Rabin Boaz Pash - Tłumaczyła Daniela Malec
9/02/2012

„R. Simlai wykładając powiedział: Sześćset trzydzieści nakazów przekazanych zostało Mojżeszowi, trzysta sześćsiedziąt negatywnych (zakazów) co odpowiada liczbie słonecznych dni w roku i dwieście czterdzieści osiem pozytywnych, co odpowiada liczbie części ciała człowieka.

R Hamnuna powiedział: Który tekst jest prawomocny tutaj? Czy werset:  „Torę, którą przekazał nam Mojżesz, jako dziedzictwo zgromadzenia Jakóba.” (Dwarim 33:4), gdzie wartość numeryczna słowa „Tora” to sześćset jedenaście -

ת-400 + ו-6 + ר-200 + ה-5 = 611

a “Ja jestem” oraz “Nie wolno ci mieć innych bogów oprócz Mnie”, nie są brane pod uwagę, ponieważ usłyszeliśmy je z ust Wielkiej Boskości [Gwura].” (Talmud Makot 23b-24a).

W Torze znajduje się wiele micwot. Niektóre z nich mają bardziej praktyczne znaczenie, inne mniej; jedne mają charakter bardziej emocjonalny, inne są bardziej oparte na wierze.

Istnieją w Torze także micwot dotyczące spraw, gdzie poprostu niemożliwością jest, by  „nakazać” je człowiekowi – te dotyczące wiary. Jak można przykazać komuś, by wierzył? Ostatecznie, albo ktoś wierzy, albo nie – w jaki sposób miałoby mu pomóc takie przykazanie: „uwierz!” Skoro on nie wierzy, to nie wierzy, i tyle!

A mimo wszystko, Święty, niech będzie błogosławiony nakazuje nam – „Ja Jestem (Haszem), twój Bóg….” a także „Nie wolno ci mieć innych bogów oprócz Mnie…” (Szemot 20, 3-4)

Jest to możliwe – mówi Rabin Remu – jeśli micwą jest sam Bóg, poniewać słowa Haszem same w sobie wywołują wiarę. Wraz z przykazaniem przychodzi wiara, lub możliwość uwierzenia, bądź też dowód wiary.

Owe słowa, wywołujące wiarę, wyposażające w możliwość uwierzenia, oddziaływują nie tylko na bezpośrednich słuchaczy, ale także na wszystkie kolejne pokolenia.

Dlatego też, owe dwa przykazania: „Ja Jestem” i „Nie wolno Ci” wymagają bezpośredniego przekazu od Świętego, niech będzie błogosławiony, a nie poprzez posłańca, Mojżesza, jak jest to w przypadku pozostałych przykazań.

To właśnie jest intencją Gemary, mówiącej: „“Ja jestem” oraz “Nie wolno ci mieć innych bogów oprócz Mnie”, nie są brane pod uwagę, ponieważ usłyszeliśmy je z ust Wielkiej Boskości”.

Co ma na myśli Gemara mówiąc: „z ust Gwura”?

„Usta” oznaczają tu, to coś, co ujawnia myśli. Dzięki temu możliwe jest wyrażenie wewnętrznych myśli.

Prorocy, lub wszyscy inny wysłannicy, niosą słowa Haszem dla człowieka, stąd też służą jako „usta”, przekazujące przesłanie Haszem człowiekowi.

Owo przesłanie, słowa proroctwa, oddziaływują na ludzi. Jednak przesłanie to jest na poziomie człowieczym, ponieważ przechodzi ono od człowieka do człowieka, od proroka do słuchacza. W mocy proroka znajduje się wywarcie wpływu na człowieka i zapoczątkowanie u niego odpowiedniego działania, lecz jedynie na poziomie, na którym znajduje się prorok i jego rozumienie owego przesłania. Nawet jeśli jest to rozumienie na najwyższym poziomie, nadal jest to rozumienie na poziomie człowieka, i przesłanie to jest w pewnym sensie ograniczone.

Jeśli mówimy jednak o podniosłym przesłaniu, jakim jest przesłanie bez praktycznych implikacji, dotyczące jedynie wiary, nie wystarczy, by za „usta”  służył człowiek. Owe „usta” człowiecze nie są w stanie przekazać dalej przesłania dotyczącego samej wiary. Tutaj potrzebne są „usta” bezpośrednio połączone z myślą Boga, i to własnie są „usta Gwura”. „Usta” te są w stanie, za pomocą wypowiedzenia słów, wywołać wiarę w micwę, rozpoznanie Stwórcy, który przykazuje.

Dlatego też “Ja jestem” oraz “Nie wolno ci mieć innych bogów oprócz Mnie”, są z ust Wielkiej Boskości [Gwura]. Istotą wysłuchania słów bezpośrednio z „ust Gwura” połączonych z boską myślą, jest bowiem moc wywołania w słuchaczu wiary i dostarczenie owej wiary światu i zachowanie jej na następne pokolenia. Dlatego też „usta Gwura” uprawnione są do nakazania wiary w formie micwy.

Oto sekret „ust Gwura”.

(Na podstawie ksiegi „Torat Haola”, autorstwa Rabina Remu, część 3, rozdział 38