"Ruda, córka Cwiego" |
Oba warszawskie brzegi Wisły opowiadają własną, odmienną historię.
Prawobrzeżna Praga to kamienice, bramy, bazar, kominy, kolej, hardy, nieco
lumpenproletariacki charakter. Lekko tylko ranna w powstaniu, wyszła
z tragedii zburzonego miasta bez wielkich strat. Do dziś cieszy się opinią
jedynej dotykalnej enklawy mitycznej Warszawy sprzed zniszczenia.
Przez kilka wieków mieszkali tu Żydzi. Ruda, córka Cwiego, spoczęła na praskim cmentarzu, Szmul Zbytkower dał nazwę Szmulowiznie, Gabriel Bergson ufundował Wielką Synagogę, Manas Ryba rozwijał Bazar Różyckiego, a Dawid Rosenblum i Stanisław Najman stworzyli zręby potęgi fabryk Labor i Wulkan. Swój ślad odcisnęli też fanatyczny Bal-Czuwe, mistrz bokserski Samuel Kenigswein i Miss Judea Zofia Ołdak. Prascy Żydzi, podobnie jak cała prawobrzeżna dzielnica, jednocześnie byli częścią Warszawy i czuli swoją odrębność. Nierzadko były to związki bardzo silne, czego dowodzi wydanie praskiej księgi pamięci w Tel Awiwie i utworzenie praskiego ziomkostwa w Paryżu. W relacji z archiwum Ringelbluma opisującej wysiedlenie praskich Żydów do getta czytamy: „Na dzień przed zamknięciem dzielnicy jeden z praskich Żydów, były pracownik mykwy, popełnił w niej samobójstwo – zgodnie ze swoją zapowiedzią, że on Pragi nie opuści”. Kto był „praskim gaonem”, a kto „genialnym dzieckiem z Pragi”? Gdzie się podziały istniejące jeszcze po wojnie praskie synagogi i domy modlitwy? Adam Dylewski odkrywa te i inne tajemnice żydowskiej Pragi.
Praga była małą ojczyzną dla wielu Żydów, którzy podobnie
jak cała prawobrzeżna dzielnica jednocześnie byli częścią Warszawy i czuli
swoją odrębność. Mieszkali tu przez kilka wieków i mieli istotny wpływ na
rozwój i kształt Pragi.
"W 1934 roku bracia: Izrael,
Jehuda, Jehoszua, Józef i Zew Grynsztejnowie ufundowali zachowane do dziś
malowidła w domu modlitwy ulokowanym w oficynie. Pierwsze wzmianki o istnieniu
miejsca kultu przy Targowej 50/52 pochodzą z 1869 roku. Utrzymującym dom
modlitwy był wówczas Szmul Eckstein. W 1926 roku zarejestrowano aż trzy
modlitewnie; nie wiadomo jednak, czy wszystkie mieściły się w oficynie. Po
usunięciu Żydów w październiku 1940 roku pomieszczenia oddano na warsztat
ślusarsko mechaniczny Władysława Himkowskiego. Po 1945 roku w pomieszczeniu
zachodnim mieścił się garaż samochodowy, a we wschodnim – warsztat
krawiecki".
Warszawska Praga, chociaż jest częścią miasta stołecznego, do dziś zachowała
swój indywidualny, odrębny charakter, a stare kamienice kryją niejedną
tajemnicę.
|
Copyright © 2008 by www.poznan.jewish.org.pl