestawienie powinno przekonać utrudzonych niewolników.

Oni są braćmi; oni są liderami. Jeden podtrzymywał naród izraelski podczas niewoli egipskiej a drugi przyniósł zbawienie z zewnątrz, objawienie i cuda. Razem są w stanie przekonać zarówno niewolnika jak i filozofa i wyprowadzają obie te frakcje z Egiptu. Taka była formuła wymagana w początkowym etapie odkupienia, aby podnieść ducha zwykłego ludu i jednocześnie uciszyć cyniczne głosy elit.

 

Ta formuła powinna pomóc ludziom przetrwać dokazywania Egipcjan oraz ciszę pomiędzy burzami plag, które dotknęły Egipcjan, a ominęły Hebrajczyków. Czy to wystarczyło, by przekonać wszystkich Hebrajczyków, by opuścili swoje domy i poszli za Mojżeszem na pustynię? Midrasz w Beszalach (Raszi 13:18) porażająco odpowiada na to, że nie; ponieważ pozostały w Egipcie cztery z pięciu części populacji Hebrajczyków.

Mimo to, wyruszywszy z Egiptu, Mojżesz przywódca zapoczątkował nową erę dla Dzieci Izraela – erę wolności, narodowości, jedności. Po plagach i po oddaniu złota i srebra Izraelitom przez ich egipskich sąsiadów i po samym Exodusie można się spodziewać, że Mojżesz będzie miał chwilę spokoju i pewności co do swojego przywództwa i natury swojego ludu.

 

Jednak właśnie w tym momencie oponenci wychylają głowę. W chwili wahania, kiedy potrzebna jest odrobina wiary, oportuniści nie tracą czasu:

„Czyż nie mówiliśmy ci wyraźnie w Egipcie: Zostaw nas w spokoju, chcemy służyć Egipcjanom. Lepiej bowiem nam było służyć im, niż umierać na tej pustyni”. (Szmot 14:11-12)

 

Jeszcze raz zastanówmy się kim są ci ludzie? I jak Mojżesz stawia im czoła. Zarówno w tym momencie jak i przez całe swoje życie udowadnia, że jest godnym przywódcą! Jest w stanie poradzić sobie z oporem prostych niewolników jak i przekornych filozofów. Podczas, gdy prości ludzie drżą ze strachu, wszystkie cuda do tego momentu są bezwartościowe; natomiast cynik korzysta z tej okazji, aby odrzucić nie tyle samo zbawienie, lecz Zbawiciela.

W chwili wielkiej konfrontacji z opozycją zarówno z prawej, jak i z lewej strony; zarówno ze strony elity i pospolitych ludzi, Mojżesz nie maj czasu na wahanie i niepewność, Boża chwała musi świecić ponad wszelkimi szmerami; musi wznieść się ponad wszelkich cyników i sceptyków.

 

„Mojżesz odpowiedział ludowi: «Nie bójcie się! Pozostańcie na swoim miejscu, a zobaczycie zbawienie od Pana, jakie zgotuje nam dzisiaj. Egipcjan, których widzicie teraz, nie będziecie już nigdy oglądać. Pan będzie walczył za was, a wy będziecie spokojni”. (Szmot 14: 13-14)

 

Wiara i pewność siebie oraz przekonanie co do słuszności swojej misji to cechy przywódcy. Ta pewność jest kluczowa w konfrontacji zarówno z tymi, którzy się skarżą ze strachu i w szoku, a także z tymi, którzy cynicznie chcą podważyć rolę przywódcy. Mojżesz rozbraja obie te grupy i chwilę później cały Izrael obserwuje wielki cud. Musimy zauważyć, że Mojżesz czyni to zanim otrzymał szczegółowe instrukcje! W kolejnym wersie dopiero Bóg odpowiada dlaczego krzyczysz na mnie; po prostu wejdź do morza razem z narodem!

 

Widzimy, że w tym kluczowym momencie, gdy determinacja Mojżesza i jego przywództwo są testowane, Mojżesz staje na wysokości zadania i przygotowuje naród na zbliżające się doznania i wydarzenia uciszając wszystkich krytyków i cyników – „a wy będziecie spokojni” i uciszeni.

 

Mojżesz jest liderem, który reprezentuje prototyp godny naśladowania. Poprzez wieki każdy żydowski przywódca musiał sprostać kłótniom i negatywnym głosom w żydowskiej społeczności. Ci, którzy poddają się mentalności niewolników, nie są w stanie uwolnić się od kajdan diaspory, prześladowań i antysemityzmu. Nie chcą aspirować i marzyć o więcej, nisko trzymają głowy i nie mają odwagi coś zmienić i wstrząsnąć systemem.

 

Ci, którzy odrzucają filozofię, celują w mesorę, w “prawo rabiniczne” lub podstawowe zasady, dzięki którym judaizm przetrwał i rozkwitł przez te wszystkie lata, wykrzykują przeciwko rozwojowi i postępowi zgodnemu z tradycją. Utrudniają każdą poważniejszą próbę rozpoczęcia nowej ery odkupieńczej czyli wybierają słodki nektar egipski zamiast pracochłonnego procesu dochodzenia i tworzenia Ziemi Izraela.

 

Przywódca swojej rodziny, wspólnoty czy też narodu musi przede wszystkim mieć świadomość że istnieją oponenci i krytycy zarówno z zewnątrz jak i z wewnątrz. Następnie z łaską i pomocą Boga, musi skonfrontować się z nimi, wyznaczyć drogę, która wyprowadzi z bagien i mokradeł by wynurzyć się pewnie, władczo i zdeterminowanie. Chwile wahania są pożywką dla cyników zatem kroczcie zdecydowanie właściwą drogą, uciszajcie wewnętrzne demony z determinacją i pewnością.

 

Ten lider walczy z burzą, wyznacza kierunek i konsekwentnie toruje drogę do Ziemi Obiecanej.

Obyśmy wszyscy odnaleźli w nas takie cechy przywódcy.

Szabat Szalom

Bogna

 

Pray for Izrael

200w.gif

Am Israel Chai !

AKIVA EGER

Czytaj TUTAJ

2a.jpg

 

Ambasada Izraela w Polsce

ambas1 (2).jpg

Hebrajski w Gminie

Chetnych do nauki

prosimy o kontakt

hebr2.jpg

15-activity Jewish community of Poznan

15c.jpg

15-lat naszej Gminy

tora.jpg

IRENA SENDLER-KONCERT

sendler.jpg

Codzienna Miszna

rapoport.jpg

Tajemniczy świat Żydów YTtajemniczy.jpg

 

oraz na  Facebooku

JEWISH.pl

 jewish.jpg

EC CHAIM

ec-chaim.jpg

Shavei Polska

shavei.jpg

Zydowski Instytut Historyczny

zih.jpg

C I H

3a.jpg
wirtualny.jpg

TSKZ

tskz.jpg

POLIN

Wirtualny spacer po wystawie stałej

polin.jpg

mhzp_logo_new3755.jpg

Muzeum Galicja

galicja.jpg
fdzz.jpg

nissenbaum.jpg

Trzemeszno

logo.jpg+ lista nazwisk

Kulmhof am Ner

kulmhof1.jpg Kliknij obrazek

Shimon Peres Funeral

simon2.jpg

Copyright © 2008 by www.poznan.jewish.org.pl