02.07.2009

Rabin Jom Tow z Milhauzen kontynuuje polemikę/debatę z chrześcijanami. W swym dziele „Jamei Meriba” pisze tak:  I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi i rzekł: „Weźmiesz laskę i zbierzesz całe zgromadzenie - ty i Aron, brat twój, a przemówicie w ich obecności do skały, aby wydała wody swe; i tak wyprowadzisz im wodę ze skały i napoisz zgromadzenie i dobytek ich”. I wziął Mojżesz laskę z przed oblicza Wiekuistego, jako mu rozkazał. I zgromadził Mojżesz i Aron lud przed skałą, i rzekł do nich: „Posłuchajcież, przekorni, czyż ze skały tej, wydobędziem wam wodę?” Zatem podniósł Mojżesz rękę i uderzył w skałę laską swą dwukrotnie, - a wypłynęły wody obfite, i napił się lud i dobytek jego. (Bamidbar 20: 7-11)

    Tradycja chrześcijańska wyjaśniała dwukrotne uderzenie laską o skałę w ten sposób, że pierwsze uderzenie Mojżesza były wzdłuż skały a drugie- wszerz, i w ten sposób zaznaczony został na skale kształt krzyża, z którego to krzyża popłynęła woda.

    Dziwna to teza. Jednak Rabin Jom Tow odnosi się do niej z powagą i udowadnia jej błąd.

    Zadaje on pytanie- w wersecie Tory czytamy, że Mojżesz podniósł rękę swą jeden raz, ale uderzył dwukrotnie. Jak możliwe jest, że przy jednorazowym podniesieniu ręki uderzył dwukrotnie, przecież koniecznie jest podnieść rękę jeszcze raz by uderzyć ponownie.

    Dlaczego – pyta ponadto - wody wypłynęły dopiero po drugim uderzeniu skały a nie po pierwszym? Jaka jest pomiędzy tymi uderzeniami różnica?

    Rabin Jom Tow proponuje w tym miejscu nowe rozwiązanie, mówiące o tym, że Mojżesz podniósł rękę istotnie jeden raz, także uderzenie było tylko jedne. Jednak naturą silnego uderzenia patykiem jest to, że uderzeniu patyk odskoczy do tyłu i opadnie z powrotem by uderzyć znów. Dlatego też, jedno podniesienie ręki zaowocowało dwoma uderzeniami – jednym, bezpośrednio zamierzonym przez Mojżesza, drugim – będącym wynikiem odbicia po mocnym uderzeniu.

    Pierwsze uderzenie było konsekwencją siły Mojżesza (siły jego gniewu – nieposłuszeństwa). Dopiero, kiedy padło drugie uderzenie, będące siłą B-ga, wtedy wypłynęła woda.

    I to jest odpowiedź w debacie z chrześcijanami zaprzeczające ich twierdzeniom, że jedno z uderzeń wykonane było wzdłuż skały a drugie wszerz, znacząc kształt krzyża.

    Tak pisał Rabin Jom Tow z Milhauzen w swym wielkim dziele.

Szabat Szalom

Rabin Boaz Pash - Tłumaczyła Daniela Malec
Dziękujemy organizacji Shavei Israel za udostępnienie tekstu