Jest ono drugim z trzech głównych świąt o rolniczym i historycznym charakterze (pozostałe dwa to Pesach i Sukot). Jednak w odróżnieniu od tych dwu świąt, data obchodzenia Szawuot nie jest wymieniona w Torze, ale jest powiązana z terminem obchodzenia Pesach. W drugi dzień Pesach rozpoczyna się liczenie Omeru, które trwa 49 dni. 50 dnia, a więc po upływie siedmiu tygodni (stąd nazwa “Święto Tygodni”) obchodzony jest Szawuot. Te 49 dni wędrówki po wyjściu z Egiptu to czas, który był potrzebny, aby Izraelici mogli przygotować się do przyjęcia Tory i zaakceptowania jej przykazań.

W odróżnieniu od innych świąt, w Szawuot nie obowiązują specjalne micwot wynikające z Tory, ale tradycyjne sposoby obchodzenia świąt, polegające na powstrzymywaniu się od pracy, specjalnych modlitwach i studiowaniu Tory. Jednak wiele z tych szczegółowych zwyczajów (minhagim) funkcjonuje na równi z zasadami prawa religijnego. Te tradycyjne formy uświęcania Szawuot opisuje mnemotechniczne słowo acharit (“ostatni”), które składa się z pierwszych liter nazw poszczególnych zwyczajów:

Akdamut – odczytanie średniowiecznego poematu w języku aramejskim opiewającego wspaniałość Boga (odbywa się przed nabożeństwem porannym).

Chalaw (mleko) – spożywanie produktów mlecznych. Król Salomon opisywał Torę w „pieśni nad Pieśniami” jako „miód i mleko”. Ponadto jedzenie produktów mlecznych upamiętnia fakt, że wraz z otrzymaniem Tory Izraelitów zaczęło obwiązywać przestrzeganie zasad koszerności, więc nie mogli spożywać żadnego mięsa przygotowanego wcześniej, bo z pominięciem tych zasad. Musieli więc bezpośrednio po otrzymaniu Tory zadowolić się produktami z mleka.

Rut - odczytanie Księgi Rut podczas porannego nabożeństwa. Księga ta opisuje okres żniw, a ponadto postać konwertytki Rut nawiązuje do podstawowego warunku wpisania się we wspólnotę narodu żydowskiego, jakim jest akceptacja Tory. Potomkiem Rut był król Dawid, który urodził się w Szawuot, a również zmarł w to święto.

Jerek - udekorowanie domów i synagogi zielonymi gałęziami drzew. Według tradycji góra Synaj zazieleniła się i pokryła kwitnącymi kwiatami tuż przed wręczeniem Tory. (W tradycji chrześcijańskiej istnieje podobny zwyczaj w „Pięćdziesiątnicę” czyli „Zielone Świątki”).

Tora – całonocne studiowanie Tory. W Jerozolimie kończy się ono wędrówką tysięcy ludzi do przed świtem, do Kotelu (Ściany Zachodniej). Jest to pozostałość pielgrzymiego charakteru Szawuot: w czasach Świątyni obowiązkiem wszystkich Żydów było przybycie na to święto do Jerozolimy. Po roku 1967, gdy obywatele Izraela odzyskali dostępu do Kotelu, podczas pierwszego święta Szawuot przybyło tam ponad 200 tysięcy Żydów.

Według tradycji, gdy fragmenty Tory są odczytywane w synagodze w święto Szawuot, Bóg daje Torę i przykazania na nowo. Przykazania i Tora uczyniły naród żydowski wolnymi ludźmi nie tylko dlatego, że ich wręczenie stanowiło najważniejszy moment Wyjścia z niewoli egipskiej, ale także dlatego, iż moralne przesłanie Tory daje każdemu człowiekowi szansę na uwolnienie się od własnych ograniczeń.

Szawuot zaczyna się z nastaniem szóstego dnia miesiąca siwan

Talmud naucza, że Bóg dał Dziesięć Oświadczeń (Przykazań)

dokładnie w noc szóstego siwan, czyli w pierwszą noc Szawuot.

/żródło: The 614 Commandment Society/