Gmina żydowska - Parszat EKEW - Rabin Dawid Szychowski

POLUB NAS :)

Nasz You Tube

Kliknij TUTAJ

KONTAKT

BIURO

Fundacja Synagoga Nowa

PIC 913955244

NOWE

POPULARNE

The National Library of Israel

Posen Library

KLIK

Kalendarz

Portal Chaim

Portal o Żydach, artystach i kulturze

Bar Micwa Ryana

Kliknij TUTAJ

Blog Leona Jedwabia z Australii

Moja podróz przez Holokaust

Koszerne produkty

Chabad

JUDAICA

Szalom TV

KOL POLIN

Archiwum

Parszat EKEW - Rabin Dawid Szychowski

Parszat ha Szawua

11.08.2017.

Zaraz na początku parszy Ekew wymieniane są zalety Erec Israel. Czytamy tam:

Gdyż Pan, Bóg twój, wprowadza cię do ziemi pięknej, do ziemi, gdzie bystre rzeki i źródła tryskają w dolinie i na górze;

Do ziemi pszenicy, jęczmienia, winnej latorośli, drzewa figowego i drzewa granatu, do ziemi drzewa oliwnego, oliwy i miodu;

Do ziemi, w której bez ograniczeń będziesz spożywał chleb i niczego ci nie będzie brakować, do ziemi, której kamienie są z żelaza i z której gór będziesz wydobywał miedź;

Gdzie będziesz jadł do syta i błogosławił Pana, Boga twego, za tę piękną ziemię, którą ci dał. (Dwarim 8:7-10)

Dodajmy, że ostatni wers jakkolwiek byśmy go interpretowali czy jako możliwość czy jako obowiązek, to musimy się zgodzić, że jedzenie do syta nie jest złe. Jest błogosławieństwem. Czytamy dalej:

Bacz, abyś nie zapomniał pana, Boga twego, zaniedbując jego przykazania, prawa i ustawy, które ci dziś nadaję.

Aby gdy się najesz do syta, gdy pobudujesz sobie piękne domy, gdzie będziesz mieszkał, (Dwarim 8:11-12)

W powyższych wersach dwa razy użyte zostało słowo aby (w oryginale פן –pen). Tora używa tego słowa w kontekście przykazania negatywnego czyli zakazu. Abyś nie zapominał Pana, to jasne. Zakaz zapominania o Bogu. Ale co z drugim wersem: aby gdy najesz się do syta? Przecież czytaliśmy przed chwilą, że najedzenie się do syta jest błogosławieństwem, a teraz czytamy, że to zakaz. Z pozoru mamy sprzeczność. Musimy zatem zrozumieć, że w tym drugim wypadku kiedy

Tora odnosi się do jedzenie do syta negatywnie nie oznacza to zakazu całkowitego, a jedynie tylko w pewnych warunkach. Jak zatem mamy to rozumieć? Wróćmy do wersu 10:

Gdzie będziesz jadł do syta i błogosławił Pana, Boga twego, za tę piękną ziemię, którą ci dał.

Jedzenie i nasycenie się powinno nam przypomnieć o tym, że Bóg daje nam piękną ziemię, dlatego zaraz po słowach o nasyceniu się jest napisane: będziesz błogosławił Boga. W jakich okolicznościach nasycenie się jest złe?

Bacz, abyś nie zapomniał pana,

Kiedy zapominamy o Bogu nasycenie się jest niebezpieczne. Prowadzi do pychy. Podobną rzecz spotykamy w midraszu o Awrahamie Praojcu. W jaki sposób Awraham nauczał ludzi o wierze w Boga Jedynego? Zapraszał ich na posiłek. Kiedy gość nasycił się i chciał podziękować gospodarzowi tamten odpowiadał: nie mi należy się dziękczynienie, ale Ojcu, który jest w niebie. Albo podziękuj jemu albo płać. Uczy nas to, że moment jedzenia jest okazją do zwrócenia myśli ku Bogu.

Dzieje się to dlatego, że człowiek rozumie, że źródło jego życia jest zewnętrzne wobec niego. Przyjmuje pokarm, który przedłuża jego życie, gdyby nie to mógłby umrzeć, a zatem jest zależny od czegoś zewnętrznego. To jest moment złamania pychy. Dlatego uczy nas Tora, aby właśnie wtedy zwrócić swe serce ku przyczynie wszelkiego bytu. Czytamy dalej:

Aby gdy się najesz do syta, gdy pobudujesz sobie piękne domy, gdzie będziesz mieszkał,

I gdy twoje bydło i trzody rozmnożą się, i gdy będziesz posiadał wiele srebra i złota, i wszystkiego będziesz miał wiele,

Serce twoje nie stało się wyniosłe oraz abyś nie zapomniał Pana, Boga twego, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli, (Dwarim 8:12-14)

Fragment ten stoi w pozornej sprzeczności z tym co czytaliśmy w poprzedniej parszy Waetchanan:

A gdy Pan, twój Bóg, wprowadzi cię do ziemi, którą twoim ojcom: Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi poprzysiągł dać tobie wraz z wielkimi i pięknymi miastami, których nie budowałeś,

Domy, pełne wszelkich dóbr, których nie gromadziłeś, i wykute studnie, których nie wykuwałeś, winnice i sady oliwkowe, których nie sadziłeś, a jednak będziesz z nich jadł do syta,

Strzeż się, abyś nie zapomniał o Panu, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. (Dwarim 6:10-12)

Uczymy się z tego, że mamy dwa rodzaje pychy: jeden rodzaj pojawia się gdy rzeczy przychodzą z łatwością a drugi rodzaj pojawia się gdy musimy się sporo natrudzić. Nie możemy przypisywać sobie wszystkich zasług, ale też nie możemy udawać, że to nie my zrobiliśmy. Obie drogi prowadzą do zgubnych rzeczy. Jakie zatem mamy wyjście? Jak zwykle w naszej tradycji idziemy drogą środka:

I powiesz w swoim sercu: Moja moc i siła mojej ręki zdobyła mi to bogactwo.

Pamiętaj, że to Pan, Bóg twój, daje ci siłę do zdobywania bogactwa, aby potwierdzić swoje przymierze, które poprzysiągł twoim ojcom, jak się to dziś okazuje. (Dwarim 8:17-18)

Tak samo jak w wersie 10, gdy będziesz jadł do syta to masz obowiązek pobłogosławić. Tak samo tutaj musisz przyznać, że to twoja moc to zrobiła po to aby wypełnić przykazanie pamiętania o tym, że to Bóg jest źródłem twojej siły. Stąd możemy też wywnioskować, że przykazaniem jest przyznanie, że to moja siła to uczyniła.

Nie możemy popadać w skrajność jak chcieliby niektórzy i twierdzić, że wszystko czyni Bóg. Takie podejście prowadzi do unieważnienia znaczenia ludzkich działań i prowadzi do bierności. Oprócz tego to jest po prostu kłamstwo. Jeśli zbudowałem dom, to nie mogę powiedzieć, że tego nie zrobiłem. Jakkolwiek pochodziło by to z bojaźni bożej, to jednak nie jest to prawdą i uczą nas mędrcy, że nie prowadzi to do dobrych rzeczy. Musimy zatem najpierw przyznać wartość naszym działaniom aby tym bardziej podziękować Bogu za błogosławieństwo, które spływa na nas poprzez nasze starania i czyny.

SZABAT SZALOM !

Wstecz