KONTAKT
BIURO
Wsparcie finansowe Gminy
Numery kont infoPOLUB NAS :)
Nasz You Tube
NOWE
POPULARNE
- Kamyki na grobie...
- Talmud po polsku
- Kaszrut - zasady koszerności
- Chanukija - Menora Chanukowa
- Kierunki i odłamy w judaizmie współczesnym.
- 10 PLAG EGIPSKICH
- Obrządek pogrzebowy w tradycji żydowskiej
- Tradycyjne potrawy Chanukowe
- II Wojna Światowa
- Żydowski kawior
- Szalom Alejchem
- 2 chałki 6 splotowe
- "Most" Tajna operacja Mossadu w Polsce
- Historia Żydów wielkopolskich
- Kto jest Żydem?
- Tożsamość poznańskich Żydów
- Biblia czy Talmud?
- Pomordowani w Lasach Katynskich
- Martyrologia Żydów w Lasku Golęcińskim
- "Moi Żydzi" wspomnienia Ludwika Ratajczaka
The National Library of Israel
Kalendarz
TSKZ
Koszerne produkty
Chabad
Szalom TV
KOL POLIN
| Rabin Marmur - Szawuot |
| Edukacja.. | |
| 13.05.2013. | |
|
"Pewien mężczyzna przybył kiedyś do pewnego kraju i oświadczył, że chce
zostać jego królem...
Mieszkańcy owego kraju powiedzieli przybyszowi: "Cóż
takiego dla nas uczyniłeś, co dałoby korzyści z twego panowania?"
. Co
więc uczynił przybysz? Zbudował mur wokół państwa-miasta, doprowadził do
niego wodę, wygrał wojny, walcząc po stronie jego mieszkańców. Wtedy
obwołali go królem. Tak samo było z Bogiem. Najpierw wyprowadził
Izraelitów z Egiptu, rozdzielił Morze Czerwone, dał im mannę do
jedzenia, znalazł wodę, by mieli co pić na pustyni, walczył po ich
stronie z Amalekiem, a potem powiedział: "Chcę być waszym królem!". I
Izraelici na to, oczywiście, przystali.Dlatego - kończy midrasz - dziesięcioro przykazań nie znajduje się na początku Tory, ale dopiero po ważnych wydarzeniach historycznych. Stąd też pierwsze przykazanie nie jest tak naprawdę przykazaniem, tylko wstępem: "Ja jestem Panem, Bogiem twym, który cię wywiódł z Ziemi Egiptu." Bóg przedstawia siebie tak, jakby przypominał nam, że zasługuje na to, żeby być Bogiem. Historia jest dowodem na Jego istnienie. To argument, który w pewnym momencie może nas doprowadzić do niewiary raczej, niż do wiary. Dowodzenie przebiega następująco: jeżeli historia jest dowodem na istnienie Boga, to Auschwitz jest z pewnością ostatecznym dowodem na to, że Go nie ma. Tak ujmuje to Jakub Glatstein, żydowski poeta: "Dostaliśmy Torę na górze Synaj, a w Lublinie oddaliśmy ją. Umarli nie sławią Boga, Tora była nadana żywym. I tak jak wszyscy staliśmy razem przy nadaniu Tory, tak samo wszyscy razem umarliśmy w Lublinie." Holocaust, innymi słowy, unieważnił Objawienie na Synaju. W rzeczywistości jest to mocny i wysoce przekonujący argument, i może to wyjaśnia, dlaczego święto Szawuot jest tak mało popularne i praktykowane w naszych czasach. Ale nie jest to argument ostateczny. Pozwólcie, że sięgnę do innego midrasza, znajdującego się na końcu I ,. rozdziału traktatu talmudycznego Brachot, żeby wyjaśnić to, co mam na myśli. Mówi on o pewnym człowieku, który szedł drogą, mimochodem napotkał wilka i został uratowany, a potem często opowiadał historię o sobie i o wilku. Potem napotkał lwa i znów został uratowany. Teraz opowiadał tylko swoją historię o lwie. Z kolei napotkał węża i jeszcze raz został uratowany. Zapomniał o poprzednich historiach i jedyną, o jakiej opowiadał, była ta ostatnia. Midrasz kończy: tak samo jest z Izraelem - ostatnie kłopoty sprawiają, że zapomina o wcześniejszych. Tak więc tragedia Holocaustu jest rzeczywiście największą, jaka wydarzyła się naszemu narodowi, ale bynajmniej nie jedyną. Ci, którzy