Los pewnego Jud.

W końcu parszy czytamy:

„Poszedł więc Mojżesz z Jozuem, synem Nuna, i wypowiedział wszystkie słowa tej pieśni do uszu ludu”. (Dwarim 32:44)

Był to ostatni dzień Mosze, kiedy przekazał on przywództwo Jehoszui. Jak wyjaśnia Rasz”i: „On i Jehoszua, syn Nuna – był to Szabat, podczas którego było dwóch przywódców [gdyż trwało przekazywanie przywództwa Jehoszui]. Władza została odebrana jednemu i nadana drugiemu. Mosze wyznaczył meturgemana [dosłownie tłumacza, tu: rzecznika] dla Jehoszui [by przekazywał obecnym, co zostało przez niego powiedziane], tak że Jehoszua mógł objaśniać [Torę] za życia Moszego, tak że Izrael nie powiedziałby [do Jehoszui] „Za życia twego nauczyciela nie odważyłeś się podnieść głowy”.

Ale jest w tym wersie coś dziwnego. Tekst nazywa Jehoszuę syna Nuna „Hoszea” – jego dawnym imieniem, które zostało zmienione przez Moszego dawno temu.
Jak pamiętamy, Tora mówi w Bamidbar (13:16): "Vayikra Moshe l'Hosheia bin Nun Yehoshua" /“…Ozeaszowi (Hoszea), synowi Nuna, dał Mojżesz imię Jozue (Jehoshua) “/
Gemara (Sota 34b) mówi, iż zmiana imienia jest aluzją do modlitwy Moszego w intencji Jehoszui "Ya yoshiacha meatzat meraglim" (Niech Haszem ochroni cię przed oskarżeniem szpiegów). By uchronić Jehoszuę, swego pierwszego ucznia, przed spiskiem szpiegów. Dlaczego zatem Tora powraca do poprzedniego Hoszea?

Rasz”i zadaje pytanie: „Dlaczego więc Pismo tutaj nazywa go Hoszea, skoro jego imię dawno zostało zmienione na Jehoszua?” i podaje odpowiedź: „By założyć (tu: powiedzieć), że Jehoszua nie stał się zarozumiały, gdyż choć został obdarzony wysokim statusem, ukorzył się tak, jak na początku - [gdy był jeszcze nazywany Hoszea, jako student Moszego].

Rabi reb Heszl z Krakowa podaje nam genialne wyjaśnienie, a mianowicie: Gemara (Sanhedrin 107a) i midrasze mówią, iż litera jud, kiedy została zabrana z imienia Saraj (gdy zostało ono zmienione na Sara), poskarżyła się B-gu, iż została usunięta z Tory. Był to pocieszeniem, gdy Mosze wziął literę jud i przeniósł ją do imienia Hoszea, tak, by powstało Jehoszua. W ten sposób jud, które zostało usunięte z Saraj, znalazło miejsce w Torze później.
Gdy Sara zmieniła imię, miała 89 lat (była młodsza od Awrahama o 10 lat. Miał on wówczas 99.).
Zmarła w wieku 127 lat, jak mówi Tora: “Sara doczekała się stu dwudziestu siedmiu lat życia“ (Bereszit 23:1). Możemy zatem przyjąć, że była nazywana Sarą (bez jud) przez 38 lat. I przez te wszystkie lata jud było „dyskryminowane”.
Mosze wysłał szpiegów pod koniec pierwszego roku po Eksodusie. Przez 38 lat Yehoszua był nazywany właśnie w ten sposób, aż do dnia mianowania go przywódcą, kiedy to Mosze powrócił do nazywania go Hoszea, gdyż jud odebrało juz swoją rekompensatę straty doznanej podczas ostatnich 38 lat życia Sary.
Niezwykła idea Rabiego Reb Heshela.

Osobiście wolę interpretację Netzi”v (Netzi”v, Rabbi Naftali Zvi Yehuda Berlin, legendarny Rosz Jesziwa jesziwy Wołożyn („matki jesziw”) na Litwie. Jego imię jest powszechnie skracane do formy Netzi”v, co oznacza „filar”.
Jeden z jego studentów, który został mianowany rabinem w pewnej małej miejscowości, przybył pewnego razu zobaczyć się ze swoim Rabinem, by prosić o błogosławieństwo, które uchroniłoby go przed wszystkimi Machlokes (rodzaj typowej żydowskiej sprzeczki), intrygami i Laszon Hara, które rozprzestrzenia się wśród członków gminy żydowskiej w tym miejscu.

Stary, doświadczony rabin odpowiedział mu z uśmiechem: Mosze zmienił imię Jehoszui
i błogosławi go, by uchronić go przed Laszon Hara, zniesławieniem i konfliktami, które jego współtowarzysze mogli uruchomić przeciwko niemu, jak powiedział: „Ya yoshiacha meatzat meraglim” – „niech Haszem uchroni cię przed oskarżeniem szpiegów”. Działało to tylko przez jakiś czas, kiedy Jehoszua był ciągle uczniem, przez 38 lat. Później zaś, kiedy sam został przywódcą, Mosze powrócił do nazywania go Hoszea, jak poprzednio, by przekazać mu komunikat: „Teraz, jak przywódca społeczności, jesteś sam. Żadne błogosławieństwo, żadna zmiana imienia nie pomogą ci w starciu z Laszon Hara
i pomówieniami.