Działało w mieście kilka żydowskich stowarzyszeń charytatywnych i religijnych. Żydzi konińscy aktywnie wspierali powstanie styczniowe, Szmo Szlomo za udział w powstaniu został zesłany do kompanii karnej. W 1902 otwarto bibliotekę żydowską. Po I wojnie powstał tu lokalny oddział klubu Makabi, a w 1917 roku Żydowskie Gimnazjum Koedukacyjne . W 1931 roku żydowska populacja liczyła 2800 osób.
W 1939 roku mieszkało w Koninie około 3000 Żydów. W grudniu 1939 roku hitlerowcy utworzyli getto. W 1940 roku 1100 osób wysiedlili do gett w Generalnej Guberni (w Ostrowcu Świętokrzyskim, w Józefowie Biłgorajskim), setki osób zamordowali w okolicy, grzebiąc ich m.in. w dołach z wapnem, pozostałych jeszcze przy życiu deportowali w 1942 roku do obozów zagłady, głównie do Chełmna.
Babiak
Żydzi osiedlili się tu pod koniec XIX wieku. W grudniu 1941 i w styczniu 1942 roku zostali wywiezieni do obozu zagłady w Chełmnie.
Dąbie
Osadnictwo Żydów w mieście poświadczone w XVIII wieku. W XIX wieku wielu Żydów zajmowało się chałupniczym tkactwem po bankructwie miejscowej fabryki (tkalni). Istniała synagoga, betmidrasz, liczne sztybłech chasydzkie, instytucje filantropijne (opieki nad chorymi, aresztantami, kasy pożyczkowe) i państwowa żydowska szkoła podstawowa.
We wrześniu 1939 roku mieszkało tu około 1100 Żydów. W lipcu 1941 roku Niemcy utworzyli getto. Uwięzili w nim około 920 osób. W grudniu 1941 roku deportacja wszystkich Żydów do obozu zagłady w Chełmnie.
Grabów
Żydzi mieszkali tu prawdopodobnie od początku XVIII wieku. Głównymi ich zajęciami były handel oraz garbowanie skór.
W lutym 1941 roku hitlerowcy utworzyli getto. Uwięzili w nim ok. 1200 osób, m.in. z Łęczycy. W kwietniu 1942 roku wszystkich zgromadzili w miejscowym kościele, po czym wywieźli wszystkich do obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem.
Kazimierz Biskupi
Pomnik, w Lasach Kazimierzowskich opodal Kazimierza Biskupiego
Odsłonięty 9 maja 1980 roku na miejscu, w którym w listopadzie 1941 roku Niemcy dokonali bestialskiego mordu na około 8000 Żydów, m.in. zabijając dzieci na oczach matek, gotując ludzi żywcem w dołach z nielasowanym wapnem, trując spalinami samochodowymi.
Kleczew
W 1765 roku mieszkało tu 262 Żydów, a w 1897 - 710. Przed I wojną były tu 2 synagogi i bejt ha-midrasz.
Koło
Ziomkostwo Żydów miasta Koła w Izraelu i USA ufundowało pomnik, który został uroczyście odsłonięty l września. U jego stóp spoczęły urny z ziemią z Izraela i miejsc zagłady 5000 Żydów tego miasta. Żydzi mieszkali tu już w XV wieku. W 1564 król Zygmunt August w przywileju stwierdzał "... iż oni pod względem handlu i zarobku porówni są z innymi mieszkańcami tego miasta ponoszą zarówne ciężary i podatki".
Pyzdry
Żydzi osiedlili się w Pyzdrach w 1387 roku. W latach 1400-1407 żył tu pisarz żydowski Jisroel Isserlin. Na Sejmie Czterech Ziem Żydzi z Pyzdr mieli swoich przedstawicieli. W XVII - XVIII wieku istniała wyodrębniona dzielnica żydowska. Gmina powstała w pierwszej połowie XVIII wieku. W XVIII wieku była tu synagoga, betmidrasz i cmentarz. W 1765 roku mieszkało tu 452 Żydów, a w 1921 - 406 (8,8% mieszkańców).