żyli w dawnych czasach pogromów, masakr, inkwizycji, niewoli egipskiej, przypuszczalnie czuli, że ich doświadczenia są najstraszniejsze. Mimo to nie twierdzili, że Bóg umarł i że Tora została oddana, lecz postrzegali Boga jako Pana, który wywiódł nas z Egiptu, z domu niewoli. Niewola była rzeczywiście straszna i mamy prawo zadawać Bogu pytania i wadzić się z Nim o to, że pozwolił, żeby się to wydarzyło - tak jak pytamy Go o Holocaust. Ale to nie jest powód, żeby Go odrzucać, ponieważ wówczas -tak jak teraz - odnieśliśmy triumf. I kiedy pytamy Go o naszą niedolę, jesteśmy też moralnie zobowiązani do sławienia Go i dziękowania Mu za nasze zwycięstwa. Szawuot jest świętem, w czasie którego to właśnie robimy. Mając to na uwadze, możemy zrozumieć istotę świadectwa, jakie pozostawił człowiek, który przeżył obóz koncentracyjny. Pisząc o sytuacji w obozie zaraz po jego wyzwoleniu, stwierdza: "Wystarczająco dziwne było to, że na obozowym stosie, w piekielnej dziurze Buchenwaldu otrzymałem pierwszy zastrzyk witaminy R - odrodzenia religijnego". Autor opisuje, jak pełen obaw poszedł wraz z przyjaciółmi w kilka dni po wyzwoleniu na modlitwy w Szawuot. Jak będą w stanie sławić Boga po tym wszystkim, co się wydarzyło? Jednak potrafili. "Tamtego wieczoru (Erew Szawuot) Buchenwald był miejscem niesamowitego aktu okazania wiary i wierności Bogu. Tysiące wyzwolonych Żydów wtłoczyło się do specjalnie opróżnionego bloku na pierwsze powojenne modlitwy, które miały się odbyć na ziemi pokonanych Niemiec. Kalecy, ranni i słabi przyszli, by pokazać światu, że ich ostatnie siły, ostatnia kropla krwi, ostatnie tchnienie życia należą do Boga, do Tory i do religii żydowskiej. Działo się to ponad pięćdziesiąt lat temu. W ostatnich dekadach byliśmy świadkami odrodzenia narodu żydowskiego; ponowne doświadczyliśmy Exodusu. Skoro byli więźniowie Buchenwaldu potrafili "ponownie przyjąć prawo", to my mamy dużo więcej powodów, by przyjąć je teraz. Jeżeli oni byli w stanie wtedy wierzyć, to zgodnie z jakim prawem moralnym my teraz nie wierzymy? Jeśli odrodzenie religijne było możliwe w tamtej prowizorycznej synagodze, to dlaczego nie ma ono miejsca dziś, w wielu wspaniałych budowlach? Prawdziwe pytanie brzmi: nie jak wierzyć po Auschwitz, lecz jak nie wierzyć, skoro tylu ludzi spośród tych, którzy go przeżyli, na nowo odkryło swoją wiarę, pomimo - lub właśnie z powodu - tego horroru. Albo ujmując to jeszcze ogólniej: jeżeli nasi przodkowie, którzy przeżyli niewolę egipską, a także wszystkie inne zniewolenia, mogli powtarzać z całą mocą: "Ja jestem Panem, Bogiem twym, który cię wywiódł z ziemi Egiptu", ponieważ widzieli Bożą rękę w historii, to my musimy nauczyć się od nich, jak wypowiedzieć te same słowa. Fragment wydanej w 1988 r. książki Rabbiego Dow Marmura „W drodze do Eliasza” Dziękujemy Centrum Edukacji Kultury Żydowskiej za udostępnienie tekstu |
|
Am Israel Chai !
ATTENTION !
About the visits
to the grave
of Akiva Eger
please stay in touch
Ten adres email jest ukrywany przed spamerami, włącz obsługę JavaScript w przeglądarce, by go zobaczyć
OrWhats App only
+48726100199
Ambasada Izraela w Polsce
.jpg "ambas1 (2).jpg")
15-activity Jewish community of Poznan
15-lat naszej Gminy
IRENA SENDLER-KONCERT
Codzienna Miszna
JEWISH.pl
EC CHAIM
Shavei Polska
C I H
Muzeum Galicja
Trzemeszno
Kulmhof am Ner
Kliknij obrazek
ZWIEDZANIE Shimon Peres Funeral
Copyright © 2008 by www.poznan.jewish.org.pl