Zapalenie świec piątek 24 lutego - 17:04. Hawdala 25 lutego 18:15
Dlaczego istnieje takie nagłe przejście z transcendentalnego duchowego doświadczenia Synaju do bardzo szczegółowych, żmudnych, praw dotyczących niewoli, celowych i przypadkowych uszkodzeń oraz innych tym podobnych kwestii cywilnych? 

Dlaczego nie pozostajemy przy opisie objawienia? 

Tora, jak się wydaje, robi sobie przerwę od dramatu na Synaju i tylko w rozdziale 24 powraca do Mojżesza na górze Synaj. Czemu?

Kiedy przyglądamy się 13 fragmentom Paraszy Miszpatim zauważymy ciekawą strukturę (Szmot rozdział 21)

1. ewed  (21:1-6)

2. ama (21:7-11)

– Są to prawa dotyczące niewolników i ludzi niższej klasy. Wyjaśniają jak mamy ich traktować.

3. make isz (21:12)

4. mazid szogeg (21:13)

5. gonew isz (21:16)

6. mekalel (21:17)

7. riw ripui (21:18)

– Powyższe prawa dotyczą porachunków równego z równym.

8. make eved (21:20-21)

– Prawa dotyczące tego jak obchodzimy się z podległymi nam.

9. Ason (21:22-26)

– Prawa dotyczące niezamierzonych szkód między równymi sobie.

10. Make ain awedo (21:27-28)

– Zobowiązania nałożone na tego, kto spowodował fizyczną szkodę na ciele swojego niewolnika lub podwładnego.

11. szor nogeach  (21:28-32)

12. bor (21:33)

13. szor

– To prawa dotyczące zniszczenia czyjegoś mienia.

Wyraźnie w strukturze pierwszej połowy paraszy miszpatim ukryte jest przesłanie. Bezpośrednio po zakończeniu procesu odkupienia, zarówno fizycznego i duchowego, może pojawić się skłonność ze strony osoby odkupionej czy też wyzwolonych ludzi, aby cieszyć się w ich narodzie wybranym ze zbawienia aż do utraty perspektywy o swoich skromnych początkach.

Czują się pewniejsi i zaczynają tworzyć dystans między sobą, tworzą warstwy i podkreślają różnice ze względu na klasę społeczną oraz rasę. Chcą zaliczać się do elity. W ten sposób zanika w ich duszach pokora, która mogła być jedynym powodem dla którego Bóg zdecydował się im wybaczyć i ofiarował im odkupienie. Kulminacją tej niewygodnej perspektywy, która nie ma nic wspólnego z nauką tory jest przykład jaki znajdujemy w historii „mekalel” (przeklinającego) w paraszy Emor.

Tora przypomina nam, że tą przeklętą i wyśmiewaną jest córka Egipcjanki, spychana do niższego statusu w oczach Izraelitów. To samo znajduje wyraz w historii Rut oraz w innych historiach przekazanych nam przez Torę.

W tej paraszy Tora przeplataprawa dotyczące ludzi wolnych z tymi, którzy są od nich zależni, aby w ten sposób podkreślić, że jedni i drudzy są stworzeni przez Boga i są równi w jego oczach.

Nasze poglądy dotyczące niewolników mogą i powinny być zastosowane do tego, jak w dzisiejszych czasach widzimy siebie jako Żydów vis a vis nie-Żydów, a także jak odnosimy się do spraw kobiet oraz obcych w naszym środowisku. Musimy zastosować przepisy Tory dotyczące tych słabszych w naszym własnym środowisku. Te prawa dopełniają i równoważą doświadczenie na Synaju i działają jako otrzeźwiające przypomnienie naszej własnej przeszłości wobec majestatycznych możliwości naszej przyszłości.

SZABAT SZALOM !