We wrześniu 1939 roku mieszkało tu około 500 Żydów. Getto funkcjonowało do lipca 1940 roku, kiedy to Niemcy wysiedlili Żydów tutejszych do Rzgowa, Grodźca i Zagórowa.
Słupca
Do roku 1862 miasto niedostępne dla Żydów. Gmina powstała w latach 70. XIX wieku. W 1807 roku mieszkało tu 12 Żydów, a w 1921 - 1426 (25,8% mieszkańców).
Sompolno
Pierwsi Żydzi przybyli ze Swarzędza i osiedli tu w końcu XVIII wieku. Niezależna gmina powstała na początku XIX wieku. W 1816 założono cmentarz. W latach 1823-62 ograniczenie osadnictwa ze względu na przygraniczne położenie miejscowości. W 1858 roku mieszkało tu 455 Żydów (26,5% ludności), a w 1939 - 1400.
Tuliszków
Żydzi osiedlili się w Tuliszkowie na początku XIX wieku, część z nich zajmowała się rolnictwem. Wspierali oni powstanie w 1863 roku, a niektórzy brali w nim udział. Powstaniec Jakow Mosze Skowron skazany został przez Rosjan na powieszenie, ale darowano mu życie na prośby duchowieństwa katolickiego. Prócz synagogi były tu sztybłech chasydów. W roku 1921 - 260 Żydów, we wrześniu 1939 roku - tylko 230 (10% ludności).
Getto zlikwidowane w październiku 1941 roku. Żydów wywieziono do wsi Kubala Pańska.
Turek
Z 1798 r. pochodzi pierwszy przekaz pisany odnotowujący pojawienie się Żydów w Turku. Najbliższa gmina mieściła się wtedy w oddalonym o około 15 km miasteczku Dobra. Tam też znajdowały się synagoga i cmentarz. Liczba ludności żydowskiej w Turku w 1808 r. wynosiła 33 osoby na 764 mieszkańców. W 1821 r. według spisu dokonanego w związku z nadawaniem Żydom nazwisk było tu 16 rodzin (82 osoby). Kilka lat później, w 1827 r., przy odnotowanym znacznym wzroście ogółu mieszkańców (2302) w Turku było 95 osób narodowości żydowskiej. W połowie XIX w. Żydzi turkowscy posiadali już własną gminę. W 1857 r. na 4773 mieszkańców było 653 Żydów. Odegrali oni znaczną rolę w rozwoju miejscowej produkcji tekstylnej. W 1857 r. wzniesiono synagogę, cztery lata później zbudowano nową. W okresie powstania styczniowego Żydzi nie pozostali obojętni na rozgrywające się obok nich wydarzenia, pomagali powstańcom, niektórzy nawet czynnie, jak na przykład Mordechaj Mens czy matka rzeźbiarza Glicensteina. U schyłku wieku, w 1897 r., Turek zamieszkiwało 8111 osób, w tym 2072 narodowości żydowskiej. Przed wybuchem II wojny światowej mieszkało w mieście 9965 osób, w tym 2335 Żydów.
Wiosną 1940 hitlerowcy utworzyli getto. Uwięzili w nim około 5 tys. osób z miasta i powiatu. W październiku 1941 wszystkich wywieźli do getta w Kowalach Pańskich, a stamtąd do obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem.
Zagórów
Żydzi osiedlili się w Zagórowie około 1750 roku, w 1882 roku zbudowano synagogę, czynna była żydowska szkoła powszechna. W 1808 roku - 21 Żydów, w 1864 roku - 551, w 1921 roku - 807 a we wrześniu 1939 roku - 630 Żydów.

/żródło: shalom-kalish.republika.pl/historia/konin/